3267 resultaten.
Zonder Vleugels
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.981 mensen vielen uit de hemel
engelen die vrede kwamen brengen
hoopten we
maar ze hadden geen vleugels
stukken van mensen regenden neer
op onze daken en tuinstoelen
in onze velden en akkers
tussen gras en graan
mensen kwamen tevoorschijn uit de wolken
als vogels hoopten we nog
dat ze geen doden waren
ik heb je zoon gevonden en zijn vrouw…
Vleugels van was
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 Hij kon zijn eenzaamheid niet vergeten
Nu moet hij het nog meer alleen uitzweten
Hij heeft zijn hand geil overspeeld
Het bolgeblazen imago uitgekleed
De lucht betrekt de wind voelt guur
De hemel sluit en rust is duur
Tobbend groeit wroeging zuur vilein
Zijn hoofd knelt van wrang chagrijn
Hij straalde door warme studiolampen
Na het applaus…
IK BEN EEN PAAR KEER GESTORVEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 789 Ik ben een paar keer gestorven
nadat mijn man gestorven was
hem begraven viel nog het lichtst
maar z'n spullen, z'n dingen,
z'n lucht, z'n ziel en zaligheid
die waren ook de mijne
meer dan 50 jaar lang
Ik ben een paar keer gestorven
want zelfs de herinnering
aan hem voelt als een ding
ik voel hem niet meer
ik ruik hem niet meer
straks…
ijspegel
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 272 gestorven tranen
van ontdooide verlangens
bevriezen langzaam…
een elfje
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 62 Vader
Liefdevolle mens
Hij lachte altijd
Ik was zijn meisje
Gestorven…
Aandenken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 een warme herinnering
aan het gestorven schaap
haar wollen trui…
ruïne
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 884 en als ze zich dan omdraait
weggaat
en geen laatste keer meer zwaait
dan heb ik het
gevoel
dat ik meer gestorven ben dan haar…
ook ik ben een kunstenaar die onder de lipomen zit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 314 de geest in de fles
mona lisa met een lipoom
en jong gestorven…
Flos Susannae*
gedicht
2.0 met 27 stemmen 7.937 Zijn pas gestorven vrouw was ooit de vinder
en wees hem deze bloem bij 't planten zoeken.
Hij noemt de bloem Susanna, naar zijn vlinder.
*Pecteilis susannae
-------------------------------------------------
Uit: 'Een tuil zeeanemonen', 2000.…
't is voorbij
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 2.212 mijn wereld om voor te leven
is gestorven
naakte bomen
in een dode woestijn
de zee draagt
een ijskoud veld van vissen
de kust neemt afstand
voor wie ik leefde
is gestorven
de zon poogt verwoed
zonder resultaat
zijn warmte rilt mij slechts
een huid om leegte
àlles lijkt dood…
In slakkengang
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 421 Honderden slakken zijn omgekomen
Onnodig gestorven in het gedrang
In de kou, zoekend naar de nooduitgang
Triest, maar had men dit kunnen voorkomen?…
een traan
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.197 Gestorven op je lippen.…
een traan
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 799 Ik wou dat ik een traan was
Geboren in je oog,
Geleefd op je wang,
Gestorven op je lippen.
Maar ik zou tenminste voor altijd
bij je zijn geweest.…
'Nooit meer' bestaat niet..
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 4.950 Die verschrikkelijke pijn heb je jaren met je meegedragen.
Nooit heeft men jou horen klagen.
Je hebt zoveel meer gevoeld dan je liet merken.
Al die zorgen heb je alleen moeten verwerken.
Onze ogen gooide je vol met zand.
Dat je stervende was, wist niemand...
Je wou hem niet achterlaten.
Maar je moest het leven wel loslaten.
Deze verschrikkelijke…
Nieuwe weg
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.782 .-
Grijs was de gestorven straat,
Waar stierf ons vriendschap, midden mist;
Maar zijn afscheidstap klonk laat
Nog in mijn hart, zo'n klare klank.
Heel fris was het in mij, wijl wij beiden
Beter elkaar begrepen dan in dwaze illuzietijden.…
Heimwee
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 2.318 Mijn kind
te vroeg gestorven,
jouw kinderen
ken ik niet.
De man die jouw hart verwarmt,
ik heb hem nooit ontmoet.
En soms mis ik dat zo,
de dingen die niet zijn.
Het lijkt het meest op heimwee
en heimwee doet zo'n pijn.…
Sonnet voor moeder
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.443 Vervagen wil soms het beeld
van jou, mijn te vroeg gestorven ma,
maar bij alles, wat ik doe, denk ik na
en zie hoe gelukkig wij hebben gespeeld.
Mijn hulpeloos verdriet is met anderen gedeeld;
tijdens je lijden, bij je dood en ook lang erna.…
Piter Terpstra
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 490 geluiden zijn gestorven – geen wakker
worden meer in de vroege morgen
niet meer bijtend op de tong
het potlood leeg
geen verhalen meer
jouw eigen verhaal geschiedenis
buren zien je niet
meer laat in de nacht typen
in silhouet van gordijnen
jouw dwalende gedachten
gebroken in het ritme van de dood
moe is het lichaam
vingers zullen bladzijden…
GEBORENE IN DE MORGEN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.335 Geborene in de morgen,
Gestorvene in de nacht,
Uw dood slechts heeft ons zorgen,
Uw leven heil gebracht.
Ach, slechts een viertal jaren
Waart gij in ons bezit;
Zo wij gelukkig waren,
Lief kind, gij maakte ons dit.
Slechts tweemaal, beste jongen,
Hebt ge in uw kort bestaan
Tot schreien mij gedwongen,
Liet ik om u een traan.…
wel dood maar niet gestorven
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.848 ooit zeiden te zijn
Afscheid nemend van een eerder leven
ongelooflijk onnadenkend
zonder maar een centje pijn
Onherkenbaar in hun daden
zij zijn geindoctrineerd
door boze tongen en giftig vlees
Staan niet meer achter
hun eigen normen en waarden
zijn niet meer wie zij zijn geweest
Afscheid genomen van een dode
die nog niet gestorven…
CONSTANCE MIJN DUIF
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.113 Toelichting: Constance, mijn kvk-collega en vriendin, was in januari 2004 plotseling, zelf aangestuurd, overleden. Ik verzorgde de uitvaart o.a. met duiven, die telkemale bij me langskomen, waar ik me ook bevind, zoals eergisteren in Zuid-Spanje op mijn balcon. Het gedicht is opgedragen aan wijlen Constance Blanken.
Ze was er toch weer
mijn…
DODE VLIERBOOM
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 Hij helt voorover, ligt haast aan de grond.
Zijn dorre kruin wijst vol droef verlangen
naar de vage, schemergroene gangen;
daar zweeft klein bosleven onvatbaar rond,
streelt heimelijk, loom soezend, elke stond
de vergane stam, blijft erin hangen.
Tussen jong mos klinken keverzangen
op dood hout, door Flora heilzaam gewond.
Rondom de molme…
VAN EEN DICHTER
poëzie
4.0 met 1 stemmen 416 Wie ook ondankbaar wezen, geen dichteren gewis:
zij zijn de dode zo dankbaar dat hij gestorven is...…
Mijn vader
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 397 Een flauwekul gedicht
Mijn vader was een sterke 'werke'
dat heeft menigeen kunnen 'merke'
Mijn vader gaf veel aan de 'kerke
en investeerde zelf in een 'zerke'
Mijn vader zorgde voor 8 'vlerke'
en hield ze goed binnen de 'perke'
Mijn vader kon goed 'graaie'
en was er bij als de 'haaie'
Mijn vader kon niet 'paaie'
liet…
weduwnaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 291 ik wil je niet missen
waar de zee het strand verlaat
de duinen mij het zicht ontnemen
in de ontreddering die mij verstaat
ik zie jou nog in de golven
waar de branding mijn lippen
hebben gekust en het opspattend
schuim de liefde tussen ons verstond
toch mis ik jou, ik mis je in de nevel
terwijl ik met de hond jouw silhouet ontwaar
tussen…
Vaak sta ik deze datum op en denk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Wil ook jij even geen kuitenbietser wel onafhankelijk
elke teen en vinger nu zijn eigen stempel laten geven
vakbekwaam, zo niet liefdevol dag kunnen schrijven.
Wat wens jij nog te willen uitzoeken in tal van uithoeken.
Weet er zijn van die dagen dat tijd folteringen bedenkt
vragen opwerpt waarvan jij de teksten niet kunt vatten,
in elke strofe…
Te vroeg
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 168 Vandaag is voorbijgekropen
Amper kans om deze in iets moois om te dopen
Ik ben stiller dan normaal de uren voortgegaan
Al trachtte ik juist vandaag bij jaren her stil te staan.
De wolken pakten nu ook samen in een donker kleur
Zelfs de pioenrozen en lavendel hadden een andere geur
Er vlogen schietende schimmen van ooit voorbij
Het weer laat…
Van Binnen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 652 Mijn ziel is gestorven, verdronken in zeeën van pijn.
Nooit zal ik vergeten hoe het is om zo te zijn.
Niemand die het ziet, niemand die het merkt.
Van buiten nog steeds in leven, maar van binnen gestorven.
Hoop heb ik reeds verloren, de wil om door te gaan vervaagd
langzaam in de schaduw van mijn ziel.…
Dichtbij denken
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 513 De liefde
zou
ik vragen met
jouw stem
waarom ik
zwijg
als je wenst
wat ik
niet kan
veranderen
met mijn gestorven
stem…
tanka: verse bloemen
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 698 gister fier rechtop
kopjes nu al gebogen
gekocht op de markt
eigenlijk in het koelhuis
waren ze al gestorven…