4838 resultaten.
DICHTERS OORD
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Zij, die de daagse woorden van onze taal
laten vervagen tot zwevende mist,
welke dan een burcht is, hecht en beslist,
vorsen de spraak als een strenge generaal.
Deze zoekers leven in een wonderzaal,
waarin de wereld van alles mist,
zich toch herstelt door eigenwijze list,
smullen rondom een overwinningsmaal.…
Respijt van de schemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 In de ochtend van de mist
ontwaakt de dag
die schaduwen wist.
Bij het vallen van de avond
vervagen de contouren
tot aan de morgenstond.
De dag dat licht en duister
wisselen in een flits
beantwoordt zonder luister
wat de eerlijkheid gebiedt.
Het zeker te weten
maar soms even niet.
Geklop op de deur,
geluiden zonder gezicht.…
De Generaal En De Zee
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 189 Het was een extreem nare, kille winterdag
vond de Generaal, die het slagveld overzag.
Kleine wolkjes verlieten telkens zijn mond
als hij bevelen naar zijn manschappen verzond.
Toen de artillerie gaten in 't ruige grasland boorde
en hij niets anders dan ruwe kreungeluiden hoorde
zaten zijn gedachten, zoekend naar rust, aan de kust.
Op een golf…
VIJFTIG TINTEN
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 307 Ook wil hij dat ik me in latex hijs
maar dat wordt me nou werkelijk te grijs!…
In onschuld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 137 zij schreven
in onschuld hun namen
op ijs van de ramen
keken door mist
die bomen berijpte
met ijzige hand
voelden de kou
in het sombere grijs
van daarbuiten
moment van besef
zonder een woord
werd het feest voorgezet
hun wereld was fijn
maar werd te klein
om het groot te negeren…
knagende herinnering
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.135 de winter wordt lang
killig nat grijs
met zo nu en dan
misschien onschuldig wit
de lente was
pas nog
broeiend heet
en om te steunen
de tijd daartussen
behoorde ’t frisse groen
en ‘t kiemende verlangen
van beloofde bloei
nu verbleekt reeds weerspiegeling
in plassen herinnering
rimpelen vervagende beelden
pijnvolle…
De kleine oorlog
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 458 Oorlog en vrede, liefde en
haat vervagen tussen slierten
van mist en nevel
een mens ervaart snel wrevel
wanneer liefde wordt
aangevallen en beschadigd
resten alleen nog enkel
onbegrip en pijn...
Het is zwaar en moeilijk
om oorlog om te zetten
in vergeven,
het is zwaar
om een middelpunt te zijn
van blijdschap leven.…
dromend verlangen
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 978 in dromen die vervagen
omdat een liefde mij gegeven
al mijn wensen heeft overstegen…
Nevelen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 160 ontwaken in slowmotion
onder een wollen deken
van zeven tinten grijs
pikzwart wordt langzaam lichter
een dikke mist verdwijnt
waar Avalon verschijnt
gerechtigheid wint altijd
waar ridders rond een tafel
Godinnen eren en begeren
vergeten lijkt de tijd…
Grijs
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 265 Je zal toch maar zo’n grijs bestaan moeten leven.…
Zwerfkei
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.070 Een kei vormt een steen
Hard van buiten en binnen
Niets van transparant
De grauwheid maakt dof
In kilheid gekleed
Een kei vormt een steen
Pure brute wilskracht
Niets dan alleen hardheid
Kleuren vervagen in grijs
De kei leeft in zijn cocon
Een kei vormt een steen
In rotsblok ontleed in delen
Grillige vormen geven ronding
Langzaam geeft…
dubbelbeeld
netgedicht
3.0 met 41 stemmen 54.272 je groene ogen
werden grijs
nu hang ik aan je voeten
wil niet dat je vleugels krijgt
en met de duiven en de wind
je spiegelbeeld verlaat…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Anijshorizon
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 mijn schaduwen werpen vooruit
volgen in volle vlucht
geruisloos wegen waar ieder gaat
in ritme dat echo's herhaalt
van toekomst die ik moet vergaren
ik zucht mijn adem
in een vorm van blauwe lucht
en doe alsof geen mist bestaat
geen grijs dat daalt
over verloren kinderjaren…
Voor Adrie
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 10.743 Stralende, zomerse septemberdagen
ze lijken te vervagen
Donker is het door verdriet
Naderend onheil aan de einder
Het gouden licht verbleekt
Een ijzige mist lijkt op te doemen
De hoop vervlogen, het afscheid onafwendbaar
En toch zal het worden doorstaan
En komt er een moment dat het goud weer helder wordt.…
schipbreuk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 240 Contouren van geluk welke vervagen in de mist
wanneer jij weggaat en mij achterlaat
en ik met mijn levensschip onderga in de oceaan van eenzaamheid…
De hybride ruimte
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 58 nat bewogen
de luxe
transparante
gordijnen in
de hybride
ruimte tussen
nevel en mist
waar stilte
gekist lijkt
te zijn omdat
er druppels
memoriam met
afwaterende
geluiden
stromend
afscheid namen
zoals ook het
grijs van het
moeizaam tot
ontplooiing
komend
ochtendlicht dat
al door zon vaal
werd uitgelicht…
Vier wegen ( haiku’s )
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 267 Mensensporen dekt
een dikke laag ervaringen
vervagen nimmer.
Vlinders begraven
hun beelden in het herfstlicht,
mist als berusting.
De dood getemd, wordt
ontdaan van zijn verschrikking
in een jaarlijks verdrag.…
voelbare stilte...
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.449 zal een stervende roos
zichzelf gesloten
langzaam vervagen
in vale kleur…
monsieur jacques - hoge veluwe
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 394 de koperen kop
een schijtlijster steekt over
en miste me net
een kunstige spin
spannend draadjes door het bos
vangt mijn aandacht
monsieur jacques
staat te staren in het licht
een grijs schilderij
grijze stuwadoors
van muller en co lossen
de zontomaatjes
in de rij voor lunch
een dagmaaltijdsalade
op tafeltjes jacht…
depressie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 Je zegt dat iemand
een 'depressie' heeft
denk je aan grijs landschap
Mont Ventoux in de mist,flarden
maar twijfel gerust daar aan
het is eerder iets wat je vernietigt
iets wat uit de diepte opduikt
en je verslindt, 'hersenetende amoeba'
bijna niets mooier
dan door half zichtbare landschappen
te fietsen in de wolken
en achter je…
In het voorbij drijven gevangen
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 3.472 Hij heeft een mooie lach
zo eentje
die de tijd doet stoppen,
tenen laat krullen
in zwarte sokken
een lach die je van
het strand zou willen oprapen
net als de mist
je brilglazen doet vervagen
een lach zo fris
die in een appel
blijft hangen,
zacht laat herinneren
hoe de lente smaakt
na een fris pintje bier
met lef volmaakt,
het…
Grijs
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 239 het grijze van de ochtend
bleef de dag lang hangen
in een onbestemd verlangen
tot ik plots
een maarts viooltje zag
in het wit
(waarschijnlijk wegens sneeuwgebrek)
er verscheen een glimlach
op mijn gezicht
een grijze dag plots opgeklaard…
Grijs
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 433 Lucht naakt het water
waar de einder ze vergrijst
oplossend ineen.…
Grijs
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 ik loop de ondergaande zon tegemoet
de mist plakt aan mij als natte lucht
mijn haren hangen als slierten zeewier
langs mijn vermoeide gezicht
mijn kleren wapperen als zeilen in de wind
wolken hangen uitgerafeld
in een stille schemering
de lucht een baldakijn van grijs
in 't westen een smalle strook oranjerood
met een vage streep blauw…
In het grijs
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 174 Je trekt je sokken uit, ik de mijne
je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen
in het grijs
je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne
heb meer gezien toen ik niet meer zag
dan me lief is
overviel mij de streling
van een onvoorstelbare zachte wind…
ik mis je
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 298 flarden grijze mist
dwalend, soms zwart
versperren de weg
naar herkenning
woorden, zijn leeg
vormen geen stroom
kabbelen weg
naar vroeger
de uitgestoken hand
zweeft doelloos
blijft steken als een
wapperend blad
kijken, en niets zien
luisteren, en niet
gehoord worden
maken de dagen
tot ongekende
eenzaamheid.…
Korte dagen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 224 mensen kruipen weg in jassen
grauw en grijs hun kleding
ze sjokken in hun tredmolen
van werken en van sleur
zo kort de donkere dagen
energiepeil staat op nul
waar zijn de zonnebloemen
de onbezorgde zomerdagen ?…