Alle inzendingen over ruit OR hart OR naam

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Die openen met groot gemak als aan 'n sleutelbos op kleur te vinden Ik wist niet van roesten niet van sluiten ...en gesloten Ik wist niet van ruiten ongewassen niet gezeemd Geen blik in het hart meer en langer .....gegund Ik wist niet van deuren die me buiten ....sluiten.…

zij was oud en ver- de tafel tussen ons in- haar hart was zacht zeker niet te min ze gaf in stilte alles wat zij bracht doorheen het tikken van de pendule keek ik naar buiten aaide onderwijl het zachte tafeltapijt ik was aan mijzelf gewijd en keek daardoor te vroeg in weerspiegelende ruiten…

Matthias kent de woorden onverward en tast de ruit af met een blik van glas en wilde zo graag dat hij buiten was,- en breekt mijn hart.…

De regen weent en zijn vingers tikken, tikken tegen de ruiten; tik-tom, tik-tom, de regenvingers tikken, tikken tegen de ruiten: waarom, waarom? Laat mij alleen, alleen wil ik wezen om nimmer mij te uiten; tik-tom, tik-tom, de regenvingers tikken, tikken tegen de ruiten; waarom, waarom?…

Er is niets dat mijn wereld veranderen zal dat voel ik aan mijn donkere water Steeds als ik verschijn op het hengstenbal lig ik niet met een poes maar met een kater Vuurstenen hart zoekt ketsende vonken de zon trekt minirokjes en hotpants buiten Contactgestoorde woorden die eens blonken doen mij staren naar jou in spiegelende ruiten…

Naast Rode Kruis en Rode Halve Maan Helpt ook de Rode Ruit in noodgevallen, Al weet ik sinds een kijkje op de Wallen Zelf al geruime tijd van het bestaan: Daar zat een vrouw achter een rode ruit; Die zag er heel erg hulpverlenend uit.…

zet ik mij om te schrijven roepen de ruiten: wis mij!…

Jouw ogen, ze zien me dan wel van buiten maar daar doorheen, zie je nog mist, ook al lijkt 't net op de beslagen ruiten 't is iets, wat nooit kan worden uitgewist. Jouw ogen, ze spreken, zonder te spreken geven raad, maar doen me soms ook pijn toch zal ik vele dingen niet gauw vergeten door jou, voel ik me sterker en niet klein.…

De ruiten beslaan, en er staat: ik ben er ook – als je het niet ziet.…

tijd is subjectief tenminste zo zie ik het de tijd schrijdt voort vliedt vervliegt na verloop van... doch alles verloopt we klampen amechtig aan en houden ons nog even vast aan het tijdelijk bestaan maar beseffen ons goed dat we totaal kansloos zijn…

Hirsi Ali, Hirsi Ayaan, wat heeft u aangericht? Het feit waarvan u door uw vrienden wordt beticht stelt weinig voor, maar ieder moet nu vrezen voor het - mede door u - ontketend volksgericht!…

Het sneeuwt in zijn hart. Hij draagt een witte trui. Achter hem een lege stoel. Er omheen de ruimte van de stilte. Hij kijkt achterom. Hij ziet niets, behalve dan de lege stoel. Wanneer hij zich weer omdraait, ziet hij in de weerkaatsing van de ruiten dezelfde leegte, maar dan buiten.…

het ontwaken met lege handen nog geen besef van tijd, beslagen ruiten met mijn adem van vannacht met op het kussen nog de bonzen van het hart ‘k zou mijn leegte willen vullen met zaken die ik niet wil maar die ‘k moet dragen zoals de oren van mijn bril ik zou willen zijn met hem die ik slechts ben – een mens zoals die ander maar dan…

Ze leven in het hart van de moeders Ze leven in het hart van de vrouwen Ze leven in hun getekende gezichten De naamloze doden Ze leven in het verlangen van een kind naar een vader Hun naam zo vaak gedacht Hun naam zo vaak gedroomd Ze dragen namen voor wie hen hebben liefgehad Ze waren slechts naamloos in oorlogsberichten…

Zij streelt het oog en slaat op mij geen acht en ik ik smacht en wacht geen ogenlik: ik lik en lek en lok haar met mijn blik totdat de ruit beslaat en zij zoals dat met beslagen ruiten gaat met huid en haar vergaat.…

De wind door mijn kop vlagen doen het knallen de blauwe lucht geeft lucht De zon lacht en schijnt over mijn gezicht zij straalt mijn naam De letters bewegen ritmisch en geven mijn hart een lopende hand De glans bereikt heel langzaam mijn mond en fluisterend zeg ik de woorden “ik houd van mij” Tranen retour afzender met een glimlach…

Mens het idee een universele naam voor God bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’ maar als te verwachten reacties menselijke krachten muskens wordt dement alsof de demente mens niet voelt en denkt en nu al gevechten mensenwerk wat mag men dan verwachten.…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

de nacht draagt zwarte schoenen jouw bekende liederen zal je nooit meer zingen jouw stem was verwondering en verbazing gestorven in de melodie der versmelting jouw naam nu in de wind van verfluistering…

haar naam geeft een klank kleur geeft een gevoel geur zacht duwend op mijn maag traag glijdend over mijn tong licht rollend op mijn lippen schept zij liefde…

en ik schreef mijn naam in de aarde waarin ik mijn voetafdruk achterliet in het water dat mij meevoerde op de stroom in de ongrijpbare lucht die ik greep met m'n adem in de stralen van de zon die mijn dagen verlichtten en verwarmden in die dagen die kwamen en gingen zich vullend met vrede en verdriet ontmoeting en afscheid droom…

Jeroen, je naam in duizend kussen. In de zwoele geur van liefde. De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen. De zoete geur van samen zijn. Verlangen, hunkering versmelten in het nu. Al dromend duizend en een nacht. Het heden van het stil verlangen…

I. zij wil op bloemen groeien zoals de zon op het zalig onbewolkte zwartvertakte gedachten achterlaten onder het zacht bestreken mos blauw staan op bomen wanneer seringen wuiven naar romige, roze vruchten ver weg van blank beschenen berken die hun kruinen optrekken door het eenzame beven omdat zij niet anders kunnen en…

vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden…

Zeg tegen echt iedereen uit naam van Iemand dit nooit meer te doen...!…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig…

Regen, regen valt aldoor Kletter, tik en tik ik hoor Op de ruiten, buiten, buiten, Regen zing uw zang en zing In de vale schemering. Tik eentonig liedje mij Span een klein verdrietje mij In het duister, fluister, fluister Spin mij in uw toverkring In de grijze schemering.…

Januari baart schrille dagen schenkt fluisterdunne lichten luchten, wrang en jachtig waaien onheilsberichten tegen de heldere ruiten beslagen blijven mijn gedachten traag trek ik tekens van toen door het brakke vocht op het glas van vandaag waarop het vergezicht stokt druppels aan het vingerschrift zoeken een bedding naar een onbekende…

De regen klettert in de goten, en gutst weer langs de ruiten. Het ruist en suist en gorgelt het is weer helemaal mis daarbuiten. De klok wijst vier uur twintig, Het wordt ook al een beetje licht. Een nieuwe dag breekt aan, maar ik doe mijn ogen maar weer dicht. Het gaat weer goed tekeer. Vanuit mijn warme bed hoor ik het aan.…