Alle inzendingen over vernietigen

stond stil Zijn liefste werd gevonden nog voor de torens inzakten Een omstaander hoorde de immense dreun toen haar enorme, seconden lange en bewust verkozen val werd gebroken door een betonnen pui Het zonlicht weerkaatsend in haar lange, ogenschijnlijk gouden haardos en op haar gestifte lippen de geur van haar odeur nog ruikbaar in de vernietiging…

Het is weer eens vrijdag de dertiende. Ik blijf thuis wegens omstandigheden: sleurende wind en stormende sirenes De camera's breken taboes en gluren in slaapkamers zonder ramen, gevelpuin na de wind van ruigrokken die hun voordeel vieren in stinkende stilte. Ik sluit de gordijnen, mijn ogen en mond Ik ben er niet, hallo hallo je…

rand van het bestaan waar de wereld onvast is het servies stukvalt de huid geen tijd krijgt om te helen de schaduw van gisteren niet verdwijnt waar buiten de wereld woelt waar geen argeloze dagen zijn het licht geen opening vinden kan in dit wankele huis wordt alles stil waar de nacht eindigen zal in een langgerekt zwijgen vernietiging…

veroordelingen gaan je eigen "ik" vernietigen wij moeten onze complexen tegelijkertijd uitbannen elkaar vinden in een verstrengeling van harmonie, liefde, dankbaarheid, inzicht, tolerantie en vrijheid vloeiend samengaan onze toekomst tegemoet…

In het diepste geheim wordt gewerkt, aan een vernietigend wapen. Het effect zal huiveringwekkend zijn. Atoomwapens zijn straks kinderspel. Violide transformeert testosteron, en zet dat om in endorfine. Wanneer het mondiaal wordt verspreid, betekent dat het einde van de mensheid, zoals wij die nu kennen. Het einde van het voetbalspel.…

Het danst omdat er leven is maar nee de dood heeft hem nu gans omkranst, verniet en in het duister sterft het zachtjes mee. Het hoort de stilte toeslaan op zijn lied met leed dat het verweesd toen achterliet. ’t Wordt ook omstandigheid van zijn bestaan. Het ziet zijn schaduw in de volle maan: leegte loopt leeg in wat al leegte was.…

dat woud zo diep in mij wordt illegaal gekapt heb nooit een vergunning afgegeven een kwaad wezen vervuilt haar gezuiverde lucht die mij laat leven niemand die er iets van snapt dat je niets hebt vermoed omtrent het alles vernietigende kappen dat onder mist verscholen vuur dat blijkbaar al een poos in je woud heeft gewoed zo onvoorstelbaar…

Zulk tuig dient ter vernietiging, of niet ? De dreiging was reëel, zoals u ziet.” Nieuwsfeit: Bijna 60 procent van de Britten denkt dat premier Tony Blair heeft gelogen over de massavernietigingswapens, en de dreiging die uitging van het Iraakse regime.…

Er is een rechtmatig wenen in de rechtspraak der onrust door zonverloren dromen van tegengestelde emoties en aan elkaar grenzende illusies is niets meer hetzelfde een leidraad voorbij een lengte een tunnel lijdzaam door de engte geen helder licht aan het eind zonder horizon, deze soldatenmars naar doden en vernietigen vijanden erger…

hersenen is meervoud beter woord dan brein Freud wist al dat de hersenen zich niet gedragen er zijn hersenen die inmiddels de oorsprong onderzoeken van het heelal en wat ze zelf zijn als hersenen hoogst onbetamelijk hersengedrag genoeg hersenen ook die geheime plannen organiseren wat Freud in de gaten had om zichzelf te vernietigen…

' ------------------------------------------------ Partijvoorzitter Lilian Ploumen geeft haar fractieleider tgv haar afscheid nog een klein cadeautje mee in de vorm van een vernietigend interview in de Volkskrant.…

Waarom kiest iemand voor vernietiging? Zonder begeleiding koos hij voor een andere toestand: het hazepad der extase. ---------------------------- uit: 'Niemand wint', 1992. J. Bernlef overleed op 29-10-2012 op 75-jarige leeftijd.…

O die voortvluchtige mens je groene kant is je beschermer de synthese van een vergezicht tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer, je betaalt voor wat je schatplichtig bent met vernietiging terug.…

Heb nog zoveel van je te leren op mijn bek gaan doe ik elke dag door je onbewust te kleineren vernietigend door mijn honend gelach je heb me zoveel te geven iets wat ik jaren geleden heb begraven jij die me weer laat leven mijn gevoel begint weer te dagen jij laat me voelen wat liefhebben is aan jou geef ik mijn ziel bloot zonder jou leven…

rustig naast elkaar zittend op de dakrand wachtend op de gulle hand die voer strooit op straat kijkend en koerend loeren naar het zo bekende gebaar in glijvlucht naar beneden waar heden hen toelacht ieder op zijn beurt zonder schreeuw en gepik naar elkaar scharreltijd is aangebroken honger is gestild in elkaar verzorgen vernietigen…

Gevuld met frustraties daarin een soort haat ben nu écht wanhopig ook ontzettend kwaad Steeds hetzelfde liedje die vernietigende toon je bent gewoon jaloers op het geluk van je zoon Je blijft ons achtervolgen opnieuw oorlog verklaren terwijl dit komt door jou zittend op je eigen blaren Gooi alles maar in de strijd maak ons leven maar…

de opwarming van de aarde verloopt gestaag en onzeker de temperatuur wordt hoger de aardkorst weker ik staar naar het woord Kyoto dat mij onheilspellend voorkomt ook al is het ondertekend ratificeren heeft niets met ratten te maken bromt mijn buurman ik weet het nog zo net niet het vernietigen van ons ecosysteem gaat door lees ik in een…

Hij spuugt zijn vernietigende lava kilometers van de berg af naar beneden, dezelfde weg afleggend als die enkeling die het ooit waagde de lange tocht naar boven te ondernemen, een rookpluim achterlatend.…

Wanneer de zon niet meer schijnen zou de ondergang verleden tijd de maan me niet meer bijlichten wou de sterren veel te zijd als de ochtend donker blijven moest de dag steeds eender verliep het duister alleen nog maar telde de aarde zichzelf als vernietiging telde wanneer de zon niet meer schijnen kan er gebrek aan zuurstof…

ik wist de wolken op hun vlucht een donkere lucht rolde windstilte vooruit warmte klamt en laatste vogels zoeken schuw een veilig onderkomen onheilspellend is het wachten op de eerste klap in een vernietigend ontladen waar angst het luider spreken zichtbaar maakt staken de woorden bevrijdend knettert bliksem en hoost een…

Als een fontein kletteren vernietigende woorden in het kalme water. Golvend loopt het water woest over de rand, we hebben het niet meer in de hand. Samen verlangen naar dat eens zo kalme water maar dat is pas later kijkend naar de veroorzaakte krater diep in elkaars hart. Nu, voor elkaar gehard met nog enkel smart.…

Ze zouden direct IS vernietigen!...…

O, die voortvluchtige mens je groene kant is je beschermer de synthese van een vergezicht tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer, je betaalt wat je schatplichtig bent met vernietiging terug.…

wereldliefde waar verharding reeds lang is toegeslagen struikelend over puinhopen van haat en ruïnes waar de dood waant brandende hitte heerst en verdooft de duivel heeft nazaten te over wolven in schaapskleren jagen in roedels op blinde armen van geest het allerhoogste brein ziet toe hoe haar creatie continue wordt misbruikt totdat vernietiging…

en talrijk zijn de weduwen en de wezen kreunen alle eens vruchtbare velden alleen nog maar vernietiging…

Het moeten stenen harten zijn en ogen zonder licht niet meer in staat tot enig voelen door de zucht naar vernietiging totaal verblind geen dialoog meer mogelijk hun taal spreekt slechts met tongen van haat mens tegen mens, volk tegen volk eens vruchtbare akkers met bloed bezaaid talrijk reeds de neergestorte vogels moeders in eeuwige rouw…

Ik vernietig jouw verdriet, in ons levenslang duet. Mijn dochter, de spiegel van mijn ogen, de reden voor rede, en het woord ongelogen. Puurheid als dauw ontwakend uit kracht, doet eenvoud ontstijgen, als zij mij stralend toelacht.. Want in 4 jaar met jou samen, voor jou een heel leven... al zolang, kijk ik constant in die spiegel..…

doorzichtig tot de rotsbodem van de stroom schurend banen woorden zich ingehouden een pad nog halverwege strandend op hun weg naar uiting Woede nog op een kier als een gericht projectiel tot de laatste druppel wachtend op ontlading Dan spatten zinnen staccato repeterend rond borend door pantsers van laatdunkende macht onverschillige trots vernietigend…

Jij kwelt met gebaren en taal vernietigend het hart met sneden mijn huid verdwaasde waar heb jij gekeken waar gezocht daar domheid en geilheid toon voerden en woede is nu mijn woord uit toorn is dit geboren en in vrede zal het sterven zijn in het gras zal liefde liggen naast de stroom het hart vergeef de verdwalingen waar ik wist dat…

In een heel anders klinkende stilte met miljarden dwarrelend, in ’t gelid elk vlokje onbetekenend met elkaar vernietigend, wit Een bibberhondje met een dekje bibbert een oudje schrikt, en denkt owee één verkeerde stap en mijn heup in tweeen en een kind schreeuw om een slee Die hele andere witte wereld waarin je opeens alles zo anders vindt…