Alle inzendingen over verboden vruchten

Geen zomer-schaâuwe is schoon als 't beeld, in volle teilen, der welv'ge melk die ront, van roerig licht ommaald. Mijn schamel huis, waar zoel een geur van peren draalt, weegt teerder in mijn schroom dan 't hele herfst-verwijlen. En, waar van 't winter-dak een schone mane daalt, 'n weifelt ijl een hele lente in hare wijle, o mijn…

Wulpse rondingen gestrekt op laken van vers groen Bedekt en omringd door wijnen en exotische vruchten Voeren jouw lijnen mij naar de waanzin van wellust Zinnelijk drift in niet aflatende verscheurende honger.…

langs de paden staan er borden: “verboden op het gras te lopen” “verboden het gewas te slopen” men roept ook jagers tot de orde “verboden hier het wild te stropen” ach, men ontmoet hier hele horden van slaapverwekkende verdorden die die praatjes zomaar kopen ik stel mij daar tegen te weer en zo bega ik euveldaden daar nadert reeds de hermandad…

Het zit de arme boeren hier niet mee: Uit angst voor blauwtong, die zoals men weet Verspreid wordt door een vreemde muggenbeet, Geldt een verbod op export van het vee. Dat zo’n verbod zou helpen, lijkt me stug. Verbied liever de export van de mug.…

de naakte waarheid is nu ook al verboden o schijnheiligen!…

Het Nederlandse luchtruim is verboden voor alle vliegtuigen...…

Op een zomerdag smaakt vruchtenlimonade als verboden wijn...…

zei zij en verbood ten strengste de snoepreisjes van haar echtgenoot Peinzend over de affaire haar ega berustend voor de buis smulde ze op het terras spinnend als een poes van de ten strengste verboden slagroomsoes…

Knijp een oogje dicht, en zie wat verboden is – kan toch gebeuren.…

Verboden te spreken, over wat ik voor je voel Lieve Zoë, Jij kent mij, ik ken jou, Verboden te zeggen, dat ik, ach je kent me. Lieve Zoë…

niet dat ik deug ik beleef mijn ondeugd in verboden vreugd…

Ons leven heeft een rare wending genomen 't is ons leven en niemand kan het afromen Dus de verboden liefde is voor ons geen verbod Het is van ons en is voor ons een genot.…

De diepte van Je iris daagt uit Het vuur te vinden De pit in de Vlam geeft voeding Aan verboden liefde De wil om Elkaar te ontdekken Katalyseert de lust In weerwil van Verlangen verlaten Wij elkaar Vrienden, want Meer deelt tot minder Ons hart verscheurt Tot de unanieme Mening dat dit verbod Stand zal houden…

Het is een product dat vrucht afwerpt. Wacht tot de vrucht voldragen is. Pluk niet de vroege vrucht, pluk niet de vrucht die nog zwelt, pluk de dag die onder baat en last niet bukt. Dat is het bijproduct. Het is de coupon van winst op het verlies, van lik op stuk. Papier is geduldig.…

Rijpe, tot volle wasdom gerezen, himmelhochjauchzend uit de toppen van hun tenen schreeuwende rozerood aangelopen van verlangen naar verlossing in loodzwaar neerbungelende omhulsels van mysterieuze mature, onder zachte schil bijkans uit hun voegen barstende, granaten sterren, elstarren en ander nog niet tot fastfooddrink uitgeperst vruchtvlees, hunkerend…

steeds wanneer ik gebukt ga onder de afgestorven boom zie ik die struik ooit droeg ze vruchten nu liggen er alleen maar bladeren die krampachtig het onkruid bedwingen met stuiptrekkende trillingen op de vlakke grond breekt het beloofde land en snoeit ruw met wilde uithalen de brandende wraak uit ieder slagend uur dat…

Je komt liefde te kort, een woord waarom gelachen wordt, het blauw wordt ijs, daarna grauw, niet in meer staat innerlijk te bloeien, in de kou wordt alles ontkent een pit zonder vrucht, een kale boom op een oude prent.…

Plukken we niet de vruchten van dezelfde boom? Baden we niet in weelde van dezelfde zee?" uit de bundel : Geplukt fruit. van Pama.…

het duister, ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open, dekt de aarde met hun maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten woelen twijfels bloot, er lekken zure vruchten…

Daarin komen we liefde te kort, een woord waarom gelachen wordt, het blauw wordt ijs, daarna grauw, niet in staat innerlijk te bloeien, in de kou wordt alles ontkend, vruchten zonder pit, de aarde in twee delen getekend op oud perkament, is dat de band waarmee het leven ons aan een wereld vol geheimen bindt?…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur in ongeduld, aangescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op verguld papier, waarop de verzonnen tranen van een verjaarde zon terugvloeien in de literaire pot waaruit alles al is gedoopt, die inkt nimmer drogen zal, opnieuw z’n vrucht vindt in opgewaaide as.…

Oktober draagt zijn eigen vrucht. Met haar behagen weet ik waarom ik besta. De voorbije vitaliteit is nu aan het sterven, maar ik weet er gloort een groene toekomst hierna. Oktober stemt mij niet verdrietig om een afscheid. Met haar verder te moeten leven is mij niet de eer te na.…

bloemen, kleurrijk geheel Ongekend de vrouw die danste tot in eeuwigheid Werkelijk waar ongekend, zij alleen die ons hart verblijdt Met haar dansen van weemoed door koude nacht Warmt zij muren lauw, geurend naar bloemenzee Mannen knikken door hun knieën, als zij al niet 'out' zijn Vrouwen lachen, plukken bloemen De dagen zijn rijp, hun vruchten…

Hij heeft ons niet belogen, die droeve kwelgeest toen hij sprak: "Er bestaat helemaal geen verbod, zij niet voor de hemelse wraak toch zo bevreesd, eet van de mooiste vruchten en wees als een god." Vandaag breken jongeren alle wegen open, ouderen doen wat hen jarenlang was ontzegd.…

Zomervuur gedoofd door de herfstregens geblust dragen mijn handen rijkelijk het gouden ooft waarop nog uw zegen rust.…

In Gent, tijdens de Game-power Expo verbood men de game-urinoir, jammer, want voor dit wandaccessoir bestond onder de wildplassers veel animo. De bierdrinkers die veel urineren zouden zo’n toilet zeker ambiëren. … In Gent heeft de politie een opstelling van de game-urinoir verboden op de GamePower Expo.…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht.…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht.…

het regent verboden woorden blaren zweven bomen vellen bloemen zinnen doen toch wat zij willen…

zo hangt die daar de rijpe vrucht ik ben gaan liggen de eerste druppels geen deren nog lig ik daar natgezeken kom niet overeind de eerste aarzeling hou je bek zo speelt het als gedachtevrucht ik ben gevangen geen ontkomen rotte vrucht nog lig ik er als opgedroogd verlangend zand de vrucht verstrooit in gedroomd fruit.…