Alle inzendingen over zoeker OR strever OR dronkene

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

hij was heel stil en dacht niet veel zijn hoofd open gewaaid zijn tastorganen kruipend een zoeker in de tere lucht een poëet die in de ruimte ziet zoals een man die op de verschansing hangt en naar de zee ziet zoet glijdend het middelpunt zoekend daar waar het licht breekt en schrijft met lange handen…

Hoeveel pogingen ondernamen ze: wetenschappers, filosofen, dichters, theologen, politici, zoekers naar een Hooiberg in een speld? Het licht, de zon, de natuur, het gelaat van de ander, het allerdiepste ik in de gedachten. Er werd gevonden: een Speld in een hooiberg.…

Oh voor degene die streeft naar harmonie Is het hart soms zo onverzadigbaar Het leven oneindig vervuld met mogelijkheden Maar het onmogelijke in alle plekken aldaar Geeft toch niet zo om onzin-drift Vliegt weg op de vleugels van de wind Oh de ziel zo ongenaakbaar vervliegend Het inwendig kloppende hart van een kind De mogendheid tot liefhebben…

Ik was dronken toen ik je ontmoette Ik was dronken toen ik je verloor Wat kan er nog een hoop gebeuren Tussen twee dronkenschappen door ----------------------------- uit: Rijk Verleden (1999)…

borst geklemd uit invalshoek van camera en haar ooghoogte legt zij talentvol de natuur bloot vanuit bewogen inspiratie etst zij het landschap in een totaalshot door fluitende wind pakt zij haar kansen in een onweerstaanbaar spel laat ze het licht glanzen als een engel in het struweel het bos bespeelt haar in juichende bomen en de zoeker…

Maar elke waarheid verwordt tot starre leer en slaat dan dood op dogma en ijdelheid; wijsheid wordt een zedenleer, de zoeker een despoot.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Onuitwisbaar ogenblik voor de zoekers zonder enige grens.…

Het honderste gedicht op deze plaats: ik werd niet wijzer, milder, bleef een zoeker, maar nu en dan kwam plots een licht en wist ik me bevoorrecht, onverdiend, een kracht of inspiratie, hier of daar iets ziend en weer kwam het tot een gedicht.…

door mijn hoofd ik geloof dat ik krankzinnig word nu ik mijn geboorte wens te wissen en mij vastklamp aan mijn kussen om de ruïnes niet te hoeven zien later zal ik neerschrijven hoe je strompelend mijn kamer betrad en aan mijn bed neerknielde je streek je hand door mijn haar en begon hortend en stotend te zeggen dat ik de zoon van een zoeker…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ben ik de zoeker die zichzelf verzaakt? Ben ik dat kleine kind dat dwalen moet? Ben ik die jonge vrouw die waakt? Ben ik verloren in dit koud heelal? Ik ken ze niet, de wegen in dit labyrinth van het verlangen, maar 'k weet alleen dat ik wil luisteren naar de zangen die altijd en overal om alle dingen hangen...…

Er was eens een zuiperd in Beilen die dronk z'n biertjes uit teilen was net 'n vergiet en dronk hij 's niet liep-ie zat door de straten te dweilen.…

Misschien heb ik wel teveel gedronken, en ben ik blind, blind voor het heden. Ik droom weg, droom van het verleden, zit ik zwijgend in gedachten verzonken. Stoor me niet, laat me vannacht alleen, laat me met mezelf zijn deze lange uren. Vannacht zit ik voor mezelf uit te turen, vannacht ga ik nergens, nergens heen. Mijn jeugd trekt voorbij…

de winter Drager is van ' t Dikste ijs dat Maar te bedenken is, In voor- en najaar Vol water staat En leven geeft aan Zo veel nieuw leven En nu droog staat, Geen druppel vocht Meer te bekennen, Alleen spinnen nog En mieren wonen er En vormen samen De plek waar de Chauffeur een Zachte landing Maakt nadat hij In dronken…

Door de gordijnen somber licht Blij voor zo-even in het donker Ogen sluiten in de schemer Achter dubbel glas de stilte Rook en as, de zoveelste sigaret Wazige gedachten, troebel zicht Lege fles Whiskey, zwaar hoofd Hanenpoten op grijs papier, te dronken…

dronken van verliefdheid wil ik wakker worden aan de verkeerde kant van een vreemd bed weer en opnieuw wil ik ze weten en voelen van passie van de vlinders in hoofd hart en lendenen naakt en onopgemaakt de vlam van de drift die nuchter het verstand met het hart verslaat weer wil ik het zijn zo dronken en smoor weer de liefde voelen…

Tot hij strontlazarus onder dat tafeltje kroop hij kon niet meer opstaan zoals het scheen Het geraamte klepperde bij elke stap buiten in zo’n onverwacht opgestoken wilde wind Maar ach, die knaap was toch niet te stuiten en zijn dronken harses weende als een kind Heb je dan zelfmedelijden mijn beste Hein?…

Deze dichter is zat en dronken. Dit zijn alleen maar woorden. Alleen maar dricht.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Onzichtbaar draaien de zoekers langs de wallenkant, gespitst op rusteloos leven daar benee onhoorbaar glijdt als een spies de dood over het leven. Schaduw vloeit als fluweel over de toppen van de bomen de jager nestelt zich in hun kruin de vleugels nu in rust gevouwen weer klaar voor de jacht.…

het bestoven raam op de toekomst op een kier voor wie bang zijn voeten niet te snel beweegt het kan gesloten worden met een simpele zucht voor de onstuitbare zoeker naar goud in dit leven wenkt enkel het grote gat waar gordijnen hangen waaien op de ademtochten van passanten te vlug dus onderweg nooit herkend dit steedse raam hier is…

Een schreeuw om aandacht van een dronken man. De stilte wordt abrupt verbroken. Paniek, vallende mensen, benen gebroken. Een schreeuw om aandacht was hier de oorzaak van. De dronken man was tot zijn spijt, op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd.…

de vrouw gehuld in scharlaken haar lichaam bekleed met puur goud dronken van 't bloed van de kinderen en de Man die harten van mensen zou raken zijn lichaam geslagen aan hout om haar de eeuwigheid te verhinderen dronken beiden uit dezelfde beker…

Hij voelde zich een zwerfhond; bij zijn leven was hij een zoeker, hij vond reine poezie. Wanneer ik aan hem denk en in gedachten zie, rijst dankbaarheid voor wat hij heeft gegeven.…

amper belicht wentelt het noorden rond mijn schaduw strekt zich, lacht zich een stuk in de open winternacht waar de leegte galmt met woorden maar de vrieskou wreekt zich toch niet als de vorst nog bloed laat stromen en mijn grijze ziel de verloren dromen bewaart en ik bij zinnen ben nog waar stemmen éénparig klinken zoals de glazen…

Dronken van verlangen Tollend op mijn benen Nuchter in een klap Nu je bent verdwenen De vraag is of je terug komt Het antwoord ken ik niet De toekomst brengt de waarheid Het heden alleen verdriet Ik zoek alleen de warmte En jouw armen om me heen Dan pas kan ik zeggen Ik ben niet meer alleen…

Ze zag verbeelding aan voor feit - dacht dat hij vuil geworden was en liet hem op de vloer alleen Afgewend van hem wist ze dat huismijt langs zijn oren kroop en plinten polsen open schaafden Voor dood lag hij in haar toilet Ze hoorde niets ze hoopte niets … maar stilletjes toch dat hij stierf…

De zon brandde in het korennat jij op zand volledig glad ik vroeg een reden en kreeg een waarom kwam het door de broeikassen of was het Fortuna die zong? De graden kolkten in mijn bloed duivelse helse krachten in 't gemoed. Van lichtgeel naar feloranje tot pikzwart: er bestond geen gevolg voor jou die daar maar wat zat.…