Alle inzendingen over stoelen

goed mijn rode rok gestreken paardenstaart en zonnehoed heb niet meer omgekeken voelde vrijheid in mijn lijf zwarte krullen in de wind nu ik deze woorden schrijf ontdek ik weer het kind meisje dat ik vroeger was ondernemend en spontaan beste leerling van de klas kon heel de wereld aan overtuigd van idealen op het puntje van mijn stoel…

Ze moeten haar weer hebben onze kleine Evelien die tot voor kort ook internationaal zo was gezien toen kwam dat akkefietje met die huursubsidie langs nou ja, als je dan toch moet wonen dan maar eersterangs en bussinessclass , ja minder kun je eigenlijk niet vliegen je moet een dubbele stoel om echt in slaap te kunnen wiegen Dat mag je zo'n…

Neem die stoel. Ik zal jou portretteren.' Ze wou weg uit z'n woning in Lisse. 'Hoe kón ik me toch zo vergissen?' besefte hij somber, 'k Heb niet genoeg omber: ontzettend bemoedervlekt is ze!' De voordeur deed hij voor d'r open, toen zij van 'm weg wilde lopen.…

Vanuit een slechtzittende stoel in de aula Elke maand week seconden lang terug En op de weg lag geen appel maar een slang. En ik dacht aan toen, aan voetbal op het plein. Geuren van chocomelk oude kranten en nasi rames.…

gang naar een licht dat ik terugzag in mijn witte kamer er overviel mij een naargeestigheid die mij tegenstond totdat ik mijzelf hervond in de buurt van het bed, waar mijn schrijfschrift lag daar ontdeed ik mij van de rest van mijn kleren, ik nam afstand van de emoties die mij ontsierde tegenover de rest van de wereld door ze op een stoel…

Zoals jullie weten, zat ik dood in mijn stoel ik heb er helemaal niets van gemerkt vanuit de hemel kan ik nu alles overzien op aarde voelde ik me vreselijk verlaten iedere gedachte aan mijn kinderen maakte me eenzamer ze reageerden nooit zoals ik verwachtte tijd konden ze nooit voor mij vrijmaken het was altijd druk druk en nog eens druk vanuit…

de man met zijn mondharmonica uit een waaier bladeren wervelt de man met zijn mondharmonica muts scheef op de kop ogen als verre vuren wangen bol van storm op zee als een bezetene bespeelt de man zijn mondharmonica danst hij rond joelende kinderen lege tafels en stoelen met dekens bokkensprongen maakt hij de man met zijn mondharmonica…

(Niet zonder stilte) Hoewel schoonheid zich nooit verloochent Onder stoelen of banken zich schuilhoudt Eigenlijk voor eeuwig Danst Lig jij vanaf hier gezien achter de loofrijke boom Nooit gedacht, maar graag geweten; de liefde van jouw mond Eigenlijk, ietwat obsceen, droom ik de Rust van jouw lijf in Eden In elk geval, zonder ge-…

de beauty van je lijf klopte een verdrietig hart, dat besloot om op gepaste wijze wraak te nemen Na de zoveelste seksbeluste klant spuugde je vol walging in het gelaat van je pooier en na het snelle ontwijken van zijn klap snelde je naar je sombere flat, waar je bang voor extreme represailles je tengere nek in een ruw touw wrong en de stoel…

Ik voel je steun maar om me heen staan alleen lege stoelen. Ik pak mijn mp3 De eenzame stilte verdrijven Snowy White's "Birds of Paradise" Ik vlieg even met jullie mee om daarna weer alleen te landen in de realiteit van het stille kamertje in het uitvaartcentrum.…

Hier zit ik op m'n stoel een beetje voor me uit te staren Ik heb een vaag gevoel dat ik niet zomaar kan verklaren Er welt iets in me op, wat is het, hoofd wees even stil Relax, ik concentreer me op een innerlijke schil Bloeit daar, vlakbij m'n middenrif, een onderwater-varen En zweeft er langs die klier een kreeft met opgeheven scharen…

Tafels hebben wel laden stoelen geen poten meer. Hoe zeg je geloof ons,kranen in ons land hebben wel drinkwater voordeuren met sloten en ramen. Hoe zeg je kom loop mee, schuif bij ons aan. Aleppo kennen wij , dat kastje, zelfs die geweren eigen ervaringen uit de jeugd in Ambon het ooit.…

Ik heb het nooit onder stoelen of banken gestoken ik vind vrouwen mooi en aantrekkelijk en sterk ik vond dat ik daarom niet mocht spotten met ze ik kreeg van oorsprong de heren van de Here ik val op mannen maar vrouwen bevallen me ik heb de bevalling meegemaakt van mijn dochter ik ben wel homo maar ik heb ook gewoon zaad ik heb het gedoneerd…

We liepen langs berm en langs water en het was kermis in dorpjes Vandaag bereikten we de grens en ons doel Van 't Hollandse strand langs de Rijn in etappen naar Duitsland, te ontsnappen aan daag'lijkse boel op te knappen van uitzicht en wijds van water en weg, wind en de zon van praten en stil zijn En ..om thuis, behagelijk in een stoel…

Vanuit haar stoel kijkt ze door het raam heen naar de toekomst Proberen deed ze jaren dus nu kijkt ze toe en terug in stilte Dit is verdriet, van niemand anders Wat ik voel als een nieuwe dag begint Ze kan niemand meer haten Of haar liefde geven Het is net zo eenzaam als de ochtend in de schommelstoel zelf, als de vogels langs het raam gaan…

Een stoel een kruk of tafel, dat kan nog best. Er is genoeg voor iedereen, dus pak. Dit had hij zeker goed gevonden... Zo blijf je hem gedenken. Wat van hem maken, heelt straks alle wonden, iets voor in huis, of om te schenken. De resten liggen nu op aarde. Dus ieder die hem heeft gekend, zijn hout heeft nog enorme waarde.…

Het was een vuilnisbakkie Een onooglijke hond Ze had hem gevonden Hij lag ergens op de grond Hij was van niemand Ze nam hem mee naar huis Gaf hem te eten en wat drinken Hij voelde zich al heel snel thuis Ze gaf een aai en nog een aai Hij kwispelde als een gek En met een diepe zucht Vond hij naast haar stoel zijn plek Zij had geen…

Op d'r spreekkamer laat ze een stoel en een bank met dieetleer bekleden. De vrouw heeft een lijnbaan en praat met personen met afvalproblemen. Ze is diëtiste en gaat een cliënt in behandeling nemen. De binnengekomen patiënt is omvangrijk en allerminst slank.…

köttelpearkes in de pruttelpan van houtvuur en een volle koffiekan jouw moeder bij het brandend fornuis Even was ik in een andere tijd toen ik water pompte met de koperen pomp die glanzend gepoetst haar plaats had in de hoek bij het raam En 's avonds in de mooie kamer zo vol… zo klein… tussen divan en orgel jij en je moeder op stoel…

Zwarte haren, blauwe ogen Zomaar voor me op die stoel Waarom ben je de inspiratie Als je uitkijkt over een lege stad En breng je zoveel bij me boven Tot ik dat gevoel weer sus Zomaar ineens Het meisje in de bus Waar denk je aan, wat voel je Als je naar buiten uitkijkt op die stad Lag je daar ooit in zijn armen En kuste je zijn hart en gevoel…

Is het háár lichaam dat hier zit in deze stoel met wielen? Is het háár been, háár hand die als een vreemde aan haar lichaam hangt? Met weerzin en ongeloof beschouwt ze de onbestuurbare stukken van haar lijf. Ze zoekt woorden die zich hebben verstopt, ergens in haar hoofd waar zij ze niet kan vinden.…

" Ik sprong op uit de stoel, rende naar hem toe, "jochie wat doe je nou?" en stak hem mijn arm toe. Zijn handen klemden zich vast, zijn vingers klikten om mijn huid, onlosmakelijk verbonden, totaal 1 met mijn oudste spruit.…

op de trap doe net als jij de witte was bij bont en moet lachen bij die herinnering alsof jij straks binnenstapt zoals je in de deuropening stond maar ik strijk twee lakens en één sloop en vouw ze warm op de jouwe onaangeroerd naast de drie lege planken in de klerenkast waar onder in jouw schoenen elke avond schommel ik, jouw stoel…

Wandelen zeg ik je, lopen loopt, zie ginds in de verte, de grachten, de sloot; pas op voor de plassen, niet met je nieuwe kleren, kijk uit voor je schoenen, mama wordt boos, stop met knoeien; niet te diep in het water, je kan nog maar pas zwemmen, papa is moe, hij wil zonnen in zijn stoel, papa heeft een kater, gisteren was het laat…

om meteen weer terug te kijken door de grijze griesmeel heen met her en der wat rose vlekjes kerels strakke haarlijn pruiken liepen zonder ophouden te praten met wie mocht je naar raden ze lachten met hun hangbuiken aan de kant scheve gezichten rode neuzen doffe blikken hanglippen lopende snotneuzen vast op wagentjes of een beklede stoel…

De lust vergaat me enige lichtzinnigheid op het lijf te schrijven ik schuif het van me af en van mijn stoel valt ook wat slapheid van deze dagen het wappert maar wat gebonden met een weinig nacht ik laat het bij een huigen door de neusgaten van een spreken spreek ik niet want het is zo dik van 's morgens tot 's avonds dat de dag zich…

lekker bezig hoewel ik zit te gapen ik heb moeite met de dagelijkse klussen ik doe ze liever niet ‘k ga er eigenlijk ’t liefst vantussen ach, waar heb ik geen problemen mee ik heb moeite met het leven maar wat ik nog wil zeggen heb je nog heel even ik heb geen probleem met het lezen van een boek gewoon lekker op de bank of in de stoel…

wat stof achter die oude en vertrouwde naaimachine Ze ging bedreven heen en weer die Geraldine van der Veer ze naaide alles aan elkaar wat zij kon vinden of het nu kant was of fluweel een hermelijn - niets was teveel ze wist er alles met een kruissteek te verbinden Tot Geraldine op een dag de koningsmantel niet meer zag die op haar stoel…

Een makkelijke stoel, een voetenbankje. Een beetje suiker of een zoetje? Een stukje koek, een scheutje melk? Wat smaakt die koffie lekker. Maar nee! Janke die drinkt thee. Het slechte weer, de politiek... De centen en de kwalen Ze komen allemaal op tafel. Soms is het vreugde, soms verdriet.…

Vele honderden houden stilte toch racen alle auto's door zon brandt in op vele bollen 't Wilhelmus zingen ze in koor Is dit wel mijn oorlog die we hier aan 't herdenken zijn luisterend naar 'n in 't kamp geschreven lied, maakt de mens weer klein Rijen stoelen geraken langzaam vol 't gekakel overstemt de vrede waarom blijven sommigen…