Netgedichten

netgedicht (nr. 12.458):

La Méduse voorbij

De smaak van gekauwd hout
flarden katoen en leeggezogen haren
het schraapt ons af holt ons uit
tot lijken van dichtbedrukte lucht.

Zelfs de zee
heeft zich bij ons lot

neergelegd. Uitgetolde zon
vermoordt dromen van
stormen en heroïsche gevechten,
we sterven in mineur
ongehoord.

Alles
verzindert tot waaiers
zout ontspringt in onze narcisblauwe
melancholie. Het is slechts
God die om ons huilt.

Het einde is binnen
handbereik gezonken. Het begin
loopt voor op de feiten en
onze hemeltergende
laatste dag is al wat
rest.