Alle inzendingen over jaargetijden

een gure frisse wind witte bloesem aan een boom de herdershond in het veld in de voortuin staat een kind wit met grijs gekleurde luchten hemel wordt allengs bedekt door klapperende vleugels van ganzen die naar 't zuiden vluchten…

Ik roek oe, jazeker voorjaar hangt in de lucht En hoor de vogels, ook zij winden zich op, zij fluiten Afrikaanse liedjes en stampen de vorst terug in de grond Het komt nu rap, het duurt niet lang, voor stampers melig stuiven gaan en duiven koeren "roekoe, roekoe, rokjesdag komt dr aan."…

er dwarrelt sneeuw op winterschone bomen naakt wacht de vroege lente onder een vernuftig sprei innig pluizig omarmt het wit het onbeschutte een gloed van liefde twinkelt koddig op vogelveertjes rondborstige klanken treffen de stilte hoop wikkelt zich om uitlopende twijgen smetteloos alles zo wonderbaar nu niets dan…

Het concert van koning Winter lijkt te zijn afgelast geen sneeuw geen vorst geen ijspret waarmee hij ons verrast ook geen koude nachten en dagen met stralende zon in een strak blauwe lucht de hemel is nu grijs en grauw zon is verdwenen nergens een stukje blauw Tja, je weet het maar nooit wat koning winter nog zal doen toch verlang ik…

De bast wijkt op sommige plekken een beetje, waar zij naar buiten spiedt en ziet of t tijd is om groen te ontvouwen. Wat krom door het meebuigen op de wind, wat haar weerbarstig maakte, kleven in kieren fluwelen kussen, waar de regen altijd slaat. Vele jaren ringde zij rond, oh de stormen die zij doorstond. Kon zij verhalen,…

Gedichten schrijven tegen de kou in paniek brieven sturen, een regel op het strijdbare papier, letters met een stramme hand. Gulzig naar berichten, afwezig bij de ontvangst. Bij gebrek aan voedsel komt het steeds dichterbij. ----------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

die nacht was 't volgens de postkaart begonnen te sneeuwen als motten dansten de vlokken rond de panden om vervolgens zacht op bomen, boerderijen en huizen te landen alsook op struiken en heggen: gelijk een groep spreeuwen een stevige bries kondigde zich voorts vanuit het oosten aan witte sneeuwgordijnen sierden in een oogwenk de bomen waarin…

Krokussen ik heb ze al ontdekt in het gras waarin ze zich ontvouwen als een schilderachtig geheel in sneeuwwit, paars en zonnig geel zien ze er uit als was zo ook de narcis hun aanblik zo puur en fris ze kondigen de lente weer aan want de winter (nou ja, winter!) die mag nu wel gaan…

Zachtjes klingelen de ijspegels in de wind een serene melodie. Schuin en scheef schotst het pakijs een onaantastbare illusie. Koud schuurt de wind voorbij een ijsbreker die door het pakijs snijdt. Ver onder de min vecht de mens een ongelijke strijd. Ver van huis in een rechte lijn door het krakende ijs; fluit een ijzige wind een ontheemde…

Het is vandaag zo'n dag die je liever geheel niet zag het is een sombere dag, waarin je geen sprankje zon zag het is vandaag een dag, waarin zelfs niemand lacht kortom: het is vandaag een sombere, druilerige dag. Te donker was het vanmorgen, toen 'k m'n bed uit moest te somber was het ook, eigenlijk was dat al genoeg maar plichten riepen, dus…

Menig paar kerft in dit bos Er in de boomschors flink op los Die kale beuk daar - het is herfst - Is ongetwijfeld het gekerfst…

Lente... wacht ik de kwakkelwinter meer dan zat Er liggen reisfolders op de deurmat... De reizigers lachen me als modellen toe Ik ben zo'n winter beu en zo erg moe Er zijn boden,narcissen trompetteren het rond: lente...nadert.…

Wat macht'ge dromer en al-muzikant En beelder heeft zijn tent weer opgeslagen En weer betrokken na de winter-dagen? Of sliep hij toen ook op het barre zand En in 't nat loof, door koude onaangerand Of vocht, hij, die het alles kon verdragen: De koele hoogt', de felle wanhoops-vlagen Der Onbetembre, haar zo nauw verwant? En heeft hij haar…

Ik zag zo van die zachte katjes die het grijs nog in de ogen hadden, pluizig keek de lente al om de hoek. Ik bewonderde hun moedig ontluiken en nam ze even in mijn hand, om de zachtheid van een nieuw begin te strelen. Wie aaide wie? Nu denk ik steeds "ik hoop dat ze niet bevriezen" want de winter duurt nog lang.…

dit jaargetijde gaat ook weer over jou hoe je mij aantrekt en afstoot daar jij je voordoet als de lente je zo bloemen verleidt te ontluiken zet je vrolijk zingende vogels op het verkeerde been gestreeld door zonnestralen verkeren zij in alle staten hekel ik de kou die jij plots voorschotelt verrast mij met een bouquet ijsbloemen…

hoe ik onder een schuchtere winterzon zowaar de eerste krokusjes bloeien zag hoe ik blijmoedig verder liep, alsof het warempel al een beetje voorjaar was…

Mensen van de koude grond hebben twee handen vrij; waarop de wintertijd wordt gedragen; een winterslaap met de koude dagen is er voor hun niet bij. Koude handen doen hen beminnen. Nooit iets aan de hand. Een hand in een diepe zak; de andere in de eigen boezem van het gezonde verstand. Koude handen ontberen niet de goede manieren…

ik zie het laatste ijs van de ruiten glijden een groot stuk wilde nog even betijen de dooi was onherroepelijk waar vorst ons het uitzicht ontnomen had schoonde de zon het geblokkeerde contact met alles van buiten natuurlijk was het binnen warm en knus maar het isolement kwam door de vroeg intredende lente heel snel aan zijn end…

In de sneeuw klinkt gedempt geschreeuw. Een groepje kinderen maakt pret en laat zich niet hinderen door het vorstverlet. De paden zijn hagelwit bedekt, krakend onder voeten, op steeds dezelfde route wordt het ijs gespekt. Vlokken vallen. Vertraagde ijskristallen wervelen woelig langs mijn raam, ik gaap. In winterslaap. Koning winter…

Alles ziet wat witjes om de neus, als verrast door de plotse kou. Even stilgezet in de vroege uurtjes en verstijfd in dit ogenblik. Het leven door glas omsloten, wasemt kleurloos. Bevangen door de vorst, rinkelen sprieten bij een zuchtje wind, en kleurt de winter bleek van schrik.…

Vannacht heeft de stille sneeuw, een landschap doen ontstaan. In een bloempot. Vanmorgen is een nieuwe lente, al bloeiend aangebroken. In de sneeuw. Vanmiddag heeft de winter, het groen kracht gegeven. In de zon. Vandaag werd een nieuw seizoen geboren. Met eigen ogen heb ik het zien ontstaan. In de lentewinter.…

Wie wil er niet zijn hele leven Lekker lopen in de sneeuw Op de vlokken, net gevallen Voor mij valt nooit teveel Sneeuwpoppen kunnen bouwen 1 voor ieder uur Vernikkeld thuis te komen Je warmend aan het vuur Lekker snert gaan eten De soep staat voor je klaar Sneeuwpret, hele dagen En dat dan duizend jaar…

De stad heeft zich weer gemeld de balkondeur geopend, straatgejoel zwelt aan door jengelende logistiek, scherp gedrein van tramrails snelt door de sirene geest van ijle lucht de linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe boven de daken in een verbale dramatiek schildert een…

tranen hangen aan de takken nu de hemel onophoudelijk huilt kijk haar lopen op hoge hakken hoe de fietser onder een galerij schuilt kindervoetjes vinden plassen om in te stampen bovendien loopt hij harder met hond en plu de vrijdag is droef begonnen zo te zien…

Zo streng was de vorst. Mijn hersenen leken te krimpen. Een dikke ijslaag waarin de jaren diepe groeven gesneden hadden bedekte mijn hart. Van ver in huis klonk een kinderstem. Door het venster zag ik vogels scharrelend op de voederplank. De dooi zette ogenblikkelijk in.…

Het winter weer bevriest tot bevroren een wonder witte winterwereld dat ijs spiegelt bij het ochtendgloren. Rode neuzen, wollen mutsen en wollen wanten; een winterse wonderwereld ijsbeert op schaatsen over weidse bevroren water transparanten. Nog niet betrouwbaar genoeg voor een Friese elfstedentocht, doch de doorloper weet dat een…

To all the poets: Happy New Year!…

Het is winter maar daar is niets van te merken het lijkt wel lente ik heb ze al gezien in de groene perken de bloeiende narcissen met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind zich koesterend aan de winterzon als een prematuur lentekind…

de dagen zijn voorbijgevlogen ik zag hun vleugels slaan ik zag een lente fladderen jouw dood met bakken regen en zomermaanden gaan miljoenen bladeren vallen de herfst in een vogelvlucht slechts een handvol winterdagen en deze Kerstmis in een zucht nog even en de klokken luiden het aankomend nieuw jaar met weer hoop op betere…

Terwijl ’s nachts de klok traag tikt als ogen te lang staren in gedachtenduister vliegen vlug de dagen heen als de bekende schaduwen tja we worden al meer ouder grijzer kaler kouder wijzer valer zou soms weer het einde van het jaar naderen of kom ik echt elke dag al die uren tekort ik weet het niet... nu laat mijn geheugen me…