2731 resultaten.
SCHADUW
poëzie
4.0 met 62 stemmen 11.858 Ik heb te zeer
de liefde liefgehad
daarom wellicht heeft zij me niet bemind.
Zo doet de mooie minnaar
met een zeer verliefde kind.
Ik heb de zon te lief gehad
en beu van beedlen
aan de deuren van de dagen
ben ik geworden als een varenblad
dat liever in de lommer leeft
dan zon te dragen.
En daarom bouwt mijn kommer aan een huis
waar…
pectoraal
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 72 door een overdaad aan licht verliest
elke spiegeling haar detail
gaan trage woorden in werveling verloren
en opeens lijken gezichten op elkaar
een enkele keer overkomt het sommigen
om als enkeling het verschil te maken
in het voorbijgaan een blik op te vangen,
een herinnering te activeren
om er frontaal uitdrukking aan te geven
hetgeen…
hou je vast
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 98 met een hart vol woorden
op de fiets van ergens naar hier
vragen in golvende regels
dwarrelen pen en schrift uit elkaar
vogeltaal stap voor stap in korrelig zand geschreven
opgetild uit de leigrijze zee schillen krijsende
meeuwen appels met elkaar
niemand kan aan zijn lot ontkomen
de zee golft sist valt aan gaat terug
taal bouwt op breekt…
Zelf
gedicht
3.0 met 21 stemmen 9.155 Dit is mijn gezicht, ook al zijn links en rechts
omgewisseld. Verward door mijn spiegelbeeld
zie ik foto's steeds met mijn scheiding verkeerd
en weet, wie mij kent ziet een ander gezicht.
Geen mens hoort de klank van mijn eigen stem
en wat ik zeg blijft het armzalig verslag
van het binnengesprek dat ik eindeloos voer,
en ik herken mij niet…
Onwalgvogelijk
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 47 Parbleu?! Mijn hemellief, godnogantoe!
Duid u mij toch vooral niet euvel,
maar ons niveau wordt aangetast
belaagd als het wordt
door onwalgvogelijke
banale bruincafé ongein
die alle perken te buiten treedt,
met uw aller welnemen!!
Welk een puberaal onthaal,
als u mij permitteert!
Jongeheer Poes,
zegt u er eens wat van,
het…
Een kleine barst
gedicht
3.0 met 63 stemmen 15.895 Een
kleine barst
wordt
een scheur.
Een
scheur
wordt
een kloof.
En zo
staat de mens
alleen.
-------------------------------------------
uit: 'Nagelaten gedichten' (1975)…
Lorelei
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 72 Sirene sirene ben ik, zeemeermin
Ik zing als een vogel, maar ben ik te min?
Ik zing aan de Rijn en ik zing aan de Maas
Maar daar zie ik enkel een wit wolkenwaas
Ik zing als een tierelier, word bijkans gek
Aan de Rijn en de IJssel zing ik en de Lek
Sirene sirene klinkt mijn lorelei
Mijn zang sterft nu weg, pas dan voel ik me vrij...…
Zijn
gedicht
3.0 met 24 stemmen 9.350 Als ik mezelf had mogen scheppen, zou ik minder
fouten hebben gemaakt. Ik liet mij niet zo verdwalen
tussen het gebrekkig zijn en het gebrekkige zijn.
Ik gaf mij broodkruimels om de weg terug
te vinden, al weet ik niet welke weg dat was en waar
die eigenlijk naartoe ging en hoe die heette.
Ik at het brood in plaats van het te strooien…
buitenwacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 89 wie met gesloten ogen luistert
hoort het roerloze bewegen
hoort de zucht van verlichting in
z’n rauwrode lijf, lichter dan lucht
voelbaar door zelfbewogen ziel
langs zichtlijn en richtsnoer
niet langer kaal en koud
in zichzelf gekeerd, zo diep
dat het hart niet meer deelbaar is…
Cerberus
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 92 Ach kleine wilde lieveheerskeesje
Beheers je toch een beetje want ik lees je
Voor mijn gemoedsrust niet meer, zenuwpeesje
Je bent een brulboei boze pimpelmeesje
Was je een schoenlepelmaker geweest
Dan zou ik zeggen hou je bij
je leest
Van dik hout zaagt men planken nog het meest
Maar niet dat ene mistig rooie beest
Dus blijf niet stoeien…
Droomavontuur
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 61 ik droom mijn dromen
dieper in het duister van de nacht
ik doe alles wat jij wilt
ik lijk wel gek
de eerste twijfelende traan
rolt over mijn slapende gezicht
wat ik nu voel is onbeschrijfbaar
mijn avontuur wordt intenser
in de cadans van mijn zielloos hart
droom ik mijn dromen grondig
ik zou iets willen dichten
maar mijn droomslaap…
In de zon
gedicht
3.0 met 38 stemmen 8.227 In een vorig leven
zat ik als ik even tijd had
op de drempel in de zon.
Af en toe waaide een wolkje stof
op van de weg.
En als Rachels raam openstond
kon je haar horen piano spelen.
Op een dag werden wij allemaal vermoord.
We hebben toen verschrikkelijk geleden.
Weet wel, je dood vergeet je niet gemakkelijk.
--------------------------…
Beatrice
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 42 Ze kon van huis naar 't Baarnsch Lyceum fietsen
Kreeg zeven keer per week Latijnse les
Als puber en als aanstaand kroonprinses
Zei "Luctor et emergo, Beatrice"
't Ging eerst niet echt van harte, later wel
Want Juliaan bleef toch haar rolmodel…
lijfsbehoud
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 94 het gezicht bleef bij het lichaam
ook toen duisternis intrad
de avond viel ver voor de vroegte neer
zodat geen woord onbesproken bleef
met nauwelijks hoorbare fluistering
kon ik het ruisen van populieren horen
alsof mij werd verteld waar water en
kust tot branding samenvloeien
in het zand stond geschreven aan
wie deze woorden waren…
Gestalten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 25 Een molleboon was ik, een hortulanus
Verbaal vertoevend in het floraleven
Als wolf in schapenplunje? Overdreven!
Dat zou slechts kunnen als het volle maan is
Ik joeg als een Factotum duvels toe
Met veel gevoel voor scherts en ironie
Vandaar mijn bijnaam Scherzo, evenknie
Van Nemo, Bestevaer van Bontekoe
Maar een Alfredo ben ik nooit geweest…
Kwetsbaar
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 31 Er is een horizon vol zwaartekracht
in geruchten uit een dromenland
alsof er een zeilschip met een vergeten ziel
vaart door het warme zand van de woestijn
Alle emoties zijn weer als die van een kind
een geest danst rond fragiele schoonheid
maatjes komen zij aan zij, eenzame wolven
verliefde libellen zweven in die verhouding
tussen wankelende…
Deze nacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 78 Deze nacht voeren stromingen mij naar open zee,
ik zie hoe Atlas de hemel op zijn schouders draagt,
hoor hoe lange armen muziek naar bergen en ravijnen leiden,
deze nacht zweef ik met Apollo boven het landschap zonder tijden
lig ik geketend in mijn windstille denkraam,
weet ik dat alleen vogels de taal van Aeolus verstaan,
glijdt Ariadne’s…
raaskal
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 83 wat we tot nu toe weten
over het koesteren van illusies
van gedachten in weefselpracht
achteloos achtergelaten, zo lijkt het
waar blijft watervlugge zachtheid
ingebed als toenadering
in empathisch gesteente
functiezonering, ontwikkelingsvisie
voor wie oud wil worden
wil komen en gaan
net als de zon…
Morgen
gedicht
3.0 met 27 stemmen 12.899 Morgen moet gij zeker komen:
Morgen wordt een dag der dagen,
Morgen worden duizend vragen,
Schijn en schaduw weggenomen;
Morgen moet gij zeker komen!
Door de schemerijle wanden
Van het ondiep zomerduister
Tasten ogen, tasten handen
Naar de morgenlijke luister
Achter schemerijle wanden.
Maan met helle schaduwstroken
Heeft de heemlen overtogen…
Vandaag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 ik trek de angst met huid en haar uit het hart
ik blaas het as van mijn schouders
vandaag verandert alles
vandaag geen lege handen
elke kus zal ik verzilveren
aanrakingen worden goud
alles wat wankelt valt de goede kant op
angst heeft hier niets te zoeken
vandaag…
Nooit meer lui
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 89 Je haalt alles uit jouw mogelijkheden
riskeert veel met jouw onmiskenbare talent
nooit meer lui, hoor ik je zeggen
en je schrijft opnieuw een enerverend gedicht
de blauwe maandag is een maand geworden
de zon en de maan hebben een gezicht
nooit zullen woorden muren worden
je zoekt contact met een herkenbaar gedicht.…
Le temps discontinu
netgedicht
1.0 met 11 stemmen 71 Zo bijzonder als hier
de zoveelste variatie
op zijn favoriete
uitgekauwde thema (de 'Tijd')
wordt geëtaleerd
zijn de 'feiten'
die hier als 'waarheden'
worden gepresenteerd
nou ook weer niet
Vanwaar, zo vraag ik jullie,
zijn adepten, vanwaar deze
stilzwijgende slaafse
admiratie voor jullie goeroe?
Is hij een door iedereen…
Nooit meer onbezonnen
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 100 Er is geen noodzakelijk verband
tussen de eenzaamheid van nu
en de eenzaamheid van vroeger.
Je probeert de dagen te begrijpen
tussen wat doorgaans gewoon was
en tegenwoordig gebruikelijk geworden.
De ultieme bezinning is niet ver weg
ligt achter ieder boek te slapen
je voelt de affiniteit van de vereniging.
Aangetrokken door het groepsgevoel…
continuïteit
netgedicht
4.0 met 66 stemmen 474 wat nog ontbreekt is een toekomst
van onbesproken gedrag
alsof niemand het er ooit over heeft gehad;
dat verleden voldoorleefde
zonder trendbreuk, verankerd in rots,
in gesteente van fluwelen bergen
de vraag waar gedachten blijven
als we het denken verleerd zijn
het kennisnemen, zich onthouden van
het voortijdig nalaten
en dit alles…
Denkertje
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 In de rij bij de Lidl
Mag ik voor?
Heb maar twee bier
Mij goed hoor, maar vraag
het ook aan de vier
die achter me staan
Verbaasd kijkt hij me aan…
een deken van donker
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 66 verder dan vandaag lijkt
deze ochtend niet op die van gisteren
vooruitlopend op de volle ruimte
die nodig is om twijfel in toom te houden
later zal iemand begrijpen wat nu
onbeschreven als een rolmaat ligt opgerold
de dag prijzend in het holst van de avond
zo kenmerkend viel het duister niet eerder in
laten we nog een stukje lopen…
grensvlak
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 109 vandaag draagt de spiegel zijn muur
vooruitgeschoven als naderend front
naar weidsheid in aanliggend gebied
sprakeloos tot in uithoeken en gaten
de ruimte waarin we ons begeven lijkt
oogluikend op een paal boven water
we zijn onze tijd in een geleend lichaam
het huis van oneindige fantasie
nooit ver te zoeken en altijd bedrieglijk
dichtbij…
Odebode
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 64 Wie is van hout, zingt flierefluit tapuit
IJs op de ramen, komt allen tezamen
't Is weer advent, ja nu sijt wellecome
Tiereliert een merel als
flapuit
Chromatisch fladderende laddertonen
Niets verbloemend der nature bloeme
Zingen atonale lijsterbessen
Verstilde polyritmische
patronen
Een krolse kat die rijmt
in hoge bomen
En struikelt…
Het graf
poëzie
4.0 met 32 stemmen 9.553 Vierde zang
Ja, stille Graven! ja, gij blijft mij wijsheid leren.
Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren,
Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt,
De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt,
De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken,
De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken…
de eenvoud in onze jeugd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 51 in de winter van mijn jeugd
stonden de bloemen op het raam
als kunstwerken van de natuur
maar, het moet gezegd
voor dat inzicht kende ik nog geen naam
het was wennen deze week met vorst
en het schrappen van de voorruit niet meer gewend
dan ook nog de verwarmingstand laag in huis
even had de oude zwarte kolenkachel zich tussen
mijn gedachten…