Alle inzendingen over gelijk

mijn neus draagt nieuwe glazen omhuld met lichtbruine ringen verbonden met twee schelpen door armen van gelijke kleur kan mijn ziel nu beter ontwaren daar ik de omgeving scherper zie zal herkenning ontdoen van het maren heb de waarheid weer onder de knie amen wil ik het uitzicht eigenlijk wel knechten?…

gelijk twee manometers achter brandgevoelige ruiten zetten zich onze wijzers synchronisch in beweging vooralsnog in slowmotion balanceren zij binnen het groene vlak om accelererend door hitte geladen golven voorbij de grens naar het roodste rood te klimmen waar het glas bollend van doordringende dynamiek explodeert in één…

hij durft te dromen wat hij wil dat neemt een ander hem niet af maar verder houdt hij zich wel stil men slacht elkaar voor minder af hij praat wat goed in zijn bestaan om telkens zijn gezicht te redden geeft hij zijn zoete broodjes weg en nipt hij zelf aan levertraan men vindt hem laf men heeft gelijk maar liever laf en levend dan dat…

Toen gaf je me gelijk... kwam er meteen op terug. De twijfel blijft... vergeten doe ik niet zo vlug. Maar we moeten verder... en kijken niet meer om. Want ondanks onze ruzies - overigens erg dom - ben je de moeite om van te houden... dus troost ik me maar weer dat er betere tijden komen... en dat ik er weer van leer.…

Maar als het zo moet hoeft het niet, Want in mijn ogen is iedereen gelijk. En toch, Hoop ik dat je me ziet staan, Misschien……

kennelijk had hij de boot gemist gelijk een achtergebleven spermadruppel die ietwat kleverig uitgerekt hangt of wellicht, als laatste eer, zich wat opgeblazen manifesteert en de uitgestoken fallus als enige dankt misschien is men hem al tijdens de laatste stroom door de leiding gaan haten maar kan ook door een mensenhand slordig…

op een presenteerblad in drie delen wordt hij aan het Nederlands volk getoond ’t kan nog net voordat hij wordt gekroond je hoeft je bij hem nooit te vervelen maar helaas voor de prins van Engeland strijdt hij gelijk Don Quichot op Rosinant Betreffende de driedelige BBC documentaire over Prins Charles, kroonprins van 60, waarvan donderdag…

toen mepte hij plots de zware bal tegen het pla- fond. zó, dacht ik en ik prees hem de hemel in, gaf hem gewoon gelijk. hij keek nogal getergd, boos naar mij, 'k maak- te dat ik wegkwam.-…

als ik naar onze wereld kijk lijkt alles wel gelijk zoals het groen van bomen en het huis wij voelen ons er thuis toch droom ik in jouw ogen meer kleuren dan er zijn streel je haren op het randje van gevoeligheid en pijn kus je lippen die naar zoete warme liefde smaken jij bent de echte zon in mijn heelal die andere beschijnt…

hoe kwaadaardig spreidt de avond zijn zwarte lokken en besmeurt de deurmat met oud belegen woorden de nacht onpartijdig van geest toch aanwezig met voorbereide zetten die mat maar wel opmerkend zijn want geen duisternis kent zijn gelijke onzedig en samenzwerend scharniert de slaap op lustige momenten, het laken herkent de melodie en figureert…

wat in gedachten verzonken luisterend naar de muziek voel ik, hoe in trillingen van de strijkstok op de snaren de stem van de viool melancholisch of frivool een sprei van innige klanken kan leggen over het publiek het zijn de handen vol passie gedreven die het timbre in het hart laten komen gelijk in vogelbomen tonen zich zetten tussen…

Mijn stijlfiguur waar ik naar toewerk, bestaat uit gelijke elementen, zoals het hart en de ziel onafscheidelijk zijn. Hun betekenis neemt in kracht toe de climax van het liefdesspel, de stijging naar het hoogtepunt waar je hele lichaam zich innig laat beademen in extase.…

Hermans - 1966) Zoeken naar de zin, de reden van ons bestaan hier op aarde Gelijk aan speuren naar sporen nooit uitgelegd Vergeefs, dus serieus zonder zin als 'geoloog zonder waarde' Onafgebroken slechts op zoek doelloos gevecht In een speurtocht zonder kansen nauwelijks respect niets vergaarde Slechts steken en muggenbeten…

' en ze hebben gelijk. kijk dus goed uit bij partnerruil -------------------------------- uit: 'Onzachte Landing', 1979.…

ik had je hand in hand willen betreden je kinderen thuis willen brengen toch liep 't anders, anders dan gedacht 'heilige' grond verzadigd met verdriet in de loop der tijd overwoekerd overwoekerd met al er groeit en bloeit zingen vogels er in 'gepaste' stilte gelijk begraven verhalen die nooit meer 'n luisterend oor zullen vinden…

grote geesten hebben het geklaard in gelijkheid hebben man en vrouw de eenheidsmens gebaard geen onderscheid in opvoeding en open seksmoraal de vrije keus en oude hoeksteen staan al tijdenlang diametraal vlaggen vaandels en gebalde vuisten dwingen tot nieuw leiderschap maar dat pad is al zo vaak belopen wordt de mensheid het nooit…

en het wandelt mee meandert door jouw ademhaling, eigentijds gedragen in de hartslag van vandaag pulseert het leven wonderbaar precies ik zou het graag wat milder weten als ik terugdenk, aan het zwaard, dat Damocles gelijk mijn tekens ijkt op het scherpst van elke slag rust een aangemaakte dag in nu en ooit nooit meer zal mijn…

De kronkelige weg die eindigt op de kam verliest zich in de weidse verten en stort zich naar benee gelijk een waterval met zeven haarspeldbochten waarbij in elke bocht het uitzicht minder wordt of juist alleen de berg zich toont.…

Het is zo onlogisch ik vlieg niet en jij hebt je handen vol aan mij hij heeft gelijk en laat hem gaan en maak m’n handen vrij hij sluit zich aan bij de negen anderen van z’n vlucht en met dit besluit zijn er zo velen blij en opgelucht…

In ons handelen mogen we uitdrukking geven aan veelvormigheid en vrijheid beslissingen nemen op grond van gelijkheid niet krachtens dwang of geweld daarom is handelen een werk van de hoogste menselijke activiteit niet te verwarren met arbeid waar we ons zelf en anderen letterlijk slaven van maken van wat wij werk noemen zij…

Haat en nijd ergens de ondergang van alles en van ieder Dat dit besef toch eens door moge dringen Reik me je hand, ik schenk je de mijne gemeend Alles wordt dan milder en ietsjes zachter en het heelt Tal van lieve vrienden, zaakje dat nimmer verveelt Rijker worden naar hart en ziel Arm of rijk dus ieder gelijk Geen onderscheid in kleurtjes…

Hij heeft gelijk. Ik had ook liever Freek de Jonge op z’n plek gezien…

Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin Als de menselijke geest die vrij is van gedachten Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren Aan de Zonnegod behoort al deze roem Want hij schiep…

Grenzeloos en hoopvol gelijk eens Mozes had zijn droom. Van God eens leiding te mogen ervaren in mijn kleinheid zo gewoon. Ik klim op naar de top van de heuvel. Mijn doel kent geen menselijk verschil. Daar waar mensen samen willen werken is menselijkheid de spil.…

de eerste klank komt zonder aarzeling uit de hemel vallen gelijk met de emotie die me rustig ingetogen laat dansen je zit naast me en fluistert 'oh nee, dit niet, het is te veel' jaren later bij diezelfde eerste toon het gevoel, klein geluk dat kleeft aan herinnering die niet is vergaan in het snelle gewoel van plaats en tijd hoe diep…

Ze hebben groot gelijk. Geef ze dat maar. Glimlach. Trek je er maar niets van aan. Laat ze hun vrije gang maar gaan.…

ik laveerde op de thermiek van een warme weerkaatsende aarde waarbij door verschillen in ondergrond kleine tornado’s ontstonden nauwelijks zichtbaar maar in snelle ontwikkelings- potentie redelijk gevaarlijk als de condities gelijk blijven in de bovenlucht zeker daar waar houtbouw vlot construeren mogelijk maakt werken explosie…

Moeder is niet dood ze groeit voort in al haar kinderen en 't bloeien van die loot geen snoeimes kan 't verhinderen het navelkoord ten tweede maal doorsneden maar moeders streng bloeit voort in 't diepste van ons leden haar vergeten zal niet gaan want bij het in de spiegel kijken zien wij voortaan omdat we veel op haar gelijken…

een dier dat jaagt en aan zijn blinde vingers vindt alleen het herhalen van het gedane doen gelijk een dier zo zo zinkt het lood des zeemans Moest dit zinken langs uw ogen zijgen gij kende niet een groter leegheid…

Het lied weerklonk zo troostend In halve duisternis, Gelijk de zucht van 't windje In 't hangend waterlis. Het wiegde 't hart in ruste, Gelijk het zoet gezang Van 't klokje in de verte Bij zonnenondergang. O, zachte en stille tonen! Gij hebt mij vaak ontroerd, En in vervlogen dagen van heil terug gevoerd.…