Alle inzendingen over Den lezer heil!

We hebben het nog nooit zo zout gevreten, En te veel zout is op den duur fataal, Dus fabrikanten: wees niet zo royaal En strooi wat minder zout in wat wij eten. We gáán nu voor een minder zoute hap, Maar blijf wel van het zout af in mijn pap.…

Hij luisterde, kreeg snel gehoor, drie boeren riepen in zijn oor: Den Háág moest eens verstoken zijn, die heeft men zó weer aan de lijn!…

Straks gaan ze m’n pensioentje nóg meer korten Het moet niet gekker worden in Den Haag De pot zit vol maar toch moet het omlaag Met dank aan Jetta Klijnsma en consorten Ik pak mijn diesel en scheur uit protest in korte broek en laarzen door Nieuw-West…

Slechts zelden ben je aan de buis gekluisterd ’t Gebeurde wel in d’afgelopen week We zagen dappere Griet Op den Beeck wier leven in haar jeugd zo werd verduisterd Haar incest-trauma had ze lang verdrongen Nu eind’lijk uit haar schaamte weggesprongen!…

Tot , onbegrijpelijk voor dwaze zondaars als we waren, zijn en altijd zullen blijven, Hij zijn Zoon uitzond ter vrijwaring van ziel en heil van allen die liefhebben en leven in naam van zijn liefde. O crux salus, stom en stil sta ik voor dit baken dat ons allen leidt en vrijwaart van eeuwig dwalen.…

Maar voor een ogenblik bezinning keert, Men weet weer de verrukklijke engel veil Voor alles wat zij maar op aard begeert, En reinheid zoekt weer in verdriet zijn eigen heil. ---------------------------- gier: hebzucht logen: leugen veil: ter beschikking…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan.…

Een mens denkt vaak dat goud en rijkdom gelukkig maakt maar dat is slechts schijn het is een vlucht voor ons werkelijke zijn want in de hectiek van ons bestaan raken we steeds meer van ons zelf vandaan we rennen van hot naar her en zoeken ons heil in dure vakanties en dan het liefst heel ver dan grijpt de stress ons naar de keel we willen…

O Mensen, woudt gij leren, Waarin uw heil bestaat: 't Is hierin, dat gij weelde En aardse rijkdom haat, En dat gij tracht te winnen Rust van binnen.…

De godsvrucht was uw heil… Gebonden werd uw stijl, En dat was eerst het ware: Aandachtig zit de schare En staart bewondrend aan, Hoe bundels najaarsblaân In vrome stroom ontglippen Uw grijze lippen!…

Mistrouw de eerste blik, 't bedrieglijk spel der zinnen, o Gij , die wijsheid mint en duurzaam heil verlangt! En wik, of 't voorwerp, dat ge in gloeiende armen prangt, U altijd minnen zal, gij 't altijd zult beminnen. Eén ogenblik - gij mint! nog één - gij zijt getrouwd! - Maar 't haastigst is gedaan, wat dikwijls 't langst berouwt.…

Ik heb u lief, als dromen in de nacht, die, na een eindloos heil van éne stond, bij de eerste schemering voor immer vlôôn; als morgenrood en bleke sterrenpracht, iets liefs, dat men verloor en niet meer vond, als alles, wat héél ver is en héél schoon. ---------------------------------------------------------- (Kloos' moeder overleed…

Bleke neuzen en dunne schenen, Stijve boord en lange jas, Sluike haren, witte das, Kwijnende ogen, spillebenen, Hoge hoed en lange stok, Vale wangen, hoge kragen, Diepe zuchten, mensbeklagen, Vrome blikken, zwarte rok, Erfzonde en predicatie, Kerkbezoeker, kostersmaat, Bijbelworm en tekstenvraat, Satanas, predestinatie, Openbaring, eeuwig heil…

Lente-ogen, waar 't lentzonnetje in gaat schijnen, Zodra de wimpervenstertjes ontsluiten; Spiegeltjes klaar die geen menswereld buiten, Maar 't eigen lentezieltje doen weerschijnen, Zo rustig rein dat ze in hun kristallijnen Glanstoverkring al 't duistre buitensluiten; Boodschappertjes van heil die zachtkens stuiten Verbitterd woord van…

Menselijk skelet met je weke delen Samengehouden door spieren en huid Overgevoelig voor licht en geluid Stillend je stemmingen met penselen Je kon het voelen niet langer verhelen Hebt dat in koren met kraaien geuit Evangelist wou je zijn naar verluidt Hoop bieden wilde je, God aanbevelen Maar in de kunst lag je geestelijk heil Tekenen deed…

Door geen enkle grens gestuit Moet gij immer verder streven, Vóór u in het blauw verschiet Liggen vrijheid, heil en leven, Maar in 't grauw verleden niet. Zie vooruit, en zie niet om! Vele mensen, dwaas en dom, Ontevreden met het heden, 't Heden vol van last en druk, Zoeken in het verst verleden De eeuw van vrijheid en geluk.…

Vanuit het hoge huis valt mijn blik in de gracht, waar een waterhoen haar heil zoekt voor een rondvaartboot verontwaardigd klinken haar kreten nog. Aan de overkant een damesfiets, daarop een vrouw, kanariegeel springt in het oog een afspraak in café Dantzig misschien als dat nog bestaat bij de Amstelhoek.…

Het orgel dreunde en ik, zondebok, Wist in mij weer een kleine jokkebrok Ik deed alsof en dominee bleef talmen Zoals apostelen naar voedsel visten Hengelde David uit zijn harp een lied Maar hoe dan ook, God bleef kortaangebonden Ook dichters stoten tegen haverkisten De een is voor de vorm, de ander niet In Klinkdichten heb ik mijn heil…

bezwaarlijk niet echt raar hij moet hem soms wel houden hij verhult zijn angst achter ontwapenende onaantastbare fladderende onschuld maar het blijf haar benauwen een leeuw is altijd openlijk bezig met die eeuwige ‘struggle for life’ denkt o was ik toch maar liever die snelle haas met veel minder polonaise aan m’n lijf de haas zoekt z’n heil…

paard komend uit zomers waterrijk moeras waar zij bomen en struiken aten trekken als koude tijden dagen donder en bliksem het bevroren land op hun hoeven de jagers vluchtend op het noordelijkst van de aarde vinden jaarlijks zij hun schuil bij die altijd wit bebaarde claus voor wie in vliegensvlugge vaart zij de arrenslede trekken dan die heil…

En als de smalle boot, Waarin ik word gedrongen, Van levens wal afstoot, Hoe hoog de golven sprongen, Van u komt heil en heul, Mijn lamp blijft helder branden, Uw olie drupt een geul Van rust tot aan Uw stranden. Het westen is al nacht, Maar ’t Oosten vlamt van vuren.…

Gewogen woorden liegen niet Althans, ze wegen lichter, tenzij de desbetreffende dichter zijn lezer lezig leesvoer biedt (Inkt is echter erg machtig) ‘Open mind’ komt zelden snel zoals mannen boven tachtig Strofen waren zeker prachtig, maar woorden zaten in de knel (Voelden zich niet in hun sasjes) De uitkomst blijkt nu wel bekend: letters…

Halfdronken wordt er, zomaar voor de pret, Een kind verwekt, een epos of kwatrijn, Of iets daartussenin, zeg een sonnet, Terwijl de lezer onbekend blijft met Zijn worsteling met spekvet en balein. ----------------------------------------- uit: 'Alle gedichten tot gisteren', 2000.…

Zie hoe een ondankbaar afgedankt boek, vol met wonderschone wijsheid, op een hongerige lezer wacht. Schoonheid wacht in onbegrepen lelijkheid. Lelijkheid heeft zonder schoonheid geen enkel recht om te bestaan. Schoonheid waarderen is geen verdienste. Is openbaring.…

(een personage uit het boek 'Vele Hemels boven de zevende' van Griet Op de Beeck) Voor Eva die ook ik nu graag zie Nee niet die listige uit het Paradijs maar voor u, de enige echte Geen vraag over het waarom de lezer kent het daarom Uw naasten misschien niet Lieve, zachte, meelevende Eva ook gij kreeg niet wat u verdiende dat beetje…

bloot ontaardden in een hels kritieken geven, sloegen alle zinnen in hem dood ze schaterden hun lachjes klaterden in de ruimte die hij koos ze vlogen zonder vleugels streelden schaamteloos het hete lijf langs wulpse heuvels hij was ontzet en boos wilde dat zijn woorden ook de hemel toebehoorden de poorten zijn gesloten pas als de lezer…

O dichtertjes van hart en ziel en pijn Van bloemetjes, van bij en chirurgijn Van droefenis, tristesse, van mijn en dijn O lezertjes van hebben en van zijn O dichter van de actualiteit Van politiek, van afgunst wijd en zijd Van rampspoed, tweedracht, ruzie, haat en nijd Van transgegendereerde man of meid O lezer van HP en van De…

ook uit de gekste in zinnen van liefde, van ogen en lach herkende jezelf in gevoel en in beeld, ervaarde hoe passie fluweelzacht je ontvankelijk egootje streelt jij laat je weer leiden door reacties uit wind hecht te veel waarde aan wat een ander zo vindt de tekst gaat vervagen verschimt tot je grief jij eist weer vandaag wat de lezer…

geweten slikken doen ze echter niet mijn teksten blijken geniaal te zijn alleen hun geesten weer te klein ik schrijf met bloed in ieders hart, dat voelt vertrouwd en heel apart ben de blauwe bloem in het koren, ze maaien maar die kleur gaat niet verloren ik zaai letters en mijn zinnen groeien uit tot magistrale strofen de lezer…

Ik ben geen imitator van Vasalis Haar Tijd is immers een dichtmonument Geen lezer die haar schoon poëem niet kent Ik boots niets na, ik weet dat dat brutaal is De tijd schrijdt onverminderd malend voort Zoals de ouden zeiden 'tempus fluit' Gevolgd door het gevleugeld 'hora ruit' De tijd kent geen genade, ongehoord 't Is ook…