Alle inzendingen over vriendschap

Zie hoe je wandelt langs de Sturia in jouw hoofd verloren vriendschap hoe het moest gaan en is voltrokken als een schip op weg naar nergens de nachtvracht varend op de rivier voelt hoe dromen zijn verdwenen glimlach die op haar lippen lag dauwdruppels glinsteren op tepels de enige droom voor het zoete hart in binnenste, het allerdiepste…

Vierkanten en cirkels, lijken héél verschillend, maar hebben véél gemeen. Ronde vrienden en vriendinnen, geven elkaar vierkant gelijk, wanneer ze vredig bomen. Wanneer ze samen eten. Samen sigaren roken. Dranken drinken. Even dromen. Bonheur Cercle Cubique ! Santé Les Arbres ! Amis ! Prosit !…

woorden die verzachten het alleen zijn in de nachten als een vriend die nu en dan troost waarbij je soms bloost en je weet koester deze momenten houd ze vast als het glas wat barst als je het te ongeremd omklemt laat ze zijn met hun vreugde zonder venijn (oh nuit, oh douce nuit.)…

mijn beste vriendin ben ik elke snik, lach of kus kan ik met mij delen en zoals bij velen kan ook mijn vriendschap nooit stuk mijn beste vriendin ben ik ik zal mijzelf niet verraden, voorliegen, schaden of met bedriegelijke daden mij angstig maken of druk mijn beste vriendin ben ik geen oordeel zal mijn zelf vellen als ik faal mijn zelf…

De zon slaapt achter wolken het is middag in de herfst een merel zit op een tak bij het graf dat je bezoekt je ziet er gezond uit op het najaarskerkhof waar je de doden bezoekt een merel fluit je toe onze toekomstdromen zullen voor altijd bij de vogels zijn ze vertellen ons verhalen van onschatbare waarde de kraaien krassen woede…

Een vriend, wacht niet tot het moment dat: hij je nodig heeft. Een vriend is er, ook als ie niets van je nodig heeft. Een vriend luistert, ook al zeg je niets een vriend is tenslotte, niet zomaar iets een vriend koester je, zoals jij hem koestert een vriend vertrouw je, zoals hij dat jou doet Kortom: een vriend is niet alleen een vriend…

Jouw reis voert je steeds verder weg, misschien zien we elkaar alleen nog op een scherm ontmoeten we elkaar alleen in woorden We blijven hetzelfde we blijven even sterk verbonden, maar ik heb je liever bij mij thuis, bij jou thuis -- lichamen bij onze stem de blonde haartjes op onze huid dezelfde geuren in onze geest Jij bent altijd…

In bed beeld ik me niet in een krijger te zijn, ik lig en laat het rampjaar gebeuren de ongemakken van mijn lichaam bij het wakker worden 's nachts en wanneer het tijd is om te plassen, te wassen de kussens op te schudden en iets te drinken als begin van de dag, het licht dat door de kamer schuift en het bezoek, de vriendinnen die…

Alsof het dicht bij het vertrouwde bed ligt het verdriet en het vermoeide bedrog alle muizenissen van de unieke ratio wanneer hij zichzelf denkt te troosten keert hij de gevoelswaarde om naar een oude kringloopwinkel in het moerasland van gevallen engelen eindelijk nuchter, en alleen op de grond schrijft hij jou over eenzaamheid de voordelen…

Wat jij meemaakt, beleef ik door jouw verhalen, het wordt ook mijn ook mijn herinnering, mijn identiteit Jouw verlangen, jouw verrukking is ook mijn emotie, mijn behoefte mijn reden van bestaan De liefde die jou omarmt verwarmt ook mij, de liefde die jij mist, bedroeft ook mij Met jou volg ik de keuzes die jij maakt, ongeacht welke…

Ik slaap op deze bank want thuis gaat het even niet je kent dat wel Mijn vrienden doen wat ze kunnen ze helpen me Niet zozeer om mij te helpen maar als antwoord op mijn onuitgesproken vraag Het is vanzelfsprekend dat het kan verkeren en…

Mijn vriend, mijn vrede met jou eet ik, drink ik -- onbekommerd om wat ik wil eten, drinken en doen Mijn vriend, mijn vrede met hoe het gaat -- de hulp die ik nodig heb en de aandacht die ik niet geef Mijn vriend, mijn vrede met wie ik ben, schaamtevrij -- de puberteit allang voorbij hoef ik niets meer te verbergen Mijn vriend, mijn…

Hoe erger het is, hoe minder ik anderen lastig val met mijn ziek zijn ik wil wel verbonden zijn, maar weet niet hoe mijn chaos in vriendschap te vangen ik doe mijn best er is geen geheim er zijn geen verboden gedachten, ik zie je graag omarm je als het kan onder de bloesembomen maar wacht alsjeblieft tot ik beter ben, nou ja, goed…

Elke morgen stond ze voor het raam te wuiven. Ik zwaaide terug, maar wist niet wie ze was. Buiten ging het leven door, maar 't hare ging niet verder dan het glas. Als ik terug van school kwam keek ik even; het vierde raam, begane grond: een witte muur met stille plooien, alsof de vrouw niet echt bestond. En toen kwam ik haar buiten…

O, tintel’ uw hart in de druk van uw hand: Ik dank voor een vinger twee, drie! Ik walg van een kneepje, koket en pedant, Een pink van een man van genie.... En, vrindlief, uw bevende, klevende hand Is waarlijk mijn antipathie! Verstijve de hand, die de hoveling speelt; Beleefde, vernedrende hand! Verdorre de hand, die verraderlijk streelt…

Als het moeilijk is om door te gaan. Tel ik mijn zegeningen En als ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb. Pak ik de aangereikte hand. Ik kom tot leven, Want samen komen er we wel. Iedereen mist wel iets in het leven. Maar iedereen heeft ook een kracht. Stop met zelfmedelijden en werk aan je doelen. Pak mijn uitgestrekte hand.…

Het mag een beetje nut hebben dit leven, dit denken, dit schrijven waar het landschap in stevige contouren grensgebied vormt, tussen wildernis ademt er een woestenij vol emoties grillige waarheden in de hitte van het zand en aangelegde beschaving. Er ligt een lange stoffige weg naar de grote stad aan de oevers van een uitgestrekte rivier…

Ik zag onze toekomst zojuist, in onze vriendschap groeien. In ons beider punt van rust. Koffiedrinkend bij Boot, in het hart van Baarn. We spraken vertrouwelijk. Over liefde in ons leven. Over wat pure onzin is. Wat werkelijk waar. Ik proef goedheid in cappuccino. In ons vredig samen praten. In elkaar willen begrijpen. Zelfs in het samen…

Vandaag ben jij aanraakbaar dicht bij mij, jouw geur een wang tegen mijn wang onze handen vrij op elkaars warmte zo voelt vriendschap zonder woorden zonder meer Er is altijd zoveel om te delen, zoveel dat we weten en niet durven weten, niet durven wanhopen Het gaat nog goed genoeg, we willen het niet missen, blijven herhalen…

Je hebt zo'n mooie lach Daarom dat ik je zo graag mag Je hebt zo'n leuke persoonlijkheid Daarom ben je zo'n leuke meid We hebben een hechte band Niet zo makkelijk weg te vegen als zand We blijven altijd samen Voor eeuwig en altijd Daarvan krijg ik geen moment spijt We zullen elkaar blijven helpen Samen aan zee zoekend naar schelpen De…

Gekomen met tijd Een verbinding met kracht Steeds sterker en mooier Begrijpelijk als je om elkaar lacht. Niet perfect maar wel volmaakt. Jouw vriendschap die mij diep van binnen raakt. Je bent mooi en bijzonder en dat op alle vlak. Lieverd Bedankt voor jouw liefdevol verbonden vriendschap…

jij jij alleen jij maakt mij compleet tot wie ik ben ik ben de bloem die jou roept jij de bij die mij bezoekt en ook al ga je dan weer weg iedere keer beantwoord jij mijn vraag en aanbod telkens weer jij bevestigt toch waardoor ik weet wie en wat ik ben daarom ben ik zo blij zo blij dat ik je ken…

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande. . . Wat gingen wij vanavond ver Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe…

Zijn goudblonde lokken en knevel, Zijn geestvolle neus en mond, Zijn vergeetmijnietblik, zijn tenorstem En zijn New-Foundlandse hond, Ik moet er gedurig aan denken; Zelfs adem ik soms nog flauw De geur in van zijn sigaren. Hij kocht ze gewoonlijk bij BLAAUW. Ruik ik opnieuw die sigaren, Dan word ik eensklaps zo raar. Is 't, omdat hij…

Over heel de verre einder hangt een waas van verwachting een droom die toekomst heet waar wij van afstand kijken in hoop en zwaar verlangen van nadering tot elkaar geen afgunst of kijven leven in menswaardig bestaan en onze energie besteden in ontwikkeling en hulp aan hen die zwakker zijn waar de einder nader komt wie geen helpende…

Geen naam. Geen woord. Ik weet slechts, dat hij lachte, Hij lachte, toen hij haastig langs mij ging. Nu door de dagen en de nachten Martelt herinnering.…

Zodra ik mijn ogen opsla is het onzichtbare mij ontglipt en begin ik te zien wat ik zie: herinneringen aan wat ik zag en ooit al zal zien. Door te zien blijf ik mij herinneren; en hoop ik dat ik besta. Vooral als ik naar haar kijk wanneer zij zo haar hand door haar haar haalt, haar elleboog steunend op haar knie, en zij iets tegen mij zegt…

Ze ziet onzichtbare dieren in een lucide droom verdwijnen in trouwe eenvoud bij het kopje koffie met de droge tarwekoek in de echo van de radio ik probeer reclame te maken voor haar uiterlijke schoonheid maar dat heeft zij niet nodig want ze is van binnen al zo mooi in essentie van ontwaken laat zij de wolken niet los viert…

We beklimmen samen in een droombestaan dode bomen geworteld in een oneindig bos waar klatergoud lokt voor de verloren kinderen je laat mijn hand niet los peutert handig uit jouw neus roept wat vlinders om versterking en in het bij je zijn klinkt een lied over hoe jij jezelf bent gebleven onder het maanlicht van de nacht ben jij…

Terwijl mijn schedel nog natrilt door je vele woorden en ik met mijn ei vaak blijf zitten... zie ik steeds het beeld van een vroege ochtend, zo vlak voor zonsopgang en erna, bij de heuvels van Isfahan en van Shiraz met zijn rozentuinen als onderpand van onze vriendschap. Wij zijn verbonden door klank en toon, gezeten op een tapijt met gouden…