Alle inzendingen over kinderen

Glas breekt als niemand kijkt het vergeet zich bijeen te houden. En niemand ziet hoe alles wat het was bijeen met zichzelf nu rent over de vloer als een kleuterklasje met speelkwartier over het schoolplein naar de zandbak waar alles vies wordt als kastelen worden gebouwd waaruit prinsessen worden gered omdat die vroeger, opgesloten…

Ik was een kind als velen met mij, groeide op en werd de dochter van: Ik werd groter, kreeg een vriendje, werd aldus het meisje van: Dat eerste vriendje, bleef ’t niet bij, waar ik een ring van kreeg maakte mij: de verloofde van: We trouwden de ring veranderde van hand en zo werd ik de vrouw van: Na jaren huwelijk en een paar kinderen later, werd…

Zijn voetbalshirt geurt naar gras, draait dagelijks het rondje mee in de witte was Hij is een prof in een notendop, leeft van zaterdag naar zaterdag met de bal in zijn kop. Barcelona, Madrid, Amsterdam en Milaan Let maar op: die aanvallende middenvelder van de D4 hij gaat ervoor, en komt eraan! Morgen moet…

De schinkelwink zit triest in bad, allenig, zonder eendjes. Ze heeft geen protzels, moet op pad op korte, kromme beentjes. Ze heeft een protzelschinkeltuig en schinkelt om den brode. De weg is lang, het pad is ruig, maar protzels zijn de mode. Na lange tijd komt zij weer thuis, een grote tas vol protzels, haalt haar machientje uit de…

Ik zag een kind spelen in de zon! Het keek zo blij, van zorgen vrij... De ogen straalden het was verdiept in het spel. En wenste de tijd terug, dat ik weer zou zijn zo blij als dit kind.…

mijn kind mijn kind van grote zorgen mijn kind wat vind je in de dag van morgen losse flodders door elkaar geen enkele connectie er is geen logica die wij overal in zien strakke potjes op een rij keurig in een lijn gezet als dat zo blijft ga je blij naar je stille kale bed maar wat als de stroom uitvalt een plotselinge regenbui wat…

Vannacht was ik opeens weer klein de tuin de perenboom seringen met weer heel groot de kleine dingen en op de wip hoog boven zijn Mijn moeder kwam een snoepje brengen mijn broertje zei een lelijk woord (ik had het al voorheen gehoord) de zon was regen aan het mengen Achter de heining in de straat een paard kloppend op hobbelkeien ik wilde…

twee verwonderde ogen zo blauw als de hemelbogen kijken mij wat angstig aan maar krijgen niks gedaan ik duw je zachtjes naar je stoel je weet niet wat ik nu voel je kijkt verdwaasd wat rond en ik sta genageld aan de grond dan geef ik een kus en draai me om ik zeg je snel dat ik weer kom groei maar kleine man groei uit mn armen en kom…

Ooit hadden ze nog tere kinderzielen. Nu zijn 't hormoongestuurde projectielen.…

Gaan wij wind kopen, vroeg mijn kleine zoon... want in wind leeft de onschuld van een nieuwsgierig kind dat gevuld met zijn honderden vragen de weg van wereldse stormen en van emoties nog niet kent.. de zuiverheid fluistert dynamiek, de geest van alle kinderlijkheid op het schier eindeloze moment, dat de wind zijn zeilen zet De kleine…

Klasjes kinderen rennen uit school parapluutjes werpen schaduwen over zon en regen en het aureool van het verleden, door hun praatjes de hemelen te bewegen wordt alles gewist, boort hun schater duizenden kleine gaatjes als een zegen die in plassen aan het asfalt kleeft, zweeft moraal van schaamte in een veinsend boetelicht over werelds…

Een dromend kind dat met de sterren speelt, En lacht en reikt en tast met beide handen Naar ’t blauwe niet te vatten stromend beeld, Verschenen aan de weke hemellanden; Een stille dwaas die in zijn waan verbeeldt, Dat hij kan groeien naar de hoge wanden Van ’t eeuwig ruim en daar zal kunnen randen De wolken aan, waarmee de zonne speelt.…

we hebben een foto waarop beide dochters erg jong nog glimlachend een gelukkige jeugd staan te bewijzen de fotograaf ene Klompjan vereeuwigde hen in kleur zoals wij de ouders destijds in zwart/wit werden gezet zo merk je hoe paradoxaal de tijd kleur krijgt en straks weer zal verkleuren…

Eieren gingen aan struif. Geel tegen de muur. Witvis uit de sloot bakten we op sprokkelhout en proefden we weggekropen onder de rabarber. Rood werden we van kroten en oranje van wortelcaroteen. We braken komkommers open en meloenen slurpten we leeg. Miss Blanche lachte lief naar Roy Rogers in het nachthutje achter in de komkommerhof en…

Waarom ben jij niet blijven steken in mijn broertjes bruine knuffelhaar of in de donzen warmte van mijn deken? Waarom wilde jij niet slapengaan achter het gordijn of in de maan? Weet je in haar witsatijnen huid luisterend naar feeëriek en lieflijk slaapgeluid kon je liggen, veilig opgeborgen, Maar je vluchtte. De avond ruikt niet meer…

Goed... ik kon al drijven op eigen veren gaan Goed... ik kon al op eigen poten staan Goed... mijn Va & Moe ze bleven me volgen Maar... als jongeling raak je soms verbolgen Je wilt eruit vooruit en achteruit het toetsen van je eigen drijfvermogen Ik wou dat ze nu eens opvlogen maar herfst is nog ver.…

al twee dagen lag hij daar een roze opblaasballon versierd met rode hartjes nieuwsgierig keek de wind hoe hij heenenweer rolde maar niemand speelde ermee toen was hij opeens weg meisje met strikjes in het haar had hem teruggevonden…

Geen grip op wat je gaat doen, Totale onverschilligheid, Alles overheersend gevoel, Ben ik je kwijt? Onbenaderbaar, Afstandelijk en koel, Alles vertrappend, Als zonder gevoel. Ik moet… Loslaten Met mijn verstand, Met mijn hart nooit……

Het fijne kopje met de bruine krullen een stiekem lachje; het is decadent als je van binnen zo onrustig bent dat je je broertje graag laat brullen. Die zet een keel op, zwaait wild met zijn armen terwijl zijn ogen zich met tranen vullen. Hij wint de aandacht. Hij heeft charme. Toneelspel handigheid en gein gaan hier ’t gevecht aan met twee…

Dansen met een vlinder op de middelmaat van vragen waar jij groter wilde lijken dan wat paste in je hand kleine emmertjes met zand zo licht gedragen naar het water zomaar tranen zou verslikken in weerschittering van jaren Zoveel dingen die jij anders zag maar niet meer terug kon draaien niet voor hem - die kleine man met wie jij vlinderde…

Ze glijden van mijn schoot het ruime water op in boten waarvan de kiel al vroeg werd neergelegd, gebreeuwd, door nieuwe tijden, het geluk gekozen waarop de scheephoorn door mijn leven weg zal vloeien, hun lichamen schieten weg als mijn vermaledijde schaduw te dichtbij komt, verstomd de stemmen als ware het bevriende mensen, sinds zij…

Met haar neusje in de wind fietst zij trots naar school als een echt groot kind klein duwtje in de rug want dat gaat zo lekker vlug. En straks, na school met mama weer terug Een kusje, het duwtje een mond vol marsepein Ze geeft de wind in de rug Welterusten, mijn lief blijf nog even klein…

De reuze Drentse keien liggen verspreid in nette tuinen of woeste heidevelden, moeten telkens het kinderspel ontgelden, kennen vrolijk geklauter bij felle strijd. Kloeke rovers hebben zich juist bevrijd van sterke wachters, gaan als trotse helden naar hun woonhol, waar ze reeds rijke buit telden. Worden oergraven door de jeugd ontwijd? Eens…

Zo intens eenzaam is iedereen om mij heen zo onbereikbaar leeg ik tracht te roepen mijn woorden smoren in mijn keel probeer te zien en echt te kijken een onuitsprekelijke woordenschat welt in mij op maar toch kan ik mij niet uiten besef, dat alles anders moet nu gloeit de liefde door mij heen ik zie opeens verandering nu zijn het…

Voetstappen in het grint, de vijver rimpelt in de wind, een late koekoek vindt royaal, aan de waterkant zijn avondmaal. En in de koele voorjaarslucht, klinkt zacht een gerucht, van kinderstemmen vrolijk, vrij, ’t geluk, ’t is zo dichtbij.…

Leg je hoofd maar zacht te rusten Dan zing ik je in slaap Geef je over aan het onderbewuste Als ik het hier en nu wegkaap Ik wens je een voorspoedige reis Naar de verre velden van geluk Ga maar op weg naar je paradijs Mijn lieve, kleine ukkepuk Mogen engelen je altijd behoeden Tegen het kwaad van dit leven Zodat je veilig en zonder bloeden…

Frustrerend onvoorstelbaar in eenvoud zijn woorden van kinderen ook mijn gedichten zullen helpen problemen op te lossen die eigenlijk niet bestaan…

Links naast ons - midscheeps - woonde de ex-kapitein ter zee, weduwnaar, purper van het drinken. Hij had een dochtertje, dat opzienbarend lelijk was, zo opgestopt, verkeerd begroeid en kruislings scheel, dat iedereen wel graag met haar zou willen spelen alleen al om dichtbij iets zo uitzonderlijks te zijn. Haar vader maakte dat onmooglijk, want…

Voor Papa nog niet te zien maar wel te voelen. Kleine voetjes die in Mama haar buik woelen, Ze trappelen eerst in de lucht in het rond, Dan zullen ze gaan staan op grond. Vervolgens zetten ze de eerste stapjes, Ze gaan nog wankelend en slapjes. Ze rennen naar je toe wanneer ze je zien, Twee voetjes met teentjes; in totaal tien. Lekker…

Kan nog steeds niet wennen, getijden gaan vluchtig, ik vermijd dat ik hang aan een onvoltooide tijd, waar meisjes onbetaalbare kransen halen uit de lentezon, getooid met gekleurde linten, geschetste aquarellen van hun vragen, waarin schuld en schande is ontlast,toch zullen dragen, de kleine danseressen op de spitzen, stelen dansend…