Alle inzendingen over verschrikking

gebleven met de ziel die er altijd is en nooit zal verdwijnen want de kracht van leven is voor een ieder van tijdelijke aard en meestal niet zonder gebreken en dat anderen koeien in de sloot zien staan die er niet zijn is hun probleem niet het mijne en zo kan ik me voorstellen dat het door de ogen van een wijs mens regelmatig verschrikkelijk…

Ik word dan verschrikkelijk kwaad op zo’n eigenwijs stom apparaat. En smijt ‘m dan het liefst naar buiten, met een grote zwaai, dwars door mijn ruiten. Zou u er misschien voor kunnen zorgen, dat alles ‘t doet, vandaag en ook morgen?…

Het leven is kort en de wereld is minstens voor de helft verschrikkelijk, en voor elke vriendelijke vreemdeling, is er één die iets kwaads met je wil, hoewel ik dit voor mijn kinderen verzwijg. Ik probeer hen de wereld te verkopen.…

waar vind ik de juiste woorden zonder jou te kunnen raken waar vind ik de juiste woorden zonder alles kapot te maken waar vind ik een kleine toegang ook al is die nog zo klein zeg me waar ik die kan vinden zonder verdriet en zonder pijn zou ik ze wel kunnen vinden want woorden doen soms verschrikkelijk zeer ik zal ze fluisteren…

't Voelt zo verschrikkelijk verkeerd om te zeggen wat je voelt. Elke keer als je denkt, je leert ermee om te gaan, wordt je teruggesmeten. Omdat in wérkelijkheid één stap vóóruit, in 't écht je twee stappen áchteruit laten gaan.…

in een verschrikkelijk ogenblik op een onheilspellend uur sloeg ik - blind van woede- de Friese staartklok van de muur daarna veegde ik resoluut met mijn linker mouw - in een vloeiende beweging- de antieke pendule van de schouw nu lig ik gebonden op een bed mij onnoemelijk te vervelen soms opent een wrede zuster het raam als een beiaardier…

gretigheid gereikt naar ultieme schoonheid vond ontroering en extase in de mooiste muziek zag de ziel van een schilder in een schitterend relikwie verdwaalde in de paradijselijke rankheid van een beeldengroep maar schrok ontzettend van oceanen vol met niet afbreekbare troep kan schoonheid nog bestaan als wij de zon boven dit verschrikkelijk…

Het zijn zulke vragen die ons gaande houden, die ons ijl als een reiger peinzend aan gindse waterkan doen staan, veinzend, jagend, het heldere water een verschrikkelijke spiegel - vind zo verdomme maar eens vis, we zien alleen onszelf, vermoeden onszelf in het betoverend rimpelen. ---------------------------- uit: 'Maar zingend',…

ik geloof niet in het monster van Loch Ness niet in de verschrikkelijke sneeuwman die Yeti niet in de Bigfoot of Sasquatch of hoe heet ie niet in kabouters of witte wieven die niemand echt ziet niet in buitenaardse wezens ik geloof het allemaal niet maar er is een mysterie waar ik altijd in ben blijven geloven waar ik alle dagen van…

De oude boom buigt zich nog eenmaal diep voor de aanzwellende wind wolkenmassa’s hollen gezwind grauw aan hem voorbij Gefluit hoorbaar ver gedragen een verschrikkelijk scheuren is zijn lot geknikt en gespleten tot het bod de ziel gebroken Jaren van rotting weelderig bedekt met zwammen de kale boomstammen het nieuw leven proces…

Verre van achter de rug kijk ik op alles terug maar die verschrikkelijke spijt raak ik met de tijd niet kwijt de enorme schaamte laat me alleen nog slapen want alleen in mijn dromen durf ik nog dicht bij je te komen.…

Wie vindt het verschrikkelijk, dat wij de Romeinse tijd niet hebben meegemaakt? Dat de Middeleeuwen zijn voorbijgegleden? Wie lijdt eronder, dat de toekomst nog niet gekomen is? Mijn kleindichtertje van vier zeker niet! Spontaan liet zij een pareltje uit haar mond vallen.…

Maar je stiekem eenzaam voelen, zo verschrikkelijk alleen.…

Met het mes van verraad diep in mijn ziel gesneden gevoelens weten zich geen raad mijn hart is moegestreden Mijn gezicht is een schaduw van bedroefde tranen zo intens mijn hart voelt verschrikkelijk ruw ogen kijken door een vochtige lens In een tranendal vastgebonden zit ik met mijn hoofd gebogen mijn hart heeft wéér nieuwe wonden…

We hebben het gehaald ondanks de hevige pijn, we hebben alleen nooit geweten dat het zo verschrikkelijk zou zijn. We zullen je missen de rest van ons leven, want verdriet blijft voor altijd en niet voor maar even.…

als ik u mijn schaduw geef zal u me dan vinden in de diepte van uw eenzaamheid of legt u hem op de handpalm met de vingers uiteen als een pijnlijk verschil misschien blijft het antwoord beter verzwegen want uw herkenning zal me tekenen als een verschrikkelijk verlangen vermoeid en verdoofd tot een fossiel van de nacht maar…

Toen hij zei dat hij niets meer wilde En het avondland dichterbij kwam Het geroezemoes om hem heen verstomde Door bijna niets omringd De verstilling, het zwakke licht Nader tot hem kwam Ging de herinnering met hem op stap Een reis langs Memory Lane Het ontluiken van de liefde, de schoonheid en de troost Verschrikkingen, ontluistering, uiteindelijk…

Zo lang al heb ik Je gekend, door en door Ben je me eigen geworden, Eensgezinde ziel die ons Voor eeuwig bindt - En toch ben je zo maar Bij me weggegleden, Zonder dat ik er erg in had, Zijn de trauma's van de oorlog Je te veel geworden - Later pas besefte ik dat de Verschrikkingen die we doormaakten Je geest hebben geknakt…

Ga weg, o nacht en duisternis het voelt als een verschrikking de morgen die er nu weer is brengt blijdschap en verkwikking. Uitgebreid de zonnestalen met schitterende glans ver over bergen, dalen de mensheid weer in trance. De gaven en de krachten, die op deze koestering wachten.…

Bij het hervertellen herinnert niemand zich of hij een granaat droeg, of dat zijn ineengeklapt lichaam explodeerde bij contact met de verschrikking die zou komen Maakt het iets uit of je weet van 't detail dat waarheid heet? Aangezien, op fast forward, het einde hetzelfde is, namelijk over en uit.…

Je niet kunnen aanraken, een kus op je wang, je nooit meer kunnen zien maakt me verschrikkelijk bang. Ik kijk naar je foto en wacht op een "sein", "mam, wees niet bezorgd, ik heb het hier fijn". Dan pas kan ik slapen zonder een traan op mijn gezicht, te weten dat je het goed hebt daarboven in het licht.…

Zo verschrikkelijk vol schrik. Hij praat alleen nog met zijn blik. Ik leg mijn hand op dat gezicht, bedek het voorhoofd, de ogen, bedek de beelden. Verplaats die wereld. Welke wereld? Is het de onze? Allesomvattend? Of een misselijke droom die zienderogen groeit en zich in hem heeft vastgehaakt als een giftige doorn?…

Op deze dag Stappen we in de Auschwitz trein Beleven verschrikkingen en pijn Dompelen onder in verdriet Dat niemand ziet Verloren mensen komen tot leven De vrijheid werd ons gegeven Verbinding voor altijd met het heden Pijn in het hart door het verleden Als pleister op de wonde Wordt verbinding gevonden Twee minuten stil in het hele…

ik zie het als je lacht je hebt iets stralends in je ogen het zachte twinkelen van beloven een spanning die niet wacht je kijkt me aan met blikken die verschrikken me doen blozen, fluistert woorden die me kozen je korte stappen haasten schaduw springt vertwijfeld met je om en komt tot rust als jij me pakt en kust handen zoeken…

Je fladderde tot in het zomerse late donker van de nacht, verschrikkend en verschrikt. Toen werd het stil. Zachtmoedig streelde tijd de troost van ondergang over je veren. Tot over de horizon hing rust van je slappe vleugels, monotoon dood.…

Geef me mijn vrijheid geef me het leven laat me zien wie ik ben nu ik mezelf niet eens ken laat me zoeken naar de wereld waarin ik woon maak me wakker en haal me uit deze verschrikkelijke droom Laat me leven en deze wereld eens beleven laat me de dingen zien die ik anders zou hebben gemist misschien Neem me mijn tranen weg en geef…

ontdekt in toevallige vodden en verschrikking zwaar in hoofden gegriefd met niets dan wat overblijft van hun jaren en die van hun kinderen kansloos slepend, of in brikke bouwsels blootgesteld bestaan zij korttijdig in beeldenknipsels van verslagen dagen in veilig verkokerde cocons van speculaas en chocoladewarme weldaad gevlucht hooguit…

We hebben toen verschrikkelijk geleden. Weet wel, je dood vergeet je niet gemakkelijk. ----------------------------------------- uit: 'de Brakke Hond', nr. 73, 2001.…

En nu we toch een pijnstiller nemen: hoe is het met jou, ik weet hoe het met de anderen is, maar bij jou, je blinde liefde moet met verstand gemaakt zijn, één voor één in de war gebracht bij jou, zou ik graag willen weten waarom je zo verschrikkelijk ademt, een afschuwelijke ervaring terwijl we zoals gewoonlijk wat kletsen omdat er niets bijzonders…

wanneer de storm weer rondgaat als een wervelwind zijn donkere verschrikkingen uw arme berooide mensen kinderen tezamen striemt wij schamen onze tranen niet die in het donker op U wachten o Geest van God stroom onze harten binnen in koelte van de nachten opdat wij kunnen zingen dat uit de donkerte van plagen altijd uw…