Alle inzendingen over dik

naar Nescio het oorverdovend gerucht 't geluid van fietsen in een stofwolk naar beneden als beloning na een klim gezoef van dikke banden het klapperen van een fietstas en 't zware gewicht van de tent achterop de bagagedrager 'jongens waren we- maar aardige jongens' schreef de schrijver Nescio ooit in zijn relaas over de titaantjes…

Een dikke duif vliegt in de groene krater van bladeren, een duiker onder water, en komt er later even oud weer uit. Het leven, tegen dit decor gestuit, wordt speeltoneel terwijl ik kijk en staat er. Ik heb van de natuur nog nooit genoten als hier op Hoonte in de Achterhoek. Mariahoeve heet het hoge huis.…

twee tieten op borst twee tieten op buik wel vier memmen dik zwijgt zij in het graf zij voedde eens links en rechts onder en boven voor en achter (dubbel en dwars) ze diende door het vlees te kerven de duim te kruisen op mijn voorhoofd als een spin spon zij acht ledematen tot web ving ze vliegen af voor ze ons vonden (dwars…

Het hoeven geen dikke boeken te zijn om de zin van het zijn te verstaan; wat aandacht voor hier en voor nu zijn genoeg want dan hoor je de kraaiende haan. Het hoeven geen prachtige preken te zijn om de Boodschap heel juist te verstaan: een klein beetje liefde, wat zorg en trouw en een hart dat kan luisteren volstaan.…

Haastig zag ik haar daar rennen met de tijd die zij verbeet alleen zag zij niet vanzelf dat daar ook lijn elf reed Hard werd zij door hem gegrepen in haar onbegrepen vaart waarna zij toen met haar hoedje op de stoep lag -van de kaart Alle mensen stonden innig dik in rijen om haar heen want haar pose was kunstzinnig dat zag iedereen meteen…

Overdadige gedachten de weg van een te lang gerijpte vrucht, ontstaan in de conceptie, geuit in een impulsieve daad, in onderhuidse maat gelucht uit fantasieën van een kind, ontstaan de bellen die ze blaast, en bekwaam haar weg in vindt, wijzigt de kleur niet in ademzucht kaast de beelden af op dikke huid, onttovert haar wereld in…

de stilte is hier hoorbaar door onzichtbare vogels ‘t nieuwe leven sluimert in de dood van het woud in de groenbemoste lijven van gesneuvelde beuken wadend door een dik bladerdek is ‘t fel bonzend hart hoorbaar of is het een ver gerucht van vale paarden en ruiters van rovers gedoemd te dolen in dit eens zo gevaarlijke oord een…

lente lente lente Deo Volente dan springen de knoppen open nog sterker ik zie ze al het groen ontworstelt zich aan cocons in verlengde vingers van uitgestoken armen dik en dun lang en kort sprietig of uibollig * ik trap in hondenpoep vers gelegd op paden die door de nieuwe toekomst slingeren met een reuk zo pril…

Als wij de armen spreidden dan hadden we slechts lol en dikke pret. Die vaart, die snelheid waren je van het en leken ons van saaiheid te bevrijden. Het onbezorgde leven dat we leidden hield met het glijden nog gelijke tred. Maar dan – het is een ongeschreven wet – kan ons geroetsj ons plots niet meer verblijden.…

Men noemt hem dikke Hein. Hij is een zwaargewicht. Rivalen krijgen pijn. Hij slaat hun ogen dicht. Hij wordt alom bemind. Z'n aanhang is heel groot, omdat-ie immer wint. (Niet zonder slag of stoot.) Nee, Hein z'n bokserszin is nimmer in 't geding, omdat-ie altijd in de ban is van de ring. - Maar iemand kreeg 'm klein.…

hoeveel donkere dagen en lange nachten ik ongeduldig op je heb liggen wachten bedolven was je onder dikke lagen sneeuw trok ik brutaal de zon naar hier vleide je 'n tapijt neer van zacht fluweel kwamen uiteindelijk groene stengels uit de grond verschoten knoppen al gauw van kleur speciaal voor deze feestavond drieënveertig lentes geleden…

ik heb nog potten verf staan maar de penselen zijn bejaard stoffig kaal en afgesleten kunnen zij geen vorm meer geven aan mijn voorgenomen ideaal waar vroeger met joyeuze zwier en snelle streken op het linnen creaties kwamen en weer gingen uit een licht en speels palet schuif ik nu met mes wat dikke lijnen mijn kleuren donkeren bewegen…

zondagmorgen zeven uur onbezorgd genieten van de natuur het is heerlijk wonen aan de dijk ik voel me vrij ik voel me rijk de rust de stilte om mij heen geen lawaai ik ben alleen met slechts de vogels en het water want de herrie komt pas later rond elf uur is het met de rust gedaan in de verte komen ze al aan in dikke pakken op motoren mijn…

Dikke donkere wolken boven mijn hoofd Mijn gezondheid ben ik van beroofd Ik kan dit leven zo niet  aan Hoe moet ik nou toch verder gaan?  Moet ik mijn leven laten beheersen door pillen? Dat zou toch niemand willen? Wat heeft het toch voor zin? Ik zie er echt geen gat meer in. …

Een dikke proficiat lieverd..…

Het krakend riet rondom de plas draagt z'n dik berijpte kragen. De lucht gevuld met ijl gekras. ‘k Hoor de ijzers ritmisch klagen. Oude vrouwen sprokkelen hout. Takkenbossen krommen hun rug en baaien rokken bollen stout. De dwarrelwind is vliegensvlug. Nu ik Van Ruisdaels winter zie, herleeft het prentje in m'n handen.…

En bedoelt dan waarschijnlijk: heel serieus over God, Staat en Vaderland meemummelen, en nooit eens roepen: 'Krijg een dikke neus!' Geen grapjes maken over het soort zaken waarmee zelfs een magnaat te worstelen heeft. Vooral, wanneer hij door een Hongkonggriepje geveld is. En plots merkt dat hij nog leeft.…

Vol jolijt en ondeugend als een kleine kapoen Zend ik jou en jou en jou een hele dikke zoen.…

] op de brug over de vijver hielden ze halt zie die dikke karpers eens [ ik schreeuw! hoor je me niet? neem het andere pad! ] zit je nog lekker? deken over je benen? kom dan gaan we een kop koffie halen [ ik wil thee en nee! ik wil gewoon naar huis, hoor je me? hoort hij mij? haal me hier uit!…

Wij kruisen de armen op onze enge borst, zwelgend het duister met de dikke dorst van wie om water kreunde eer hij verstomde. En deze vracht, dit groot benauwen wordt voorsmaak van het gebeente dat verdort onder het marmer, in de rèchte tombe.…

Heb ik een gaatje kunnen maken in de dikke donkere kabel van mijn leven. Mijn levensdraad werd verzuurd. Opgelost in bijtende tranen De ogen lieten hun water als watervallen over mijn wangen stromen. De dekens waarin ik ze opgevangen heb zijn nu droog. Het kleine lichtpuntje in de verte komt naderbij.…

Het struise wijf, ze had geen weet dat Rembrandt zogezegd - terwijl zij zich in alle rust van darm-en-blaasinhoud ontdeed - haar in zijn dikke tekenboek voorgoed had vastgelegd. Want had ze dat vermoed, dan wel geweten, had zij er niet zo rustig bij gezeten.…

Er heerst een nieuwe rage op de buis: Programma’s over hele dikke mensen voorzien van onvoorstelbaar vette pensen, ze komen elke avond bij je thuis. Je ziet een vrouw van rond zeshonderd pond amechtig op een luchtmatras gelegen, het arme mens kan zich niet meer bewegen, de poep loopt door een pijpje uit haar kont.…

voeren terug naar Reiderwolde lieten haar niet gaan ze richtte zich op en sprak de vloek "Reiderwolde zal vergaan er zal geen steen van blijven staan" de vissers lachten haalden hun schouders op de vloek kwam uit toen hield het op Reiderwolde leed een strop water stroomde ondermijnde muren vielen om het dorp kwijnde verdronken zijnde dikke…

Donald heeft het niet op de Mexicanen en hij bouwt graag een dikke, hoge muur, net als eerder tegen die enge Indianen, opbergen in reservaten voor de lange duur. Dat hij straks van een vrouw verliest, bezorgt hem nu al slapeloze nachten, hij haat iedereen die niet op hem kiest, want die kunnen zijn schiettuig verwachten.…

De stoere paarden met dikke sokken en knoestige knieën gaan over paden, waar geen auto kan komen, terwijl het kostelijke bier in de houten tonnen heen en weer klotst. Op de bok zit een grijsaard met verstand van zaken te kwijlen bij het idee van zijn vracht.…

Dan zijn er dikke wolken, ze dalen van boven neer. De auto kan niet verder, ik zie niets meer. Even breekt het duister, ik zie een glimp van jou. Dan trekt alles dicht en ben je er niet meer.…

Eén jaar lange krullen van dikke cilinders edelmetalen slaan als gruis in de oren de republiek der slangen tot ontmaskering, zwart op de stoep, regenboogwoordenkots vult de riolering en heimwee aan tien tellen in de rimboe, toen zo speciaal...…

Ik zal je troosten, bemoedigende woorden toefluisteren, ik zal je steunen door dik en dun, op eender welk moment, Weet dus dat ik er voor je blijf staan. En wie weet zie ik je op een dag met een prachtige glimlach en je hebt alles wat je hartje beheert dan zal ik met je mee glimlachen.…

Heer Muzeman, ge zegt het goed Uw klankdicht klinkt heel licht en zoet Ik dicht nooit echt omdat het moet Maar 't zit nu eenmaal in het bloed Al doen ze soms oubollig aan De nescio'tjes van titaan Of omgekeerd, vergeet dik trom Dat is passé, komt nooit weerom Tenzij de helden van weleer De nooit vermoede wederkeer Beleven in een sprookjesland…