Alle inzendingen over papier

In liefde ontving ik van jou Deze lieve woorden vanmorgen, Toen de schemering verloren ging In de nieuwe dag die aanbrak - Intens beleefde woorden op papier In een breekbaar handschrift Dat ervan getuigt dat jij al Een lang leven achter je hebt, Liefde die aankomt in mijn hart, En ik zie je broze handen Met hun kronkelende aders…

Jij pakte er een briefje bij wilde weten van jouw piramide van ingewikkeldheden basisstenen, topstenen alles daar tussenin Ik deed jouw masker af wikkelde het linnen op nog te gebruiken voor het maken van Oud-Hollandsch geschept papier waarop ik eens zou schrijven: Je hebt een mooie huid een uitnodiging om…

leegte heeft geen vragen besteed geen gedachten aan verloren dagen jij laat mij achter en ik ga verder dan samen in het duister om water te dragen naar de dromenoceaan van groot verlangen het concept ligt hier voor handen draagt weemoed naar zijn golvengraf ik heb mijn leven volgeschreven met waterdunne letters op onzichtbaar papier…

rustplaats, zijn eigenlijke behuizing buiten de dictionaire om van zijn onbehagen als een inktmop die allang bekend was voor hij werd gemorst op de korst van brood kruimels waarmee het spoor duister werd en alle papegaaien zijn verwend werd de ruimte van de aan mij toegeschreven tijd verlengd Tussen twee oogopslagen in wordt papier…

De armoe zichtbaar, wanneer we een kromgebogen vrouw, met een aftandse boodschappenkar, haar hand in de buiten- vuilnisbak zien stoppen, papieren zakken er ongeopend uithaalt, haar kar ermee vult.…

In stilte van het alleen zijn probeer ik te verwoorden wat geschiedenis ons vertelt en ik bevrijd mezelf in zelfgekozen schemeringen kleine kunstzinnige details op de tekening van de avond liefde geniet de rol van eenzaamheid schepen bevaren een papieren zee wanneer ik aan je denk voel ik mijn ondubbelzinnige hart ik mis de schaduw…

in het papier is er een muur het houdt de letters op afstand woorden die niet geschreven kunnen worden, woorden die nog nooit bij elkaar hoorden zoals - ik mis je - ik streep ze door mijn liefste verdriet is een gesloten toekomst wellicht wordt dit alleen in poëzie begrepen zoals een treurwilg die met zijn trieste vlagen te…

Ik durf er vergif op in te nemen dat nu de horeca op slot gaat er een run komt op alcohol in de supermarkten en de slijters ook dat er een run komt op al die ingrediënten voor een diner een diner aan huis of bij de buren als beesten gaan mensen hamsteren schijt aan alles en iedereen wc papier is er al genoeg in huis zelf neem ik natuurlijk…

zie ginds komt de stoomboot iedereen gaat staan zijn alle papieren in orde?…

In stilte van het alleen zijn proberen te verwoorden wat geschiedenis vertelt zelfgekozen schemeringen kleine kunstzinnige details tekeningen van de avond jezelf in kleur bevrijden genieten van liefde in eenzaamheid schepen bevaren papieren oceanen gedachten voeden het ondubbelzinnige hart de stille schaduw van leegte in het gemis in…

wat rest is dikwijls een mondvol tanden en een pen die verstek laat gaan op het papier…

in Parijs kwam ik iemand tegen die me verbond met de wereld van vóór de oorlog de punaises vielen uit zijn hand toen hij de ramen voorzag van blauw papier met het gebulder van kanonnen in de verte telde ik de mooie herinneringen van mijn jeugd er waren afstompende gedachten er was gedaver als scheurde de aarde uiteen in de…

Inpak knuffeldier papier sereen gekristalliseerde lijn schuin gehalveerde pinpas en om een croissant mierenneuken geschreeuw zwier gegil tijdens de jongensrace wie kan het snelste al hallucinerend driemaal de rechter stoten met omgedraaide hand zonder onderbouwing in de beargumentatie?…

Weer een rots in de grondvesten Van mijn krakende bunker Die hoestend dit zwarte stof De papieren lucht induwt Ach, ze huilen en roepen In breekgeluiden van pijn Want elk keitje wordt Een scherpgekante oorlogsrots Gezwollen in de dooraderde brei Van mijn voelen en schrijven En ook de drukke stuurman Van mijn domme ledematen De fronten…

Iedere snaar trilt van verlangen zwart en wit dansen geluk elke toon wordt warm gevangen in de klanken van een heerlijk stuk Na de harde zware noten als requiem op papier gezet vliegen vleugels onverdroten door elk refrein en ieder couplet Met de dood als laatste halte het pedaal nog eenmaal aangeraakt krijgt het opus magnum gestalte…

Ik tel de dagen van mij af de uren, de minuten, seconden die u van mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef…

zonnestralen in de manke morgen roterend in lokkende cirkels mijn manchetknopen glinsteren bij mijn net nieuw gekochte wit-rose gestreepte overhemd onder het genot van de eerste koffie en mijn volkskrantje salueer ik voor de dageraad mijn morsig brein ontwaakt en dichtersdorst staat paraat ik plet mijn groezelige papier…

Schrijvend raken mijn woorden steeds meer in de war wanneer mijn geschrei dit doelloos schrijven op wit papier verstoort. Onhoorbaar zal ik jou in mijn armen verliezen wanneer mijn verdriet niet langer meer wordt verwoord.…

Ik dacht dat ik mijn verdriet van me af had geschreven maar het zijn maar woorden op papier die ik steeds weer moet beleven. Het schrijven helpt zo vaak om alles te verwerken maar vergeten kunnen we nooit dat zullen we steeds weer bemerken.…

Men meende dat hij zou volherden, en bed'len met een nieuw papier. Ook kwam hij na een dag, drie vier, maar met een doos die hij de heren (als een corruptie) wou vereren. De doos ging op, daar vond men in vijf woordetjes van diepe zin: (hij had er een koe in laten flerden) 'hierin kan wel getreden werden'.…

Ze dolen op de onderkant Van dit papier. Leg ik m'n oor erop, Kan ik gegiechel horen. Hun aftelrijmpjes Zijn correct en wreed. Wie wie eet Is niet uit te maken. Soms, bij goed geluk, Zie ik hun bleke neuzen als tegen een vitrine Platgedrukt. Wat weten ze van mijn gewoonten Wie doet ze over het voleinde zingen?…

vroeger wakker worden want de volgende ochtend ben je jarig, kado gedaan vijf broers en drie zussen gaven je kleine dingetjes, tevreden en je wachtte op de post envelop uit Rotterdam oma had een briefje van twee-gulden-vijftig naar mij opgestuurd dat mocht niet van de PTT maar daar had ze schijt aan dubbelgevouwen in een blanko vel papier…

waarin mijn geluk meegesleept word in toekijken van pronken in gebloemde stilte van overleving puntig scherp met zielskracht wervelend om iets tot uitdrukking te brengen in trance wentel ik door mijn creativiteit voedend mijn verbeelding in schoonheid van gebaren uit het hart gegraven in ritseling van papier…

Oh Pablo, op dit strand reed je een levensgroot paard uit papier-mâché en streelde je aangespoelde boegbeelden. Oh Pablo, hoeveel scheepjes en berichten zond jij in flessen naar de hopelozen? Hoeveel postkaarten kreeg je terug uit exotische landen?…

als ik het lied van de stilte dicht beweegt de hand op pulserende slagen worden mijn vingers speels opgelicht en draagt inkt het heelal van eeuwige dagen geen enkel woord zal op papier geraken hoe immers moet ik schrijven om een zachte bomenruis te verbeelden of met jou de volheid van de leegte te beklijven als ik het lied van de stilte…

Mijn hart maakt mij onrustig hier ik wil op weg naar andere oorden plaatsen zoeken binnen woorden ontdekkingsreizen op het papier. De zinnen moeten mij vervoeren maar dat onbekend gebied mij verklanken een nieuw lied scheppend een verbaasd ontroeren.…

Het laatste uur zijn lippen kust gevangen in papieren lust staat brandend in TL.…

Al die energieverspilling Na het teruglezen van mijn creaties Al mijn woede en frustraties Op papier een levenloze uiting Verschrikkelijke gedichten Alle behalve één Die ene dichterlijke edelsteen Die ene die wonderen kan verrichten Die ruwe diamant is nu geslepen Ik wil nooit meer een akelig gedicht Eén die bevriest en verstikt Ik…

Papier, karton, de wereld is een grabbelton een knaagfabriek, een graafmachine die de aarde laat dansen uit gewoonte. Massagepiepjes kennen geen afscheid de avond is een deken, laten we eronder kruipen en elkaar warm houden.…

Laten de pennestreken echt lezen hoe de pen het papier liefkoosde? Smaken de woorden op de tong even zoet als in het hoofd?…