Alle inzendingen over waaiers

De vroegte van de dag kwam Langzaam op gang De zon kroop omhoog Als een difuus licht Dat vocht Voor een vaste vorm De zon won Werd rond en krachtig Wolken wijden uit Gaven ruimte Door juist daarin op te gaan In de middag brak het groen door Nerven waaieren uit In de wind Een omvangrijke tak Van de familie Bloeit Richting de verte…

jij hebt je mondiaal gekleed met de mooiste fournituren uit een waaier van culturen niet met de stuff van passerende pop ups die nog sneller verdwijnen dan dat zij verschijnen zonder schaduw te laten jij hebt de tijd in regie daar waar lokalen de trends en mode bepalen vleugt al beschaving en kleur herkenbaar voor hen die ook de…

een slang met arendsklauwen komt uit de tuin gekropen vette klissen in zijn nek ik hang te hijgen in de touwen een gevorkte tong kietelt mijn hielen vleermuisvleugels vouwen open als een waaier van vliezen ik sta maar wat te stuntelen wil met fladderende armen weglopen net binnen jouw bereik vind je het wijwatervat druppels sissen…

ernstig, ze zegt welkom en vaarwel vanuit de eeuwige deuropening die zekere honger naar de onsterfelijkheid van één vrouw en één kunstenaar bijtende in alle uren en ogen alsof ze kersen en appelen van de korte seizoenen zijn offer onderweg naar de goden in deze, versierd met dure kant paarlen ketting, juwelen en één open waaier…

het dichtersfeest was in volle gang een waaier aan dranken klokte door de kelen de stemmen werden met de minuut luidruchtiger er hing die avond zoals dat heet beslist iets in de lucht B. ging aanvankelijk mee in de flow verzorgde onopvallend zijn aandeel in de roes maar toen de broeierigheid overkookte en een onnoembare spleen de poëten…

Een kamer, een tafel, een bed, grillige bloemen van ijs waaieren wit aan het raam - de nacht staat over Parijs. Een oud man weet zich alleen, geen hand die de zijne vindt; zelfs niet eens de goede troost van een enkel glas absinth.…

Alles verzindert tot waaiers zout ontspringt in onze narcisblauwe melancholie. Het is slechts God die om ons huilt. Het einde is binnen handbereik gezonken. Het begin loopt voor op de feiten en onze hemeltergende laatste dag is al wat rest.…

Als ik u in de moede ogen schouw ontwaar ik de waaier van herinnering. Van poppenspel en hink-stap-sprong naar de nooit vergeten eerste danspas. Langs heimelijke, nerveuze afspraken waarin de tijd soms stil bleef staan. Uw huwelijk, wat soms een achtbaan leek, bleef omzoomd door lief en leed. Kinderstemmen..nu..zo eind'loos ver.…

mooi als een luisterlied nabij, zie eenden gezind verzamelen, dansen op tienduizend fonkellichtjes glanzend tegelijkertijd vermoeid zwemt hemelse zonneschijn als een redding.. vrolijk, vol ijver rustig, zachtjes drijvend, valt mijn blik, vloot mijn ziel, stil.. ja, haast heilig op de overvolle groene vijver waaieren de momenten speels uiteen…

Sprinkhanen krabben aan het vuil, wrijven met dunne poten over hun vleugels waaieren voor de ogen van de soldaten in een lage boogvlucht uit hun vleugels een waas.…

verbazing en niet begrijpend zag je hun vlugge kijkers haar gangen minutieus volgen zij wierp haar licht op donkere wegen waar hun aandacht dan even te lang bleef steken was al verdwenen bleek in een nieuwe kleur weer ongemerkt te zijn verschenen gaf hen haar lach voor de magie die zij zagen gebeuren in een grote waaier…

de waaier wuift aldoor naar mij gericht op geringe verkoeling in deze bedompte benauwdheid weet ik niet hoe jou vergaat maar met hitte heb ik weinig voeling het maakt me suf of lamlendig een soort ingedeukte zak je blijft daar zo in hangen opstaan kent slechts ongemak ook het denken blijft gevangen of gaat vertraagd van hak op de tak…

alles ademt rust lucht en water in deze ommuurde kiezelsteen tuin een verdwaalde boom de enige die blijft staat dichtbij de oorsprong de kosmopoliet woont geworteld thuis en reist oneindig met de elementen als een waaier van liefdes beweegt zijn wuivend bladerdak onder de verzengende zon de storm beproeft teisterend de…

Het besluit tot avond is genomen in dicht geknipte aktetassen, de waaier van feesttenten gaat open. Voorbijgangers wandelen met ingehouden pas, schroom van bewegen, de angst een al gesloten tijd te overtreden onder de grote linden of ze door lichte avondwind worden gedragen, de hakken door een betoverend tikken beslagen.…

Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven Als dauw aan de roos, die ontlook, Wen de Dagbruid zich baadt en voor 't schuchter gelaat Een waaier van vlammen ontplook.…

Laat zon schijnen op rivieren water warm bruisend tussen oevers gaan nevels door licht en ochtendkoelte waaierend over vlakke veld als sluiers van tule en zijde met frêle handen die dorstend strelen groen naar blauw gestrekt.…

Najaar, vuurtje in de nevel, slaapje van de luiheid, de wereld wordt weer één, zelfs de spreeuwen boven het station zijn onverdeeld, waaiers, grandioos vertoon van tucht, vereende turnsters die zich voegen naar de beeltenis van hun bejaarde leider: Weemoed, vijand van de poëzie, de ogen van de dichters zien alleen hun eigen wimpers, druppels…

Dit bloemetje wordt ook wel roomse kamille genoemd Omdat het in Rome alom werd geroemd Achttien witte blaadjes waaieren uit een geel hart Als een uitstromende energie die je klaar maakt voor een frisse start Het hart van de bloem staat bol net als een opgezette buik Hieraan ontleent deze plant ook wel zijn hedendaags gebruik…

De zon en de zee springen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van de morgen scheert de wind als een antilope voorbij.…

Zoals gordijnen draperen als ze dichten liggen krullen als een pauwencanto gestreept over zucht en rondingen gesleept tussen ademsnood door laverende lichten die wazige ogen niets meer ziend vertellen - bewogen achter wilde tochten verdiepen - van en in de overgave waar ze pas in sliepen huiveren als de tintelende waaier blijft kwellen…

je naakte lichaam ik kruip er zachtjes tegenaan Een huivering, van ons twee de wind streelt mee door het open raam Twee lijven in elkaar verweven dartelen samen op in het ritme van de nacht Vurig verlangen in harten gevangen in passie en liefde tot bevrijding gebracht mist wordt kleurrijk verdrongen door de ochtendzon licht werp een waaier…

pronkend open Duikt als een ijle muze In de koker van een gulle pen Geliefd in herboren tuinen Werd zij het blauwbloedig teken Toen de hofdames hun japon versierden Een kelk als accent voor het decolleté Terwijl de zonnekoning smaalt Zo ruilt men haar voor zware buidels Gegrift in de gevel, gegoten in het hek Ze plant zich voort in een waaier…

Waar hoeven net niet vochtige zandkorrels raken, schrijven schelpen namen in opgewaaid zand de wind heeft vrij spel, raakt zacht elke letter aan tilt deze op, neemt haar mee in een golvend verhaal als een waaier vliegen zij richting horizon ontmoeten elkaar net niet, alvorens zij, licht dwarrelend, verdwijnen in het duister…

Een schichtig gewond vogeltje omgetoverd tot een trotse pauw De kleurige staart blij gespreid tot een waaier, wauw! Wonderen, ze bestaan Het is me gelukt, alcohol laat ik gewoon ' staan '.…

Het lage traagland vindt in bergloos waaieren zijn Waterloo, om te verzanden langs de vloedlijn van oeverloze stranden. Hier dient men te bukken om het hoofd niet te stoten tegen hangende wolken, die waken boven vlakke dreven. Men dient de nekken te strekken, om te kunnen reiken voorbij de drempel der lage landen.…

Een tafel, uitgerold behang, de witte achterkant naar boven, de lijm in waaiers uitgestreken. En staande op het keukentrapje reikt zij omhoog met nat en zwaar papier vol roze veldboeketten. Zij schuifelt naar de recreatie. Zij krijgt penselen, waterverf en donkerblauwe tekenvellen.…

Eenoog, Oude, Grijsbaard, Hangsnor, Gemaskerde, Manteldrager, Zwerver, Moede Reiziger, Wegkenner, Veelweter, Vorser, Waaier, Gehuld in Hoed, Ik roep U aan. Legerlust, Legerleider Speerman, Helmdrager, Strijdruiter, Buitraper, Vader van Gevallenen Vader van Gevangenen, Bezoeker van Gehangene, Heer der Raven, Ik roep U aan.…

Rechts ademend is mijn zicht drie slagen neerwaarts gericht Ik zie in bundels zonnestralen ontelbare deeltjes dwalen Af en toe danst een kwal voorbij Ik kan haar aanraken en zij mij Wil ze mij verlokken met haar waaierende rokken?…

Waarde promovendus Permitteer dat ik interpelleer in uw parahistorische these, m.i. ietwat badinerend zelfgenoegzaam om te lezen omtrent uw waarheid over Eva Een aangedikte waaier sociobiologisch proza cultureelantroporeligieus fenomenologisch jargon, als u het mij vraagt en zo niet dan vraag ik u pardon...…

Of spreidt tot waaier zijn laaiende veren Magische spieg'ling van Australie's lorie? Of wil Egypte's phoenix door zijn glorie Zijn zon, verjongend nest van vlammen, eren? Wil Afrika 't heelal illumineren Met vuur uit palmendrager Rowenzori?…