rondrit
mijn fiets verroert zich
in stugge verbazing, koud is
de weg
druipende bomen werpen druppels
langs mijn pad; de wind speelt mee totdat
ik zeg dat het genoeg is
mijn fiets loopt warm
en aan mijn arm likt - schuchter nog -
de zon
hoeveel kon ik hebben geweten
toen ik – in een godvergeten tijd –
een barre tocht ten spijt
me wel van alles heb
gekweten?
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...edicht.php?fotogedicht=rondrit
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 5 maart 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie