inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.287):

Zie de mens

Mens liet Jouw vader Je worden;
mens
om te kunnen sterven.

Ter aflossing van ons aller erfschuld;
verworven door onbezonnenheid
van onze aartsouders.

Verblind als ze waren
door drang om weten;
niet voldoende hebbend aan 'zijn'
in het aanschijn van het paradijs.

Verdreven en verweven
in pijn en sterven
dwaalden zij en de hunnen
rond in onbegrensde donkerte.

Tot ,
onbegrijpelijk voor dwaze zondaars
als we waren,
zijn
en altijd zullen blijven,
Hij zijn Zoon uitzond
ter vrijwaring van ziel en heil
van allen die liefhebben
en leven in naam van zijn liefde.

O crux salus,
stom en stil sta ik voor dit baken
dat ons allen leidt en vrijwaart van eeuwig dwalen.

Schrijver: Patrick R, 19 april 2003


Geplaatst in de categorie: religie

1.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 799

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)