329 resultaten.
herfst
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 568 Een schuchtere herfst, een
schitterend eind en dromen, verder een
zinderende zomerliefde, meer heb ik
nooit gewild.…
Blos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 454 Schaamrood bloeit op zijn wang
Het fleurt hem stiekem op
Gekneld in schuchtere twijfel
Blaast hij de afspraak op
Siddert van verlamming
Het kost geen moeite
Zijn groet te laten ontsnappen
Door overbodige handen
Door lippen van ijs
Verstrooid weent hij met droge ogen
Vergeet de eerste zin
En verraadt de koele koorts…
schriftelijk reageren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 ten minste houdbaar tot
uiterste pogingen -wat hierna
volgt is notulair vastgelegd-
zie ook de algemene voorwaarden
bij het kernbegrip ‘thuiskomst’
meestal schuchter en aan de lijzijde
van schaduw, bij vlagen naar
buiten tredend
mocht dit op bezwaren stuiten;
het is mogelijk met kennisgeving
te schitteren in afwezigheid
-er volgt…
Licht in donkere dagen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.473 Schuchter
wilde je vragen
Om licht
-om 't even zon of maan-
Zelfs met kaarslicht
zou je tevreden zijn
Mist die je omhulde
zo vreselijk zat
Genoeg had je van
regen die op je neerstreek
Kortom: neerslag was ergenis
alleen licht van betekenis
Licht,licht
al was 't maar kaarslicht
in deez donk're dagen.…
ambrozijn
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 232 maak tijd voor tederheid
koester het vluchtige moment
bewaar het in dromen
van goud en aquamarijn
soms straalt het uit je ogen
schuchter en kwetsbaar gebaar
de blik van de ruige beer
naar haar spelend jong
het is de graal van onze tijd
dat stukje uit de hemel
vlug geplukt weggerukt
de zachte zoektocht naar geluk…
Wolkten als guirlandes
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 111 je zei dat jij
geen schoonheid was
maar je straalde warme kracht
droeg je haren
in engelendracht
compleet met hemelse lach
ik stond perplex
door je verschijnen
voelde schuchterheid verdwijnen
jij raakte me
diep in mijn ziel
wist dat ik meteen voor je viel
samen zijn we weggegaan
vlinders wolkten als
guirlandes achter ons aan…
spiegeling
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 166 de zon baant zich voor dag en dauw
een weg naar een wolkeloze hemel
eenden liggen nog diep in hun veren
verscholen tussen het riet
een meerkoet duikt onafgebroken in
het rimpelend water
hoe ik deze gewone, aardse beelden
in houdbare woorden verzamelen wil
hoe zij onzegbaar verborgen blijven
mijn schuchter pogen ver te boven…
Begonnen in duet
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 408 het koor
kent vele stemmen
heeft zelfs een gezicht
een repertoire
bijeen gegaard door
oefenen en ervaren
begonnen in duet
zingt nu een vast sextet
het lied van alledag
versterkt met passanten
de een wat schuchter
de ander soleert al ras
pas als stemmen doven
neemt het koor de melodieën over
van hun beëindigd levenslied…
Yeux de biche
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 125 Krakende paadjes, stekende winterzon,
een schuchtere ree kruist ons pad,
de buizerd lacht...
Jij bent mijn vriend
gehoefd, niet getrimd,
vrij zoals het hoort...
in lichte draf of galop
zo lopen we het jaar in,
wij op kop...…
Hebt zoveel meer te geven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 489 je week
glimlachte als ik
niet naar je keek
je ogen vroegen meer
dan ik kon geven
schuchter
bood je mij je hart
de diepte
die ik voelde was
door kou verstard
je wist
je leventje compleet
koos voor harmonie
zwijgen bij problemen
beloftes had je serieus te nemen
je kwam
jezelf tegen
koos vrijheid in je leven
meer ruimte dan…
Compliment aan de vrouw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 171 Vrouwen zorgen voor geluk
en voor gezelligheid
Ze kunnen ook veel lachen om de onbeholpenheid,
het schuchterige, nuchterige
van mannen
Vrouwen zijn als bloemen
Zij redden mannen door hen hun redders te noemen
De sterke arm, schouder, hand,
uitvinders van de apparaten, stofzuigers, wasmachines, leidingen
Zonder mannen zouden ze niet zo kunnen…
Encore
poëzie
4.0 met 5 stemmen 813 Maar nòg, op mijn hand die uw handen omvingen,
Herproeven mijn bevende lippen uw pijn,
Als de schuchtere geur van de late seringen
Zich mengt met de geur van de vroege jasmijn.…
Krokussen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 362 De bomen
zijn nog dood, maar straks komt heel veel lente
en zalft mijn ziel met balsem van een lied
dat nu nog schuchter klinkt maar dat de toon zal zetten
voor helderheid en kijken
van een kind.…
hemelse zucht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 471 als jouw wangen
rusten in mijn handen
jij ze aan mij toevertrouwt
dan laat je ze zonder woorden
toch nog schuchter bevangen
je huid roept met zachtheid
kom, wil je mij dragend raken
ik voel je dan zo tastbaar dichtbij
om je adem te smaken
en de tederheid in je ogen
spreken zomaar als vanzelf
zielsveel van nabij
laat ons samen…
Krokussen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 456 De bomen
zijn nog dood, maar straks komt heel veel lente
en zalft mijn ziel met balsem van een lied
dat nu nog schuchter klinkt
maar dat de toon zal zetten
voor helderheid en kijken
met de ogen van een kind.…
toch weer, lente
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 211 sneeuwklokjes
schuchter de kopjes
scheefweg geloken
witwassend een zee
tussen de bomen, en
daarna de anemonen,
vaak wit en soms roze
akoniet, geilend geel gillend
om aandacht, schiet uit de grond
krokussen, Japanners flitsen
foto's wereldoverstekend
naar het Lange Voorhout
de lente naakt
en smaakt
naar zoveel meer…
Het tweede gezicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 140 ik heb je
als schaduw begeleid
in pijn en onzekerheid
vaak was ik
je kwijt omdat jij
jezelf niet kon vinden
dan hinderde het licht
was ik te zichtbaar
in het tweede gezicht
wij zijn verweven geraakt
hebben na lang zwart en wit
heel schuchter kleur bekend
bij de eerste stappen
in het volle licht vielen
eindelijk ook onze namen samen…
Stevig kabeltje
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 435 Het zuchten omgeslagen
in een schuchtere lach,
berichtje wat de dokter gaf,
was een soort van positief!
Niks gevonden was zijn commentaar,
we lieten de lucht ontsnappen naar:
dat was geen echt ongerief!
Niet helemaal verschoond
van een vervolg traject
misschien wel logisch ook,
is dit een last minder,
van beide schouders!…
Something has to get me started
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 102 Het kan niet ver weg zijn
Ergens tussen stapels
In chaotisch klemmende lades
Tussen bedorven nachtmaaltijden
De brieven herpakken, herschikken
Ik moet er nog aan beginnen, ooit
In een afgesloten kamer
Waar het licht van buiten nog broeit
Aanwezigheid nog nagloeit
Gefilterd, met schuchtere beetjes
Met kabbelende golfjes
Waarmee de…
En ik zag jou
netgedicht
2.0 met 33 stemmen 2.380 In de verte doemt het zwart
met wat schuchter gedonder en een enkele flits
Kletterend vormen de eerste druppels zich tot
een stralend geheel dat mij hoop geeft
Ik zag jou
Zojuist was de aarde nog leeg
Mensloos zonder leven
Er klopte geen hart
geen bloem stond
geen vogel vloog
geen kleuren of geuren
Alleen de regen
En ik zag jou…
Thuishaven
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 404 Schuchter bedekt zij de bakens,
overbrugt de vrije jaren zo.
Legt met het lichaam de havens
open, strekt door de schrille echo
van het lied dat speelt op de kim
een hand naar het schip wat niet aanmeert.
De tornado neemt gradatim
de stand aan van het flinke schip, veert
het hoger en hoger op zee.…
De liefde geurt naar evenveel
gedicht
2.0 met 145 stemmen 36.153 De harpen hangen
als koude koorden
in al te naakte bomen
en schuifelend aan mijn
oor het schuchter snarenspel
van bloemen op de akker
de krokus wordt geboren
de wind hangt zeilen uit.…
kriebels
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 768 louter dat prille, nog schuchtere
gevoel
dat de dag weer lengt en de zon
gaandeweg warmer wordt
dat alles uitbundiger groeit en
bloeit, de vogels vuriger flirten
en fluiten
waar ik in elke vlinder en bloem
weer pure lente proef, 't jonge
lover naar me lonkt en lacht
mijn zinnen zacht gaan ruisen…
Winterzin
gedicht
4.0 met 10 stemmen 3.008 Een grijze lucht die urenlang
op sneeuwen stond,
zich inhield, schuchter toen
een handvol vlokken zond
als een belofte voor de nacht
waarin je wakend lag
te slapen tot de dageraad
het sneeuwen niet meer tegenhield
en je gonzend van geluk
de dag begon en uit het zolderraam
de eeuwen en de witbestoven akkers
naast de landweg overzag,…
Onvindbaar
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 182 Het landschap dat zich in bochten wringt
Om niet op te vallen, om er niet te zijn
In een hoek weg te duiken, te schuilen
In een schaduw van schimmen
Schuchter, schuw, luw, leeg, vaag, vaal
In licht dat zelfs geluid doet dimmen
In lucht die nevel druppelings doet druilen
Met tranen van doorzichtig kristallijn
Daar, waar een zwarte vogel in stilte…
koudefront
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 wat is warmte,
als er zoveel koude
op volgt
verworden tot
herinnering
schuchter, teder,
vol gevoel
in een klap
bevroren,
hard, koud,
ongedachte
realiteit
bevroren
in de tijd
al wat was
ongeloof
blijft.…
rondrit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 139 mijn fiets verroert zich
in stugge verbazing, koud is
de weg
druipende bomen werpen druppels
langs mijn pad; de wind speelt mee totdat
ik zeg dat het genoeg is
mijn fiets loopt warm
en aan mijn arm likt - schuchter nog -
de zon
hoeveel kon ik hebben geweten
toen ik – in een godvergeten tijd –
een barre tocht ten spijt
me wel van…
Onverbloemd
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 241 rond de volle maan
las ik mijn dichtverzen
schrijfletters uit mijn
diepe innerlijke lagen
in ogenblikken van verstaan
zag ik dezelfde vragen
het muurbloempje
bloeide nog wat verder open
de wereld stond een beetje stil
waar benen doorlopend trilden
het ingetogen middelpunt
in een bijna schuchtere nacht
heeft links en rechts
wat…
Schuilplaats
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 637 Mijn ogen volgen de zwermen
vogels vliedend voor de nacht
Ook ik zoek iets warms en zacht
om me tegen vroeger te beschermen
De schemer die zich meester maakt
over lage landen en gekerfde geest
roept angst op en versterkt de vrees
voor wat me tot nu toe heeft gemaakt
Dus schuil ik schuchter tot de morgen
en zoek naar jou die ik nog niet…
Waterlelieknop
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 379 Bladeren stil gevouwen
als hoeders rond het hart
dat schuchter is in opengaan
want alles wat mooi bloeide
dreef weg uit haar bestaan
Zij zag de bloemen driften
met sterke stromen mee
waar ze in ondergingen
gekneusd,verwelkt.., passé
Nu vreest zij het ontluiken
hoewel ze naar ’t zonlicht snakt
en heeft de angst voor ‘t vergaan
haar eenzaam…