Netgedichten

netgedicht (nr. 39.127):

Zeg me hoe.

Ik leg mijn ellende in dit gedicht
Tranen rollen over mijn gezicht
Verdriet doet mijn lichaam zoveel pijn
Dit kan toch niet de bedoeling zijn?

Mijn gedachten keren terug in de tijd
Van wat ik ooit heb gedaan heb ik geen spijt
Ik kon de hele wereld aan
En wist niet dat het ooit over zou gaan.

Dikke donkere wolken boven mijn hoofd
Mijn gezondheid ben ik van beroofd
Ik kan dit leven zo niet aan
Hoe moet ik nou toch verder gaan?

Moet ik mijn leven laten beheersen door pillen?
Dat zou toch niemand willen?
Wat heeft het toch voor zin?
Ik zie er echt geen gat meer in.

Ik huil om alles wat ik hoor en ziet
Ik ben het beu te leven met verdriet
Om te wandelen op dit levenspad
Ben ik meer dan zat