Netgedichten

netgedicht (nr. 8.746):

Sneeuw

In een heel anders klinkende stilte
met miljarden dwarrelend, in ’t gelid
elk vlokje onbetekenend
met elkaar vernietigend, wit

Een bibberhondje met een dekje bibbert
een oudje schrikt, en denkt owee
één verkeerde stap en mijn heup in tweeen
en een kind schreeuw om een slee

Die hele andere witte wereld
waarin je opeens alles zo anders vindt
doet je zo gemakkelijk denken
aan je eerste stap, met gekraak, als kind