Alle inzendingen over woud OR bos OR bomen

Confronterend de dag Waarop ik ontdek Thuis te lijken op elke plek En niemand iets zag Als overtreffend Of buitengewoon Alles wat ik beding Altijd de stoel maar nooit de troon Nooit boven het maaiveld Altijd in de middenmoot Nimmer de held Nimmer iets groots Er is er één In iedere plaats of tijd Nooit iets gewonnen Nooit iets kwijt…

Dit jaar weer geen boom maar lekker veel wandelen in het blije bos…

Storm hield stevig huis ontworteling van bomen wie was er toch boos?…

Er staat een oude boom in het bos zijn takken krom begroeid met mos hij steekt niet meer zo fier in de lucht soms denkt hij wel met een diepe zucht het bos is niet echt het bos meer wanneer zie ik de anderen weer.…

Er staat een oude boom in het bos zijn takken krom begroeid met mos hij steekt niet meer zo fier in de lucht soms denkt hij wel met een diepe zucht het bos is echt het bos niet meer wanneer zie ik de anderen weer.…

aan de rand van de dag ligt stil gesloten en ingekeerd een glanzende scherf op bruine aarde zij spreekt een taal vogelstemmen in hoge bomen verstommen iemand loopt voorzichtig door het woud wie is nog hier en wie is al weg…

in het woud van duizend bomen stonden zij - middenin de bloei van hun kaarsrechte fiere leven toen zij meedogenloos omgehakt eerst de ene dan de andere terwijl zij vielen klonk er geweeklaag en er was gehuil maar beulen hebben geen oren hun harten bevinden zich diep in hun portemonnee er meandert bloed uit hun handen…

een onwezenlijke stilte toelichting: veluwse legende: de dansende bomen van drie…

manden met bloemen zeggen sorry kreukels in lakens vertellen een verhaal de bomen in het bos zijn bomen tranen drinken ogen vallen niet op niet op mij…

Wie te luister ligt in 't woud hoort nu engelen fluisteren tussen de bomen Kom uit uwe nesten holen Allemaal! De zon zal weldra van achter de wolken stralend te voorschijn komen…

de bomen gesnoeid het bos weer netjes gekapt donkerte geveld…

Je ziet de natuur, de bomen het bos de slootjes de struiken de prachtige heide. Ruik al die geuren de planten het mos en geniet van de rust die hen ons bereiden. Bezin jezelf mens en geniet ieder uur maar probeer er vooral van te leren. Besef dat we een zijn want ook wij zijn natuur Behoed haar en blijf dit geschenk altijd eren.…

Twee avonturiers verlaten Bommelstein, gaan het bos in, vol verschrompelde bomen met mager herfstkleed. Uit de grond komen fonkelogen, zoeken spokend samenzijn. Een oude tovenaar bewaart zijn venijn, weet al loerend boze drang in te tomen, wil dat later naar buiten laten stromen, wenst de beide wandelaars alle pijn.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

wanneer de avondvogel zwijgt de hemel hoge sterren krijgt en al het leven rust dan zweven geuren door het woud waar rood het zoete wit ontvouwt als nacht haar kelken kust…

Gebogen bomen, zij zwichten voor de ijdele tijd. Zij wachten geduldig af, samengepakt in het bos, fort van onaantastbaar dromen. Tussen gebogen bomen.…

achter het schuttend scherm van haag en struik en boom en bloem en geurend gras weet ik in de brakgekapte dolgedraaide tuindergrond tussen hok en stal en pergola mijn wouden donker diep mijn zonbeschenen hoogtevlakten…

In dit bos staan bomen schots en scheef aan de grens van Nederland en Duitsland. Er liggen dennenappels, mos op de grond, het bos lijkt eindeloos, vogelgeluiden, bomen die knarsen.…

Vliegende bomen Stammen vol mos handen los Fietsend door het bos…

In het bos stond een boom Met zijn takken wijduit Liet voor het dier Zijn eikels vallen als buit Het dier zo fier verzamelde en verstopte zijn voer Voor de barre wintermaand Hij moest hebben een heleboel Voor zijn knorrende wintermaag Het ene vergeten eikeltje Wachtend op regen en zon Om dan te gaan groeien in het bos Tot een grote volwassen…

zacht streelde natuur de groene uitlopers van aarde jij kende het proces als choreograaf in kleur timede met zonnewarmte het bloeien speelde met wind het voordeligste groeien in gesprek met de nieuwe maan juist in de lichte nachten draaiden wortels en stam de hele fabriek op het ultieme wachten pas als jij lachte vol liefde de…

je lach ging als een zucht door het woud van gedachten lieflijk geneuzel onder gepeuzel aan de info van alledag zij openen hun bladeren om knoppen en koppen te proportioneren zij schudden nog geen nieuws uit bomen die in het zomerse dromen maar onder het bladerdek driften gekleurde sappen hun al heerlijke oogst waar…

wij vergroenden stilletjes in bomen raken zelfs fluisteren kleurde opzichtig wat bast het warme contact was liefdevol zacht op de tast samen zijn groeide in openen voor elkaar waar onze woorden misten leerden wij taal op verkenning van vaten van wortels naar top wij het mobiele lopen en knielen een doorbraak in bos…

ik ken de witte wieven en het zachte gepruttel van het gas uit het zwarte moeras de vage zuchten van oude bomen als de wind is gaan liggen en takken vrij kunnen dromen toch is in de jaren het donker verdiept omdat onbereikbaar bezit heeft genomen van ruimte ten koste van licht waar vroeger het bos zich transparant opende met…

ik zag hoe jij steeds op een bijzondere wijze contact maakte met de wereld om je heen raakte in de verte de kleur van een bloem die open was gegaan toen jij in beeld kwam streek met je hand langs de bast van een boom fluisterde onhoorbaar fijne dag lieve oom hij ruizelde zijn kroon je struikelde bijna over een steen die…

de meeste bomen willen enkel bos laten hun zaden los dicht bij de stam groeien samen tussen beschuttend struikgewas in eerste levensjaren later snel naar hogerop zij ruizelen warmte van de zomerwind buigen voor de vlagen als storm ze gaat plagen vaak zonderen zich wat exemplaren af willen een ruimer bestaan in hun gaan van wieg…

door dit pad in het bos zag ik de bomen weer keek er naar en raakte zo ontroerd door dit pad niet één blad die naaktheid slechts de stam zo prachtig ik was er zag het pad daar lag het nam het mee slechts een blik met een klik stralend licht zonneklaar er weg van digitaal vastgelegd voor eeuwig deelname expositie…

als bomen naar me kijken ik hun houten ogen niet meer kan ontwijken word ik panisch bang voel de takken komen die eerst nog naar me reiken maar me later onverbiddelijk grijpen in het raken van de bast hoor ik het kraken van hun knoesterige lach waarin de sappen stromen las de oudste jaarringen in het diepgewortelde bestaan door…

Wie toch wijken in de eiken, immer wijken als wij kijken? Wie verschuilen zich als uilen in hun zwarte bomenhart? Zou ik dromen dat mijn lome voetstap gladde schedelkap boven hoge wenkbrauwbogen nog geen tel te vroeg verjoeg? Ruisen koel door bomenhuizen hun gewaden? Nauw verraden blâren met trage gebaren een bewegen, zó verzwegen…

Nu lijkt het woud een wording van metaal. De bronzen bomen krommen, nors geschaard, Hun donkre wortels diep in donkere aard, En kronklen zwart hun takken, ijzer-kaal, Langs loden hemel. Broos als brokklig staal Slaan ze elkaar stuk, waar kil de wind er vaart.…