Alle inzendingen over strijd OR leven

Wie is het die de zwarte voren In golvend goud verandren doet, Wie mesten en wie maaien 't koren, Wie is het die de wereld voedt -? Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe…

Curieus is 't toch dat de natuur Al wat de mensen hier bederven Met hare vriendelijke verven Wel weer terecht brengt - op den duur! Een paviljoentje, of andre taart - Een klerenmagazijn bijvoorbeeld - Is nog maar niet voorgoed veroordeeld, Maar wordt juist mettertijd wat waard. Ja zelfs een standbeeld in ons land - Iets op zichzelf betreurenswaardigs…

Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor of dat ik won - Ik weet het niet, en zit en zie - - En in mijn handen ligt de zon.…

Wij zoeken 't ver:- Ik zoek het zuiver schone beeld, Dat kan verzoenen met dit leven: De vreemde vlinder die daar speelt Draagt 't op haar vleugelen geschreven - Doch als 'k mijn handen om haar sluit Wis ik die tere tekens uit!…

Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk.…

Met een lange jurk aan, staat hij aan je deur, Wanneer je opendoet krijgt hij een rode kleur.. Even blijven jullie staan kijken, Dat is ook niet zo raar, Voor beiden is het wennen, Is het nou hem of haar..? Het is tijd om te gaan praten, over dit innerlijk gevecht, er bestaan geen twee kanten, Het is niet goed of slecht.. Een kwestie…

Dit is het wat de schemering mij bracht verbijstering om de dag, haar korte duren het willen overdoen van verloren uren het willen tegenhouden van de nacht een laatste vogel zingt, en in zijn droeve toon hoor ik de weemoed van mijn eigen klacht: 'k heb niet geheeld wat ik te helen dacht ik was niet schitterend maar doodgewoon op wijsheid in…

En ook: compacter door de tijd die samensmeedde wat het was: een ongevochten oude strijd naar enig roerloos waterpas. Alleen wanneer dit samensmolt vervloeide wat nooit was gestold tot wat er nimmer was geweest. Een steels gekoesterd klein moment verborgen en weeral ontkend daar waar het gromde als een beest.…

een bittere strijd verloren We kunnen alleen maar hopen dat hij ergens opnieuw wordt geboren…

Dag lieve meid, dit kon je niet winnen, ‘t was een ongelijke strijd!…

te kunnen winnen Al is het moeilijk en niet zonder slag of stoot Maar je overgeven zonder strijd, nimmer Dat doe je niet aan die gluiperige sluipende dood…

taferelen van strijd fragmenten van beproeving staan op het netvlies gebrand de aardkloot draait door bedrog en macht steken elkaar de loef af ik droomde dat er vrede was de uitdrukking bestaat maar wilskracht ontbreekt…

groots zijn jouw woorden alhoewel deze na enig rond dwarrelen opgaan in het niets ogen vurig gebarende handen welke graag het voorgaande onderbouwen worden nageaapt op de muur mondhoeken zakken stil je gelaat langzaam wegzakkend in de te grote fauteuil alsof de strijd verloor *…

De nacht strijdt met het ochtend gloren zonder dat ze ooit nog won, ook dit keer heeft ze al verloren want aan de kim is reeds de zon. Het licht trekt langzaam over velden waar zich nu nog dauw bevindt en tjilpende vogels, zij vermelden dat een nieuwe dag begint. De zon heeft nu haar hoogste punt bereikt en ook haar grootste kracht, de…

laat me los...ik wil vrij zijn hou me vast...ik wil blij zijn laat me los...je doet me pijn hou me vast....het voelt zo fijn laat me los...ik wil, ik zal hou me vast...voor ik val…

hoe bezwaard moet ik zijn zodat de aarde moe wordt om mij verder te dragen mag ik nog wel geloven en weer om adem vragen wie beschermt mij immers tegen verzuurde grauwe wijn die bij voortduring, zo lijkt, voor mij wordt ingeschonken het is alsof elke dag, ieder moment zich steeds meer van mij afkeert mij vervreemdt van zuiver zien…

men maar even stil staat, barst het gevecht met de leegte los, met verwilderde ogen vol wanhoop beschouwt men de wereld als vijandig, -de naakte kwetsbaarheid-, het gevoel alsof de aarde onder onze voeten verdwijnt of de beleving van -zonder huid te zijn zo transparant daar de innerlijke muren in eigen fundament gezakt en opgelost zijn, het leven…

Raadsels in mijn hoofd Mijn ziel in pijn Verlangende naar verandering Vechten voor mijn innerste Zo onvolkomen gebleken Vragende ogen die mijn twijfel zien Mijn hulpgeroep verhoord Maar genegeerd door mijn innerste Mij voortstuwend in mijn zoektocht Eigenwaarde verdronk in die poel Gecreëerd door mijzelf Kon ik die poel maar droogleggen…

met hem vertrouwd toch nog controle over eigen leven…

gemiste kansen goed of slecht kom ik op mijn plek terecht loslaten, vallen, onzekerheid komt een einde aan de strijd en spijt…

Wij strijden, voor bloed, voor ongelijk, voor verlangen, wij strijden, voor het vergeten, voor geen vlag, voor alle twijfel, voor verloren zonen, voor strijd of strijden, als fictieve levenslessen, als existentiële bekommernissen, als ontzettende consternaties, ik verschuil mij, in kille retoriek, zijn of mijn wezen dragende…

je speelt heimwee legenden vonken in de vlammen ogen dansen in het vuur de schaduwen van half ontblote mannen akkoorden schreeuwen van hun strijd, de pijn die ze hebben geleden het is de donkere kant van het verleden weerklinkend in verdriet lage tonen zeggen niet waarvoor er is gebeden hoeveel de kinderen leden snaren resoneren…

beloftes niet vervult Dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik naar het vijfde seizoen Aardbeving Toen mijn aarde beefde werd dit op de schaal van Richter niet geregistreerd stonden er geen koppen in de kranten werd er niet voor mij gecollecteerd Ruïne Dwalend door het puin van mijn herinneringen waar het licht de strijd…

Sterf niet voor morgen maar leef het leven van een ster. leef vandaag je leven. want de tijd draagt niet ver. Als een klaproos is het leven. Kort en vol overmoed. Vergankelijkheid wordt zo snel vergeten; als een hart om passie bloedt. Als een klaproos is het leven op de velden van eer. Strijd wordt om strijd gestreden.…

Spiraal van leven en denken lijnen van enkel gevoel wegen over bergen en door dalen lopen door zon en kou stormen weerstaan en hitte trotseren de angst overwonnen en strijden tot het bitter einde tegen eeuwige onrust en pijn gaan die weg door ’t leven niet onderwerpen aan somberheid maar ’t hoofd geheven als overwinnaar in de strijd.…

Hang naar het leven is grensverleggend Liefdevol lig je daar met de dood in je schoot Geduldig wachtend tot hij de strijd verliest…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Laat je iemand anders in je leven toe? Je vraagt naar het waarom en hoe. Leg je woord eens op de weegschaal van het leven. Hoeveel weegt het nog, misschien nog iets. Met de tijd zal het slijten tot helemaal niets. Je hart en je verstand blijven strijden, te strijden om wie sterker is. Het hart is hier bedrieglijk, vergroot het gemis.…

Strijd mee in onzer dagen strijd! Maar met uw leven, wandel, werk. O zeg .... niet wat uw mond belijdt; O zeg .... niet van wat naam of kerk, Maar t o o n van welke g e e s t gij zijt!…

in eindeloze strijd tussen Israël en Hamas verscheurd door woede strijd en haat lijden velen onder zinloos geweld en kwaad leven mensen in de schaduw van de dood kinderen spelen niet in zorgeloze vreugd groeien op met geur en geluid van verderf die van dag tot dag weer de hoop vernietigt op het echte leven met, voor en naast elkaar waar…