Alle inzendingen over zwaard OR sterven OR vaderland

Ze willen vast geen publiek monument voor het voltooide leven nu uitzwaaien genaderd uren afsluit wat jij niet ziet als jij alleen papier leest. Dus schrijf ik over hun gedachtes en dat we met te veel zijn op aarde om alle prachtige kleuren te beschrijven ook over wandelingen in het park. Ze vonden het wel grappig kenden mij niet eens van…

Haar wangen droegen al dagen vele tekens, naast kraaienpootjes rondom haar ogen intens blikken als bijeengebonden schoven, vers op het land die prachtige vergezichten. En altijd is er weer die zee aan golven, naast de kleinere stappen op de paden door de duinen dwars door de weilanden langs die grotere eiken en sparren dat ene. Op die…

Vandaag en gisteren zijn en worden dagen zinnen, wellicht beleefde momenten om te bewaren te beschrijven, liefdevol te schetsen in dagboeken. Hoe ook nu weer de ene maand de andere werd deze regels in je hart herinneringen bewaarden vele dagen wel of niet een potje konden breken. Wellicht zeg je zand erover al was het aarde nu zij gisteren…

Ontwortelen. Langzaam naar het einde Al wat je was afpellen Een lange strijd voeren Naar iets wat je niet wil Er is geen ontkomen aan Wanneer alles is gedaan Vergevend berustend Naar de kern van zijn Overgegeven , los van wat was De schoonheid , de intensiteit van leven Openbaart zich Je wordt mooi, steeds mooier Dan je ooit daarvoor was…

Us wiere land ons afgeschuid in gooie mandig al te zwaard!…

Het wiebelt, zwaait heen en weer, ‘Damocles’ zwaard hangt aan een zijden draad, maar ze stapt door, het beweegt, ze wandelt onverstoorbaar, in haar gang het zwaard als een schaduw achter zich aan wetend, slechts een verkeerde beweging en het dendert naar beneden. Maar vooralsnog, hangt het er het zal haar worst zijn.…

Het magische zwaard laat zich niet lostrekken door -- aandacht voor de steen.…

(voor Alexei Navalny) Wie staat op na jou met dezelfde moed van onverschrokken leeuwen onuitwisbaar de glimlach om je mond en ogen die keken dwars doorheen verdorven zielen? wie heeft jou zo gevreesd dat zelfs je dode lichaam hem nog meer angst aanjaagt dan zijn eigen schaduw waarin hij onophoudelijk het dreunen van jouw voetstappen hoorde…

in zwart raak jij dit licht radioactiviteit in een testbeeld het zwaard valt vlak naast ons beiden zwaar weegt dit omgedraaide glas zonder inhoud leef je niet echt is nep gedimd water dus het sterven is een zege weet jij dit zeker weten doen wij de deur dicht en de beat beukt door hersenspinsels versplintert verteerd omhulsel gelukkig…

moederziel alleen gevlucht uit het vaderland  ongewild weeskind…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De tijger gromde, de zwaarden zwaaiden razend, de wolven huilden.…

Trok het zwaard van de muur, ik liet me helemaal gaan, plots was ik weer mezelf, rust er nu een vloek op mijn bestaan?…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De hemel is een dode dichter rijker, het vaderland een dichter armer!…

door de scherpte van het zwaard…

spinnen hersens bloedkolkend geaard Bang om nutteloos te sterven aarde bedekkend en bederven Om eenmaal weg snel zijn vergeten ach. stamppot is toch niet te vreten Alles geopend word nu gedicht de hoorn met nectar toch gezwicht…

Die avond zag ik buiten de maan mistroostig staan werd ik door vrees bevangen, voelde zorg en verlangen. Voelde tekens en iets van loodzwaar gewicht bijna gezwicht, ervoer ‘n strak gedicht en opkomende rimpels in dat gezicht. Ik zag een zwart-witfoto van kinderen nog zonder leed nog niet hoe de dood haar de toekomstdas om deed. Ik zag alleen…

De denker des Vaderlands gaat dood maar tot dan gaat hij vooral over leven!…

een dreigend zwaard verheven, stil de drager schijnt zijn schaduw in nijd gevangen strijdlust, zo scherp en kil bedruipt de plek als snerpend krijt zijn metgezel staat onbewogen die hem verbindt met vaste grond zonder angst, vol mededogen vriendelijk briesend, manen blond wie is hij, vraagt mijn loden brein dan heft hij hoog zijn zwaard…

Óp Broeders, trekt ten schrijve want anders komen wij te Laat gebruik naast Jordans' borstel ook slijpschijven laat aan het Ende fier bemerken waar u staat: uw Kruideren der taal laat zich niet missen een vaderlandse dichter is niet uit te Wissen ik zeg: een vaderlandse dichter is niet uit te Wissen…

45 jaar heeft ze gezwoegd voor familie en vaderland en ze bouwde mee aan een zorgzame wereld voor volgende generaties en ze droeg bescheiden bergen ellende meestal veroorzaakt door anderen nu ziet ze jongeren ontvreemd van familie en vaderland ze genieten mee van de zorgzame wereld denkend aan hun generatie en ze dragen klagend gekorte…

Mijn neef Alfred is naar Irak uitgezonden voor de lieve vrede voor het vaderland en gewoon voor zijn werk!…

Zij kwamen na jaren uit Brabant weerom Met vliegend vaandel en slaande trom, En zagen de zon bij het zinken Op 't duin van hun Vaderland blinken. Zó rukken zij voort - 't is de zee, die hen trekt - Maar ginds, waar het gras hun gevallenen dekt, Is 't, of hun een 'halt!' wordt geboden, En houden zij rust bij de doden.…

het levenszwaard zou pijn gaan doen bij aanvang voelde je nog niets hoe verder het komt in mijn visioen lijkt het geen zwaard maar een zeis zonder compromis welk niet meer snijdt maar alles maait en zonder aanzien steeds meer graait kon ik dat zwaard maar stelen dan deed het niemand ooit nog pijn ik zou zijn kracht verdelen in een dekentje…

Laat, na zo veeljarig sterven, Mij dat einde thans verwerven! Dit, o God, is al mijn hoop Na zo wreed een levensloop!…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…