Alle inzendingen over wol

Leuke ziel met krullen wol en suffe kop, veelstemmig omlaag stromend naar zee. Dan weer verplicht de bergen op. Valt het onze jongens niet mee in het doel van hun missie te geloven. ------------------------ uit: 'Het waait', 2008.…

Waar witte wol op blauwe velden weidde zeilde door zachte bries gekleed met gouden tressen en vlammende zomen boven rood en gele ets hier en daar zilveren aderen omzoomd met wuivende halm langs rimpelend glazen vlak doorkruist met banen goud loop ik huiswaarts over klimmend pad met eindigend leven dat voor toekomst borg staat als…

Vol aandacht kijkt hij naar de dirigent in zilverfolie vormgegeven, het ragfijn webwerk geweven om zijn handen houdt zijn blik gevangen dan spreekt hij uit wat in hem opgeroepen wordt zo stond hij vroeger de armen als die dirigent ertussen strengen wol die zij tot kluwens wond zijn armen zwenkten op haar swingbeweging nog voelt hij…

toen je papa’s bromstem vol zoete zangwoordjes hoorde over schaapjes: hadden die nog witte wol?…

Even dacht ik, hij is degene tegen wie ik nu aan zou kunnen schuieren Maar toen zag ik zijn vrouw naast hem bij de weegschaal Toch blijven het dagen dat je je het liefst in zachte truien van fleece in de zon of in wol wilt wikkelen.…

Bedaagde Zomermaand, men laat geen schaap verlegen; Indien het gaat vermast, zo neem het op uw schoot: Maar scheert gij ’t om de wol, zo scheer het niet te bloot, En was het wit als sneeuw, dat u de Hemel zegen’.…

dicht grijs en dreigend als een verdampte ijzer die terug naar zijn bedding wil september knibbelt al aan de dagen gedempt en nevelig jagen ze zwarte zwermen zuidwaarts luchten lijken hoger gespannen van verwachting de bomen, de bloemen zijn zomermoe ze kleuren ingetogen bruin en rood en paars en wij wikkelen ons weer in warme wol…

't Poesje ontkluwkt de klos wol onmogelijk, wat naar Dilemma groeit uit tot een doolhof, dus gevaar. Goede vrienden helpen, ze laten me nooit in plan Lieverds, ik reken even op jullie, dat kan! Lopen jullie een eindje mee? Bedankt!…

Weer geeft de wind en reiken wolken over en flarden wol van schapen vaal geschuurd aan rotse randen Een beeld van gras en vlak en langzaam stijgt een dal Het klettert kort en amper raakt één zonnestraal het vochtvervulde land Een vale damp van zee en ver omhult en hevig trillend klinkt de lucht en dempt het grommen van de zwav…

ik wist dat jij de hoedster was van vele goudgerande schapenwolkjes dat deze volkjes het blauw als leefgebied hebben geadopteerd samen met hun vriend de wind die blind vaart op wat jouw handen hem hebben geleerd jij opent in het ochtendrood waar de wol nog bol staat van de warme nacht pas als de zon zich na de klim weer hoger…

ik zou koningen kunnen verrukken temmen tot roerloze pluisjes wol zelf heersen zonder zorg om het rijk.…

Ik dacht de afstand in jouw naam vragen maar de stilte gaf geen antwoord en ademde teleurstelling versus stille moed voelde ik in mijn grijze aderen nog voor de nachten bleef jij niet bij me maar in de verte stond mijn jas je goed uit een donkergrijs verleden had ik wol van ’t schaap over één kam geschoren zoals de zonderlingen…

Jij gedroeg je vol begrip, als wol- vin in schaapskleren Jij deed alsof 't jou interesseerde jouw hart sloeg over, bij het idee dat de norm moest vervagen Een verzwakte moraal doet lijden Plots verbrak jij in jubel, contact Gescheurd aan flarden trok ik aan een voltooid verleden tijd Het heden plengde een traan daar inmiddels geschaakte…

Ik ben een door de wol geverfd beest. Men heeft van alles over mij gedacht, en ze zijn zich heel vaak lam geschrokken. Ik lach erom, vind het overtrokken, en daarbij heb ik toch een dikke vacht. Klets maar en keutel vooral rustig door, want IK geniet van elke grasspriet hoor!…

Luchtig als wolken zweven gedachten Wit als wol langs Pruisisch blauw Of lichtend bij maanlicht in duistere nachten Wisselend van vorm bij warmte of kou Vluchtig als wolken zweven gedachten Door wisselend tij in het leven Als zonneschijn bij dagen of duister in nachten Door welk gevoel ook gegeven.…

uit haar ogen schiet een bliksem en ik zie het licht (en heel veel sterren) voordat een pan mijn arme hersens klutst haar even aanstaar heel onthutst en me erbij neerleg (een uurtje of zes) - dan bid ik nog even tot mijn lieve heer: bewaar me, behoud me en zo meer, laat ze maar lekker slapen hier terwijl ik stilletjes kruip onder de wol…

Uit wol gescheurd lach je dat je barst…

mag ik jouw zachte warmte van het wiegen als medicijn tegen pijn van liegen en bedrog de volledige overgave van een niet te dragen last die alles blokkeert wat misschien ooit van waarde was in samen spinnen wij de stukjes wol selecteren op kleur van het patroon dat heling belooft maken alle draden die ooit gebondenheid leken…

’t Is moeilijker nog dan verwacht Ik ga naar huis en laat het zitten Met warme melk onder de wol Mijn schat tot morgen… Ik ga pitten!!!…

nauwelijks onderweg balkt hij ezelbrij te laat zie ik de grote steen, en jawel, zelfs een ezel stapt eroverheen mijn teen, mijn teen, zijn muil grinnikt dit dier is mij tot last ik vouw zijn lippen en plak ze vast met mokkende ezel loop ik verder zie geen herder maar schorre schapen die in het zilte schrapen daar, tussen wol en waterland…

Ooit kwam jaarlijks de marskramer die langs de deuren z'n klanten bezocht stalde zijn waren uit in de kamer moeder die strengen wol van hem kocht. Ze breide voor ons allen sokken in twee rechten, twee naadjes onderbroeken en borstrokken van grote tot kleine maatjes.…

ach, de lamp legt weer haar licht op mijn doorgeleefde tafel en daaronder rusten slechts m’n voeten, warm in luchtdoorlatend wol er liggen zwarte dagen rond wat oude tijd waar vogels zwijgen, als de wind weer kille tonen fluit reten -vol met stof- vergeten dat het helder was en dat rauwe korrels zand een schurend ritme maakten overal…

ik weef met zonnestralen lente in patroon niets is nog gewoon kleuren zijn als nieuw en voegen zich al beeldend naar mijn droom hoogpolig wordt het grastapijt waarin de madelief en paardenbloem gedijen de els dropt katjes als haar kleine bruine schatjes met pluisjes wol komt dadelijk de kastanje vol als zij haar kaarsen toont in…

Armoedebegrippen in een businessmodel Berichten die in de mist verdwalen Om snel te vergeten Alsof het contraproductief eindigt In een Rein-schaalmodel Brabançonne en dochters Verdroogde wol-Ven-vacht Glasnost Ruiten ingeslagen Verdrukte veelkleurige garnalen Kok-ket in garnaal kroketten In glassplinters Uit-één-geslagen Wollige…

Want zij had van hem een verbod op ‘t andere nieuws Maar hij was niet van de botte En zij wou niet dat ‘t ging rotte Ze badderden, fladderden en zij dacht aan gaten in truien en sokken en stoppen De motten, ze namen tenslotte dotten vol wol zonder gemijn of gedijn gekwijn of gedrein zonder samen op één lijn zonder te potten vlogen…

daaronder grazen prooidieren van door de wol geverfde taal, gedreven door herders met een eigen symboliek ten prooi gevallen aan de melancholie van deemoed onzichtbaar in het wolvenpak.…

Na het werken met wol gebruikte ze papier. Toen ze bij Sandd ging werken veranderde haar leven. In al die tijd dat ze daar werkte heeft ze alles gegeven. Jaren heeft ze daar bij Sandd gewerkt. Nu is ze weg en dat blijft niet onopgemerkt.…

Lopend door de vlakte mijn wol onder de arm met wind door de oren waar de ogen niet stuiten lezend door de woorden mijn ziel zelfs bij de hand met letters door de ogen waar mijn geest kan gaan leven is er nog ongekend gewortelde starre staken in weer en wind bewogen mijn passen doen stokken prozaische droge indruk stille bronnen in…

lente zingt eeuwen jong ziet de boer op zijn trekker ooien temerig aan de mekker onder de wol hun lammetjes merels zingen op fluitjes ook de bloemetjes en bijtjes je voelt ze aan je huid talen naar frisse buitenlucht om in zinnen te verhalen natuur knalt er nu geel uit chinese klokjes in tuinen en vazen kleine hoefbladen aan rivieren…

bevallig wapperden flarden sierlijk tegen de lucht eindelijk bevrijd en losgelaten uit hun dagelijkse rust jij hebt ooit de wol gesponnen garens gekleurd en geweven en met kromme naald het patroon erin gedreven die combinatie van technieken baarde het tapijt waarop generaties hun voeten uitgebreid hebben gespreid het kleed…