Alle inzendingen over geluiden

ver weg maar toch helder hoor ik engelen zingen over het lied van Licht zij hebben weet van aardse tranen telkens als iemand naar het ongrijpbare wordt toegedicht met een tedere lach heffen zij haar op ervaren de pijn van een onuitgesproken gedag toch klinken er zachte geluiden van duizenden harpen, ontelbare…

in mijn ochtendrijk ben ik alleen zo mooi alleen donker is nog het gordijn naar het licht maar toch geluiden van mijn kippen of nabije hond kleuren de bevalling van de dag dit is rust na slapen stilte balanceren tussen zwart en wit nog niets moet zo luister ik nog in mijzelve zie langzaam de contouren van de geboorte…

Jaren later op een heldere middag vol nuchtere geluiden en bezigheden in een huis dat je nooit heeft gekend, herinner ik mij plotseling hoe zacht je ogen werden als je mij aankeek. En even verschijn je mij ten voeten uit, onverwacht overgekomen uit het tijdeloze.…

ik heb tussen noten gelopen partituurde de tijd kende hun hoogte wist de melodie altijd vooruit in alerte blik speelde zonder geluid de klanken waaierden uit ontmoetten gelijken zonder te strijken vormden fortissimo in akkoorden piano aan om een vitaal accent te horen die muziek is niet vluchtig verdwijnend maar vult de lucht…

zij weet van de thee speelde als vroeger met lepel en schotel verkende met vingers metaal en porselein lachte om de geluiden ze klonken blinkend anders in herhalen droomden eigen verhalen van het grote servies met kannen en schalen om samen in te verdwalen zij boog wat voorover keek ons indringend aan een koekje voordat we gaan…

ik dacht dat ik niet vliegen kon maar heb me vergist ik zweefde al voordat ik dat besefte en het zeker wist los van aarde zonder vleugels en geluid het lijf bleef rustig thuis er was een knopje omgegaan keek niet meer tegen alles aan de details had ik al ooit bekeken projectie in de geest weefde volmaakt beeld toch ben…

gedragen vlaagt warme wind de laatste zomerakkoorden het bronsgroen eiken laat zich door de zon met nog meer kleur verrijken bladeren ritselen steeds nieuwe patronen schonen het herfsttapijt bomen maken zich klaar voor het koudste deel van het jaar het bos gaat in ruste met het geluid van vogels op weg naar zuidelijke kusten…

Schijn me binnenste buiten vloei druppelsgewijs terug naar de zee verdwijn in de golf wees wassend gelaat mijn gedachten zijn vrij strooi ze af en terug getooid met schelpen het geluid van de baren brengt ze fluisterend dichter bij © Rudi J.P. Lejaeghere Opgedragen aan Iris Van de Casteele Juni 2008…

Lachend bekeken door zwevende meeuwen hun schaduwen vliegend over het strand Knipogende sterren aan een fluwelen hemel onze hartstocht getekend in het mulle zand Het maanlicht dat jouw ogen kuste het zeewater parelend op jouw blanke huid Het goud van de ochtend dat ons weer wekte de liefde voor leven als enig geluid.…

een traan zo zuiver als een vloedgolf over m'n wang niemand die eraan ontsnappen kan mijn traan tranen zo helder brandend op m'n huid niemand kan het horen huilend zonder geluid mijn tranen huilen 1 traan en zoveel tranen een zee uit m'n ogen ik zie het maar kan het niet geloven mijn verdriet…

De wind was stil geen blad bewoog liggend in de zon met dichte ogen Luisterend naar alle geluiden van verder dan weg dichter dan bij Het licht lijkt rose dan weer geel of groen donkerder als je knijpt lichter als bijna open Tijd bestaat niet meer als je alleen maar ligt zonder reden of haast alles lijkt volmaakt…

jouw dans rijgt stukjes stilte aaneen haalt uit geluid zachte tonen in draai en bewegen komen vorm en ritme tot leven als melodieuze lichaamstaal jij nodigt uit met handen en voeten in een sierlijk begroeten als parels stralen je ogen tijdens ons zwevend gaan ik danste als schaduw achter je aan…

onder donker loof weidt schaduw uit over rust en stilte woorden lossen op in verwaaid geluid van een verre kerkklok over het trillend land komen de boerinnen manden aan de hand kleden zijn gelegd het maal bereid na danken voor de spijs zo biedt de boer de lange zomerdag het hoofd eten en siësta onder donker loof…

Stilte op het plein, siddert in verbaal geluid morgen nieuwe ronde. Vrij lijkt onverveerd van angsten te bevrijden, hoop blijft ongedeerd. Illustratie: ( Karma ) Paul Martens…

we leven al jaren in de kleine cocon van verliefde blikken en verwarmen elkaar we kaatsen in veelvoud lichten op spreken stille woorden die meer zeggen dan spreekkoren sommige zinnen spreken we niet uit omdat vanzelf sprekendheid het al voor ons heeft geluid de vrijheid die anderen zich moreel permitteren is nog…

paardenhoeven kletteren op de stenen water valt met bakken op de aangespoelde lading bijeengesjord met lijkentouw onder zeil in jute zakken ergens wordt een klok geluid uit nooddruft slaat hij zijn slag de jutter, hij fluit zet een zuidwester op, voor hem is het zo’n dag van brood en vis zijn bedreven oog zeeft de vloedlijn op bot en…

opmerkelijk gescharrel rommelig en driftig ritselen geschoffel en geschuif het komt als onverwacht maar ik mag het zo graag horen het moddert dan nog even door met stilte en opnieuw geluid het lijkt gesnuffel, maar hij heeft toch werkelijk zijn buit mijn mooie zwarte vogel het klinkt als door een herfstig bos je stappen laten horen najaarsmuziek…

Spelend, voelend, beminnend, koesterend op de toonladders bewegen zich woorden, het beeldend geluid van de hoogtes en laagtes het ruisende sprankelende beleven het luwen van heftige orkanen het lichte andante bewegen: zo boeiend, de symfonie van het leven.…

Op enkelhoogte klinkt bij het betreden van de voordeurstoep een vreugdevolle vogelroep te vergelijken met bouwers die vrouwen bewonderend bekijken het vrolijke geluid ontlokt aan elke gast een stralende lach postbezorgers zie je opgewekt vertrekken de kat ligt paradijselijk zich uit te strekken.…

Ze wiegt in mij als het vuur van de dageraad laat mij zachter zijn dan dauw puur, onaangeroerd verdwijnt niet in de wind maar lacht en laat de lente zijn als mijn, een eigen geluid en alle dagen hoor ik haar stem over de duinen over de zee zelfs onder het nachtblauw ademt ze mijn dromen mee ze is als goud, lichter dan licht mijn…

zwijgend zwevend in stilte met de natuur en geluiden rondom me heen pratend met gebaren en bewegende ogentaal ben ik heel af en toe even stilzwijgend observerend aanwezig om dan later met al de opgedane energie door actie en verbale communicatie me volop te laten ontstillen © Senna Desert 17 mei 2012…

Wij zijn passanten in de tijd Waarbij ik jou passeer Ik luister naar jouw stappen welke ik waardeer Geluid in een lichte tred Helder klinken de keien De stappen worden gezet Jouw naaldhakken breien Een warme deken In een vriendelijke sfeer Zoals is gebleken Telkens, keer op keer Dank je wel…

Gegrepen door De orkaan die Depressie heet, Die mijn denken Al meer dan drie Jaar heeft stilgelegd, Geen aandacht meer Voor beeld en geluid Niet de kracht meer Om de regels van Een boek te lezen, Verlammende inbreuk Op de mens die ik ben, Die ik was En die ik werd Is in de razernij Van deze wereld Verworden tot een…

mag ik nog dromen over komen en gaan naast je staan als jij dat nodig hebt de tijd voor even stilgezet met je spreken zonder woorden en geluid mijn hand zacht op je huid je ongezien warm in de ogen kijken jou mijn liefde laten blijken mag ik dromend bij je zijn de echte afstand doet me steeds meer pijn…

ik leef hier in den vreemde zonder liefde van ontheemden mijn ziel heeft een grijze huid mijn verstand beeft in eenzame stilte oudheid heeft in mij een kan gevonden ik kan niet leven, ik kan niet rusten zonder het bemoedigende vooruitzicht naar hemelse hereniging met mijn man er komt niets anders uit mijn tuit dan een ongemoeid kalm geluid…

Geluid van alle tijden. Tilt ons op en brengt ons thuis bij God .…

Stilte vader van geluid. Dat zij wij zijn. Alle ikken vrij.…

je brandde zonder handen om te vluchten uit de hel voette nog in een wereld waar seconden zijn geteld beton begon te kraken het geluid kon je niet raken door het stof zij waren groots jij ademde steeds langzamer hun dood was klein in pijn van afscheid nemen tot de sprong die maakt je groot leven is een hopen…

de wereld verkleint of klimmen muren dichter geluid verstomt kaarten vergelen aan de muur liefdeloze boodschappen vliegen over en weer onbegrepen versprekingen kleuren vale wanden grijs vriendschappen almaar brozer aandacht staat gelijk aan onhoorbaar getik niet gelegde letters vangen stof op het scrabblebord…

Het stille dal Adem van water, welt vanuit zuid, langs groene oevers, zonder geluid, de wind wendt zich af, hier woont de tijd...…