Alle inzendingen over roeien OR cynisme OR mythologie

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zelden kun je accepteren dat ook jij van het leven zult moeten leren Weet iedere opmerking feiloos te keren tot je jouw volmaaktheid weer voelt in balans niet beseffend dat je weer miste een kans, blijf je geloven in jouw perfectie parerend met reflectie, cynisme en hoon praat je jezelf schoon…

in een groen dorpje op het brabantse land heeft de duisternis weer toegeslagen jezus kwam om elkaar te verdragen maar hakenkruizen maakten hem daar tot schand satans kwaad is moeilijk uit te roeien; zinloze gedachten blijven vloeien…

Die wreedheid van jou is uit eenzaamheid geboren ik heb geen andere uitleg daarvoor hij staat op je gezicht gekerfd je gaat door roeien en ruiten houdt iedere affectie buiten je eenzaamheid is uit wreedheid geboren laat iemand toch eens de waarheid horen.…

IJzig snijden de jaren Van zoeken naar oevers Van het voortschrijden De splijtende handen Krassen in snedes In vlakken van toen Op golven gedragen Door niemand aanschouwd Blaast hij zijn adem Zijn lokroep weerklinkt Galmt in de nacht Nimue! Nimue!…

Een ouderwetse winter ontbreekt dit jaar: banale regens en kleinschalig weer roeren de bebouwde kom. Niemand weet dat Fimbul komend is en Fenris zich al uitrekt, loert, vraatzuchtig gaapt . Alleen de zuivere regenkinderen, uit de beschutting van polders en akkers te voorschijn gekropen, de dijk op- gegaan met een omhaal van kleding zeggen…

hij neemt de munten van m’n ogen en draagt me naar zijn boot ik voel me opgetogen al ben ik kennelijk dood er is het wiegende bewegen op het water de besliste haal waarmee hij aan de riemen trekt de zachte schok een tijdje later waarmee de eindreis zich voltrekt een zwijgend wachten tot ik opsta een knik – als groet bedoeld terwijl…

Vanaf de groene Neriton staar ik op het schelpenstrand, bijenwas en lotusbloemen draag ik in een tas. Aarzelend volg ik de meeuwen, daal de marmeren trappen af en luister zwijgend naar de stemmen van mijn innerlijk beraad. Roerloos wachten hier de schepen aan de rand van zekerheid, Stom en Doof zijn mijn bemanning Duisternis heerst in…

Jij, onverwachte Dood, weet jij het nog, van Elcerlijck en van zijn pelgrimstocht? Weer spinnen Nornen winter in de lucht En duiken eksters steil een curve omlaag De weg in waar zij vallen uit hun vlucht. Zeg, ongenode gast, leen mij je oor: vanuit het water en de woestenij bereiden vogeltroepen trektocht voor, vliegen met van dood geladen…

op het verre strand breekt O. pothos overrompelt hem een hevig verlangen naar alles waar het onvervulde het mooie goede het ware op hem wachten het licht is van porselein de dag is helder zal hij morgen in Ithaka zijn?…

Als een dolfijn die denkt een kat te zijn met negen levens sprong zij in het diepe water Poseidon hier kom ik Neptunus daar ben ik hoe meer zee hoe meer min Moeder Aarde vaarwel Vader Zee ontvang mij ik ga weer naar de bron vanwaar we kwamen daar wacht ik ooit keert iedereen terug…

ik keek niet om toch blijf je weg dat hele eind voor niets…

Zelfs Sisyphus ging zitten op zijn steen Toen Orpheus met zijn liefelijke klanken De wezenloze schimmen bracht tot janken De Hellehond werd pup en wel meteen De dichter - zanger won en hij ging heen Met lopend achter hem die hij bevrijdde Mits hij niet omzag tot de zon hem wijdde Hij zwoer het, schraapte al zijn moed bijeen Toch werd hij…

Al is zij slechts één van de acht en roeien godbetert haar stiel, haar naam is poëzie die lacht, als zij, pompeus en toch fragiel: Roline Repelaer van Driel.…

02-08: ik zie de Vrouwen Acht Ze kunnen mij zo boeien als ze roeien en groeien als hun krachten samenvloeien ’t Is brons… ik zal goed slapen deze nacht Ranomi’s gouden blik… ik ben in de ban Daar lig ik dan weer uren wakker van…

De grande dame onder de rivieren met armen donker als de rio grande vernoemd naar martiale vrouwenstammen een niet te temmen volk op edele dieren in duistere wouden van een mythisch verleden trokken vrouwelijke ruiters onversaagd ten strijde een reuzenslang meandert tot in de haarvaten van groene longen als grande…

Ik zat aan 't roer; jouw half blote armen roeiden; Door verre rietkrans zwierf karkietgeroep.- De plantjes zag 'k door 't meer - reusacht'ge loup - Die ginds in licht als van Davinci groeiden. 'K zag, hoe diep onder mij, boven een groep Van avondwolken, die roodvlokkig gloeiden, Blauw op oranje, twee libellen stoeiden, Aëroplanen, scheen…

Dit is een liefdesgedicht in het Nederlands en het gaat over koeien en weilanden, de wind over de sloot, de tegenwind over de sloot, de tegenwind over de roeiboot, de molen in de verte met de lachende molenaar, want het waait van geluk over de boot waarin zij zitten, waarin zij roeien met de riemen die ze hebben tussen de blanke weiden…

geslagen water haast zich heftig kolkend weg van de roeiriemen…

Die foto in de krant had wel iets stoers: Vier Europese leiders op het water, Ze praatten over nu en over later, Maar voeren wel een weifelende koers. Het ging van oost naar west, van zuid naar noord, Zo dobberde het bootje vrolijk voort.…

Het op afstand bestuurbare oordeel Valt uit een ongeschoolde hemel Verhoort de werktuiglijke gebeden Van een liturgische meerkeuzestatistiek Dakloos hurken kleine wijsheden Op dampende mesthopen van kennis Ten prooi aan cynisme dat doelzoekend Uit gelaagde structuren waaiert Controle blijkt na onderzoek Een afgewimpeld voorrecht Dat als…

we rekenen af als volgt m'n vrind: u levert mij twee ton witte zand die stort ik op de bank en dan loopt op die bank een vrachtschip vast vol kilo's vers kamelenvlees alert adopteer ik een kamelenwees neem deel aan een kamelenrace, die ik als underdog vlotjes win de eerste prijs: mijn eigen strand ...als het dan wat warmer wordt plaats…

Onder deze zerk vergaat een eerzame vent die niet verliederlijkte, als een batavier, en die zijn leven – nu bereids een monument – niet schond door rond te razen als een dolle stier. Een machtig mensenkind wiens inzet voor de Ander en voor de Maatschappij schier onnavolgbaar bleek. Geen cynicus, maar desondanks een rots, en schrander. O lof…

Woorden die een uitweg vinden door een manke geest Het leven is geen feest, wanneer de touwtjes trekken……

Ik ga gezellig een beetje eenzaam in een hoekje dichter zitten wezen dan kunnen anderen dit later lekker lezen.…

Plas zoekt sterk Willem zoekt Alexander Sotsji zoekt homo boer zoekt hoer storm zoekt luwte stilte zoekt rust Wilders zoekt vrijheid nuance partij moslim zoekt ma clitoris besnijdenis dader zoekt motief bermbom terrorist stok zoekt hond kat zoekt kwaad honger zoekt gevoel hoop zoekt leven…

Nu al het glitterglans uit het straatbeeld verdwenen is kan ik de deur weer toedoen sluit ik m'n ramen als voorheen het verkeer gaat heerlijk in de file het zou toch een keer wat anders alles gewoon vreugde uitgezongen vrede niet bedongen.…

Altijd al het middelpunt die holte in mijn buik alsof het iets verwacht de ruimte kan niet wijder zijn geen kind dat er nog past net als toen ... na 'n maand of vier kraamde hij uit (het was vast een jongetje want hij was blauw) dat er van alles mis was met mij ik begrijp hem wel dat zei mijn moeder ook altijd…

drijven is evenwicht vinden loslaten wat spant vertrouwen op dobber en dragen van water en hand niet vragen toch lachen want drijven is bevrijd zijn zweven - niets doen genezen van wanen en tranen om dingen van toen en zonder spanen roeien op weg naar een zoen van God…

momenten uit zijn jeugd die intiem waren met de natuur zoals de natuur kan fluisteren zijn nog bij hem in zijn oude hart in gedachten dromen bomen grazen koeien het gras groen fladderen vlinders fleurig fijn alsof alles opnieuw aan lente went tijdens florabloei in de nadagen van zijn inheemse droombeelden toont hij zich niet langer in cynisme…