Alle inzendingen over vergeefs OR poging

alsof alles wat ik had bedacht opeens niet meer weet Om mijn keel voel ik een koord wenste dat ik geheel ergens anders stond dus Ik stamel, pruttel en stotter en er komt geen normaal woord opeens meer uit mijn mond Het moment, haar ogen, de sfeer vragend kijkt ze me aan ik smelt van haar blikken terwijl ik me realiseer dat het met deze poging…

Je zou niet denken dat ze spelen, viool, harmonica en tambourijn, voor vijf verwaaiden op dit groot terras en stoelen bij elkaar op schoot gezeten. Hoor dan ons kaal en puur applaus of wij al lang begrepen hebben dat wij de schuld zijn van hun kou en wat er meer lijkt op verdriet. Zij spelen het gedreven of wij van de wind hier op dit lege…

Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren, iedere poging om maar te schrijven komt nooit naar boven drijven. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik heb alles verloren.…

Ongeschonden, onbespoten herkende ik het lover, waaronder we konden schuilen, ik ken haar vruchten maar vrees het snoeimes van de tijd, ik loop over in woorden van twijfel na het slotpunt van een gedicht, een poging tot meer gewicht, al blijft het wat pover.…

geloof in liefde moet gedijen als een vaste stip aan de horizon, z’n schaduwzijde zichzelf moet bewijzen, slechts als schets en achterbleef onder een verwaaide paraplu, geplooid naar betere tijden daaronder vreesde ik het snoeimes van de tijd, woorden van twijfel vervangen het slotakkoord in een strofe van een gedicht, een laatste poging…

weet een dichte deur kan op slot zijn maar ook los probeer het maar eens net als bij het mensenhart doe een poging, raak het aan…

Iedere poging gedoemd te mislukken omdat successen nu eenmaal altijd slagen. Stap ik op hem af en weet hoe het zal lopen.…

in een poging te schuilen in mijn schaduw voor de zon struikel ik lelijk over mijn eigen ik goddank breekt alleen mijn schaduw iets...…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

vergeef mij dat ik even droomde en mijn gedachten wat liet zweven weg van alles om mij heen al duurde het maar even, even weg van het geweld van honger dorst maar vooral de kilte, vergeef mij dat ik even droomde en genoot van deze stilte.…

Loodzwaar gemoed wordt door liefde langzaam luchtig leven lichtvoetig Hoge horizon lost op in wijde vlakte vleugellam verliest van vederlicht Eindelijk boven je zelf uit stijgen in plaats van almaar rond te fladderen Lief vlieg mee naar hoge sferen nooit meer dalen wegens hoogtevrees…

aan jouw borst wil ik weer even liggen je bent in mijn gedachte als ik een appel schil het mes snijdt, glijdt langzaam in het vruchtvlees het leven heeft zijn loop genomen de wereld eet niet uit mijn hand ik ben uit koers geraakt hoe jij alleen mij zogen zal voeden met elan…

blijf gewoon maar leven want doodgewoon gaan is toch al een gegeven waar je vanuit moet gaan de moeite die je vroegtijdig neemt blijft alleen steken wie om je weent als uit een nachtmerrie weer ontwaakt verongelijktheid als natuurramp blaakt gelijk olievlekken die leven op de pool zo bedrieglijk mooi daar hoop in school ja zag; omdat…

Wat is het toch dat ik zo graag wil dichten terwijl ik echte poëzie niet lezen kan; de woorden vormen dan meer ‘n cryptogram waar ik mijn aandacht op moet richten. “Jonge sla” van Kopland kan ik nog vatten, van Ingmar Heytze begrijp ik af en toe een stuk, als ik van Campert iets kan lezen heb ik geluk, maar bij de meesten denk ik: , “verdomd…

vanachter het raam tracht de zon mij te warmen van binnen steenkoud. de boom tooit haar tooi schuchter maar nog niet volop dood blad dwarrelt neer. winden waaien flink dreigend zwelt het blazen aan stilte nà de storm…

Ik heb niet geleerd om te leven, ik ben eraan gewend geraakt al met al een poging om mezelf te zijn bij vrienden die geen eisen stellen en beschikbaar zijn wanneer ik kom of roep dat ik eenzaam ben Met jou is mijn poging tot een relatie anders Soms gaat het goed gedachteloos, vanzelf zodat ik achteraf niet weet of we verbonden…

er is zó dikwijls lyrisch geschreven over Maastricht maar ik zal het kort houden ' Maastricht een stad als een gedicht'…

Ons land won al een aardig aantal plakken Die Ligtlee lijkt een echte prijzendief Wat was die rechter vrijdag onsportief Zo’n pief zou er in Rio niks van bakken Nee, Yuri is niet meer van de partij Toch tel ik stug zijn gouden plak erbij!…

Ik vergeef je dat je niet bent zoals ik wilde dat je zou zijn...…

Een poging om in te halen. Enkele rotaties. Een eeuwigheid van angst. En dan... Niks…

Dus sta niet aan mijn graf met je verdriet Het is vergeefs. Ik ben daar niet ...…

Heer, ik weet dat U van mij houdt Vergeef mij dat ik dat soms vergeet En weinig aandacht aan U besteedt Terwijl U mij steeds aanschouwt. Heer, geef dat ik het goede mag doen Vergeef mij mijn verkeerde dingen En blijf mij met Uw liefde omringen Dat ik aan Uw geboden mag voldoen.…

zachtjes, zei je vergeef me, zei ik dat ik het jubelen niet in je haren heb gevlochten of mijn meest zachte gedachte van onzegbare dingen vergeef me, zei ik dat mijn schaduw op het gebrandschilderd raam de schoonheid niet raakte van het genezend licht rust maar, zei je in mij eindeloos droef…

Vergeef mij de fouten die ik maakte omdat ik te emotioneel was om duidelijk te zijn. Vergeef mij de woorden die ik schreef uit machteloosheid en pijn. Ik hou nog steeds van je en de gedachten dansen door mijn hoofd alsof je er nog altijd bent.…

In een machteloze Poging om onder Dwangopname uit te komen Was ze doorgedraaid - In haar slechtste dromen Had ze haar eigen Werkelijkheid geschapen En de echte werkelijkheid Verdraaid…

je drijft in het heldere azuurblauwe zeewater ik zie je ik zie je paarse schoentjes je groengele broek en hoe kan het anders, meisje? je zuurstokroze mooiste jurkje je kleine arm steekt uit naar verdronken dromen onder het water je hoofdje je ogen bron van verstilde tranen ze zien het licht niet in deze duisternis in deze lange…

vergeef me ik kom van jou geen afscheid nemen dat heb ik al te vaak gedaan met handen als vuisten met volle strot ongeslikt vergeef me ik wil je laatste woorden niet horen galmend door die hoge zaal het glas niet vrolijk heffen nu je van ons weggaat helemaal vergeef me ik trek liever naar die zomer de dwaze herinnering aan destijds…

Vergeefs zoekt de dag voetsporen van gisteren maar zij vindt morgen…

Vergeef de man zijn agressie; hij had enkel lief in zijn stilste uur.…