Alle inzendingen over maatschappij

Wat is een Mens nu nog - Anders dan de Optelsom van een Stapel pasjes Die hij bij Zich draagt Dag aan dag En zonder welk Hij tegenwoordig Niets vermag UMCG/Niebert 20 juli '12…

Er wat van zeggen is nooit genoeg tevreden zijn waarmee begint de rust?…

In deze tijd Van Nul en Generlei Zitten zij Op een bankje Bij elkaar en hebben Elkaar nog te vertellen Wat beslist ongewoon is In deze tijd Tolbertervaart, 17-07-2012…

Het is toch abnormaal Om te spreken over menselijk kapitaal. We kunnen het toch niet gedogen Om mensen te zien als vermogen, Dat is toch karikaturaal. U wist het vast: Een kapitaal komt uit de bovenkast.…

Sorry? 'k Heb je even Niet begrepen ´k Heb je heel Even niet gevolgd Bedoel je soms... OK, OK, OK, Ja, je zei ´t Een beetje rottig, Maar bedoelde het Vast wel goed In ieder geval Heel anders Dan je eerst zei, Of komt dat Misschien door mij?…

ik zwaai de oranje doek encierro, de stieren weer in doodsangstige paniek door de straten bloedgewiste estoque reeds geslepen ik zwaai de oranje doek zes gewonden slechts hij staat voor de spiegel draag ik links of rechts? parmantig stapt deze fattige dandy doodsengel door de arena lucht bezwangerd van bloeddorstigheid…

Huizen met torens van prijzen en schuine balken in de etalage achtertuinen en serres openslaande deuren en een zilveren bus die in de toekomst rijdt; noch de paraplu met het opengeslagen hart in de prullenbak noch de dorre palm op de begane grond kan mij dragen. Laat iemand hem weghalen hij siert niets en niemand zo vaal en geknakt. ik…

De betweter is opgezouten. Er was reeds maagzuur opgerispt. Vandaar dat ik nu eerst moet bouten, steeds na beklag werd ik gegispt. Ik koester nimmer oude koeien, gedregd uit sloten vol met drab, hoewel men vindt dat zulks moet boeien, klootschietend tijdens achterklap, bij borreltafels tussen schrootjes, waar plebs gedwee saamhorig…

Geld was niet zo mijn ding, ik was vaak lauw geïnteresseerd, had het meestal niet bijster nodig, totdat de Staat had gedicteerd: `Wie niks heeft is thans overbodig!’ Want Geld is schaars, Europa zuigt. Men mag het haast niet zeggen. Want:`Welvaart is de bron van vrijheid die in het Westen is bevochten’. Een straffe Europese krapte…

Waar wel bijna honderd mensen keken naar niets, wachtend op mijn sein waar diensten werden samengevoegd tot grootste gemene deler, met de nadruk op gemeen waar ambtenaren als vuile dieven nu hun kans schoon zagen, formulieren rondstrooiend met als aanhef: - in naam der koningin- onderwijl achtendertig euro eisend komop zeg, mij maak je…

Mijn huis staat niet zover van de bewoonde wereld vanuit mijn raam kan ik in straten mensen zien lopen als ik mijn deur open kan ieder mens naar binnen kunnen ze zien dat ik niet zover woon van de bewoonde wereld in de straat die ik zie vanuit mijn raam blijven mensen liever buiten dan dat ze binnenkomen door mijn geopende deur.…

zij hebben een ster van jou gemaakt je stem gemoduleerd maniertjes bijgebracht voeten in de juiste pas dromen gegeven zonder de kracht om zelf te leven je zweeft als een verloren puber door glamour en show losgeslagen tot je breekt en voorgoed wordt afgeschreven…

Je kan weer denken je schrijft een brief dat je blijft bij mij in mijn verloren dromen kan jij de werkelijkheid ontlopen en als je het nuchter wilt bekijken zonder veel te zeggen niets nader aan mij uit te leggen staat het gewicht van mijn geweten gram voor gram, letter na letter op het boodschappenbriefje geschreven er is in brailleschrift…

de caleidoscoop gaf kleine drama’s van de afgrond waarin jij dook totaal euforisch verkende jij de hemel brandde in een stervenskoude hel baadde goddelijk in ezelinnenmelk na een aangegaan duel ontweek de scherpe messen die zij naar jou gooiden vastgeprikt op het draaiend rad vocht met tijgerinnen wie het eerste recht op paren…

zie in je ogen het werk dat je handen niet klaren gedachten stapelen zich op in het zorgen baren nog breek je niet jouw vezels zijn al zo lang strak gespannen burn-out zei de arts jij had de bui al zien hangen de regen begint nu te vallen…

alleen de langste sprieten van de grasmat buigen onder felle tegenwind zichtbaar zijn de sporen die maatschappelijk verval in het weidse land getrokken heeft het snel door bochten maaien maakt modderpoelen in het al jong gekneusde gras eindelijk knakken zij die jarenlang hun zaad hebben geschoten in de luwte van het onverdiend succes…

(Terugblik op een subcultuur) We staakten en we kraakten de wet en zijn vazallen We protesteerden en scandeerden: “ Die bom mag nimmer vallen!” Koude oorlog in zijn kielzog oude normen moesten om Veel plebejers Patjepeeërs bogen onze rechtsstaat krom Ministeries zo hysterisch maakten een vervalst gebaar Deze draaiers…

Als het nog zin heeft in september kom ik je bevrijden uit de lege greep van het aardse slijk Een lepralijder gaat zwierig rond met een alles verterende ratel hij schaterlacht, drijft de spot met onze groteske inhaligheid Allengs dieper dringt hij door in het koninkrijk van loze gronden alleen de onvermogenden doorgronden het uit elkaar…

leven paradeert doorheen straten van een stadland angstbevangen dwangvlaggen wapperen boven bloedkasseien zielen en zaligheden verkwanselt kijkogen volgen binnentranend eigen geschapen waanzin van vingerlikkende gulle lach massagraven haastgedolven vullingwachtend niet vermoedende hoe snel…

Raak mij daar waar ik kwetsbaar ben mijn emotie wil tonen spreek mij waar ik niet verder kan over liefde vraag mij mee te gaan naar het binnenst van je hart.…

Het schamen voor gedrag van soortgenoten Pijn ervaren anderen aangedaan Verdriet voelen te zijn verstoten Zo talrijk alleen staan Het niet verspillen van water uit de kraan Het kruipen door ingebeelde goten Het restje ziel wordt afgestoten Thuisloos zal het beter gaan Gevangen in mijn eigen vrijheid De schaduw houdt me uit het licht Waarheid…

in mijn tijd was daar een narcis verwilderd verward door de weerbeeltenis geschrokken brakend van eigen stank de woorden, die zwakhartigen deden mee lijden in mijn sfeer deze vergalling handig en tandig zal ik mij verzetten adem klaren zicht lichten er is zo veel moois…

Mijn Vriend is de wereld en waarom zijn vrouw in haar laatste dagen niet dat kleine beetje respect kreeg waar ieder mens recht op heeft. Nog een jaar te leven, maar misschien ook minder Dat kleine beetje respect waar een mens, ieder mens recht op heeft. Zou je denken. In haar stervensdagen volkomen genegeerd. Genegeerd door een zuster…

zij hebben mij ruimte gegeven om in te dwalen geen horizon meer om te bepalen waar ik ben ooit heb ik met wit help geschreven in de blauwe lucht een hemel in weerspiegeling maar eindeloos ver weg ben verdwaald in de ruimte om me heen opgesloten in een cel -alleen-…

Woorden die niets raken tot zij oren treffen. Naamlozen die van twijfel blaken zonder tastbaar te beseffen. Onstoffelijk schijnsel bestijgt vaal langs onberoerde gordijnen. Ruimte die naar leegte neigt, afgezonderd, in gesloten staat. Krapte van kruisende lijnen, belichaamt desolaat.…

Spreken als ene Brugman en vangen als een haai als je dat kan ben je zo glad als een glissie als leer zo taai. Buidels geld verdiend op legale manier dank zij zwarte praktijken die met steeds meer plezier de zwarte toga’s bekijken. Mijnheer/mevrouw Edelachtbare mijn cliënt is heus niet zó slecht maar ’t kwam door die halve gare die…

met zorg gekoesterd zijn zij opgegroeid tot in de volle wei blij en zorgeloos tot zij later weer in borders zijn geplaatst geselecteerd op groei totdat hun bloei volwassen is geworden een tuin met generaties die voorspelbaar waren tot achter de geraniums daar krioelt het van jong goed zij groeien tegen wind en weder ook al worden…

nog voor ik bij je was hadden wij de laatste roddels uitgebreid al doorgenomen in trein en bus wist iedereen dat ik bij jou zou komen wij lachten samen onze laatste doei terwijl ik jou mijn bloemen gaf en jij al uitgebreid de koffie ingeschonken had hebben foto’s zitten kijken van het leven in de afgelopen weken onderbroken door een aantal…

de erevelden spreken wit op groen duizend kruizen voor vrede zij staan weer in het licht vandaag maar uit hun schaduw komen onbekende helden zij verhalen hoe het was te sterven zonder naam en pas zijn van alle jaren trotseerden de gevaren voor lief en vaderland streden voor vrijheid op hoek en straat tegen corrupte leiders van…

Stem van spuwende haat weerklinkt in vele oren de mens die praat en vecht als moren een roepend geluid krijsend in de nacht het smakeloze fruit van eindeloze smart haat loopt niet verloren de mens is zijn wegwijzer uit de grond geboren een hel van fantomen zoekend met blinde ogen droef van onzinnig geweld haat loopt niet verloren de mens…