Alle inzendingen over staren OR herinnering

op de kade van de haven naar de overkanten tijd staren ogen verlangend naar de dagen van toen die hun verhalen vertellen van vele momenten samen als man, vader en vriend die ons hart nu fluistert…

tussen de vele mooie foto's aan de muur van herinnering hangt een foto van de haven waar ooit wij herenigd worden In de innig eeuwige omarming van de eindeloze geschiedenis die wij samen maken mochten…

zijn vraag ik niet meer waarom ik koester dan de herinnering aan onze mooie jaren samen…

En zal nu tijd van sterven komen van lijden en zo veel verlies van troosteloos mijmeren en staren in doelloze gedachten zwijgend stil de toekomst reeds passeren hoop voor komend leven bannen hullen in koude en opstandigheid alleen sombere herinnering aan schone warmte die ijlings ging waarop wij nu niet kunnen teren.…

staar niet naar de regen het is zoveel prachtiger wanneer je geniet hoe druppels uit het niets lijken te komen en al zijn verdwenen nog voor je ze ziet hoe de wind figuren schitteren laat zo fijn en zo spontaan maar al vlug lossen ze op volgende lading komt eraan het is als leven nooit weet je wat komen gaat hoe de wind vandaag zal waaien…

En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen, willen ­dan dood staan zij in de lucht, de bomen bloot. De lucht, die leeg is en zonder ziel, waar uitgetuimeld de wind uitviel.…

De appel van Jan Peter is een zure. Hij was in zijn beleid niet soepel, want hij wou als nuchter mens een nuchter land bewuster onbeschonken gaan besturen. Hij houdt misschien na 't ziekenhuisverblijf z'n zielepootje toch wat minder stijf.…

Ik hoorde na een Champions Leaguewedstrijd Waarnaar ik met een half oog heb gekeken Omdat de clubs uit ons land hier ontbreken Dat All Stars met een Emmy is verblijd. Ons voetbal wordt alleen nog maar bekroond Wanneer het als toneelspel wordt vertoond.…

Ik staar omhoog en zoek naar jou in het zwarte van de nacht. Ik stel me voor dat jij daar bent en gewoon tegen mij lacht. Ik zie je niet, ik hoor je niet, maar doordat ik je zo mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat daar boven mij iets is. Ik sluit mijn ogen en beleef een intensief moment.…

staren naar de einder is verder willen zien dan ik nu al ben het is ook kijken naar al wat was en ik nog steeds achterna ren op deze plek van dualeren of ver-springende gedachten hoor ik de zee ruisen in zandbanken van rust zo vergaat het vaak dat dan mildheid komt wanneer de wind mij meeneemt en mijn gemoed…

ik staar omhoog en denk aan jou in het zwarte gat van de nacht ik stel me voor dat jij daar bent en gewoon tegen me lacht ik zie je niet, ik hoor je niet Wat ik voel?…

Vlagen van bevroren Druppels vallen neder Op zijn uitgestoken neus En doen hem zachtjes Terugdeinzen onder Het houten afdakje Dat een functie heeft als Schuilplaats Voor natuurlijk onbehagen Het wit van zijn ogen starend naar de groene Zee van lekkernijen En het vooruitzicht van een Door hoeven ontsprongen Waterballet Doen hem…

Het stipje aan de horizon wordt steeds groter naarmate je er langer naar kijkt.…

Ik staar naar de einder, ook wel de kim mijn ogen tranen want dit is het begin van het einde! Ik staat naar de kim omdat de einder ook het begin is van alles op aarde! De tranen laat ik vloeien, ze gloeien op mijn gezicht en als ik de zon zie verdwijnen, verdwijnt ook het licht.…

minder zwaar als ik het album terugzie van jaar na jaar het lijkt te refreinen als een lied vol met lijden doch vrees lijkt niet te overheersen wanneer ik het groen zie verteren in roodbruine tekens de natuur lijkt een gondel, voortgestuwd door de eeuwig sprekende tijd, de getijden uitgejouwd door vele monden kennen de dauw die als staar…

Ik besef het keer op keer als ik weer eens doelloos naar de klok staar. De tijd tikt gewoon door met in iedere minuut standaard zestig slagen. Wanneer is het streven naar geluk nou toch eens eindelijk klaar? En hoe lang moet ik deze ongelijke strijd en oneerlijke ellende nog verdragen?…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

De queste naar de echtheid van het leven waarvan de uitkomst zwaar wordt overdreven, wordt bepaald hoe we in hunkering de sterren observeren alsof we naar onze navel blijven staren, in een allesomvattende vraag of die in ons gemeten tijd bereikbaar zullen zijn, het geeft minder inzicht naar de diepte van de ziel der aarde gemeten in…

je raakt aan geesten tot een vonkje overspringt behoedzaam in het tasten kijkt in de gedachten van ogen die verwachten wendt dan de blik en schrikt beduusd van vreemde krachten ze reiken naar je ziel voelen aan je geest hongerogen staren en baren zo je angst er zijn er op je pad een paar geweest in wie je wel vertrouwen had je…

Ik staar naar het plafond Denk terug aan hoe het ooit begon Aan de herinneringen die ik nog zo goed weet Wat ik zoal als heel klein meisje deed Leren fietsen tot ik weer heel hard viel Mijn vader dan vroeg om toch maar weer een extra wiel De lieveheersbeestjes en pissebedden Die ik van de grote spinnen wist te redden De vlinders die ik…

Verbonden met het dromende land herinneren mijn blote voeten het parelwitte zand. Ik staar naar de sterren, in uren en dagen. Ik hoor de eeuwige echo van de wonderlijke stilte, in mijn hart gedragen. Druppels water breken op de vleugels van de wind.…

...zag jij misschien dat ik naar jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij naar mij te kijken zoals ik naar jou en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zo zijdelings - dat ik je net zo lang bekeek tot ik naar je staarde en dat ik staren bleef.…

En daar zit zij, ze is, ze staart. Ik laat haar, ga niet weg. Ik hoop en wacht, op liefde en hoe het is met haar. We zien elkaar, zij mij, ik haar, graag, heel graag. En daar zit zij, ze is, ze lacht en staart, ze wacht. Zo mooi.…

Starend in het blauw met een lach droom ik je diepdonkere vonken vochtig, gelukkig, passievol, dronken zoals ik vroeger de liefde ooit zag Starend in resten gedoofd verleden wetend dat ik daar mijzelf niet vind omdat mijn ogen nu helder stralen en het hart de weg vooruit laat bepalen niet meer herkenbaar als het vergeten kind want ik staar…

de meteoren ze slaan in op het vrachtschip de melkweg roert zich…

hij kan langdurig naar de navels staren wanneer men hem vraagt wat het moet zijn zegt hij geeft u mij maar perssinaasappels…

Stille wateren golven tegen het zand ik staar over de rimpels, zongeglanst trachtend je gezicht te ontdekken in de rollende baren op het strand …laten lijnen van schuim de contouren achter van vergeten en verlaten gedachten over de kracht van liefde verzonken als een oud fregat op de bodem van mijn hart.…

Lopend over straat Voel ik de blikken langs mij heen Mensen die naar me staren Kijkend naar mij Is dit een gevoel of staren ze echt? De angst die bekruipt mij Mijn hart gaat tekeer Bang Het is aan mij Ik moet het doen Alleen en vol goede moed Maar hoe?…

ze staart naar een punt ver weg hier vandaan stottert woorden in een taal die geen mens kan verstaan ze ziet het licht gefilterd vallen door het getinte glas in lood, het kleurt de man op de kansel in geel en in rood dan zit ze plots op haar bed hoort de stem van haar zusje en haar moeder komt bij haar die geeft haar een kusje ik…

zijn ziel vloog reeds weg uit zijn verkrampte lijf waarvan slechts stof en botten zullen overblijven waar zijn honden bij liggen te waken en af en toe als wolven huilen gedreven door intens verdriet het einde kwam onverwacht de wereld verdween uit zijn gedachten dof staren zijn ogen men zal hem niet echt missen alleen zijn beesten…