Alle inzendingen over vriendschap

Ik besta, ik wil door vrienden gezien worden -- echt, zoals ik ben.…

Onkruid bestaat niet zegt een lieve tante uit het rivierenland ze noemt ze wilde planten en je knikt ja wiegt jouw stevige stengel in de zilte winderigheid laat onverwacht jouw stekels zien lokt vogels met jouw rijpe zaden onkruid bestaat niet beaam je nu volmondig en de hongerende wind neemt jouw stuifmeel mee.…

Ook al mag je mij, straks zal ik weer alleen staan -- zodra je mij kent.…

Er zat zoveel tedere liefde tussen de momenten van lust dat ik me afvroeg waarom je niet was gebleven in het bed van de nacht nachtvlindervriend stille dromer van genot en nu er niets anders dan droeve stilte is tussen onze ontmoeting en het naderende heden voel ik de tranen van mijn intieme hartstocht dwalen naar de door de mens verlaten…

Voortreffelijke boeken kocht ik. Zij willen graag mijn koop belonen. Maar ongelezen wachten zij, Want steeds verwijlt mijn geest het meest Bij jullie - Schonen. ----------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten (1958)…

IK wilde ik kon u iets geven tot troost diep in uw leven, maar ik heb woorden alleen, namen, en dingen geen. Maar o alzegenend licht, witheerlijk, witgespreid licht, daal op haar en laat haar nooit zijn zonder uw zalige schijn. Zij is zo stil en zo zacht als gij en niet onverwacht zijt ge voor haar -- zó is het water voor een…

Jij was niet in mijn landschap toen ik aarzelde en zon scheen je kwam ook niet bij rivieren toen twijfel toenam ik liep over de brug overdonderd door werkelijkheid uit jouw droom, klom ik alles nam toe in intensiteit jouw schaduw zag ik wolken tellen er viel stilte over landerijen ik ademde, jij was in ademnood in mijn droom die…

kijk maar, er wordt geleefd zoals er wordt gegeten in deze kamer ruikt het naar bananen de bezoekers laten zich op sleeptouw nemen door verzinsels, de bewoners komen niet meer bij van het lachen geschiedenis vermengt zich met geklets, bloemrijke verhalen die ware gebeurtenissen/lotgevallen aan het oog onttrekken of de verteller weet dat-ie…

En waart gij nimmer zelf gekomen, En had geluk slechts kunnen zijn Van teerst gemis de waterklare pijn En tegen d' achtergrond der bonte dromen Lichtschaduw van uw verre schijn, Uw zon die nimmer boven kimmelijn Rees uit oneindigheids verstilde stromen, - Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten Der gouden dagen, der juwelen nachten…

Hoe die twee op de boot Hoe ik met die twee op de boot Hoe we samen in het schuitje zaten En hoe we daarna tussen vogelgefluit en geluid Hoe een zee geel om ons heen Hoe we langs 't strand in de stilte Geen kip en geen kraai en geen kwal Hoe we dan later weer in hetzelfde schuitje zaten…

ook al doorzie ik hem niet helemaal net zo min als hij mij in totaal toch is er die heerlijke klik die onvoorwaardelijke vriendschap die hierdoor ontstond dat voelde jij net zo diep als ik een onverbrekelijk verbond geen groter vriendschap ooit ontvangen dan die van mijn hond…

hij is vol jeugd en kracht een trouw gevoelig vriend uitdagend, speels en wijs brutaal soms en toch lief overdag stoeien we wat beleven een simpel geluk hij loopt weg, keert terug met onschuld in zijn ogen zijn lichaam is in de nacht een warm, beschermend schild ik streel zijn zachte vacht waarin mijn tranen drogen ‘s ochtends wekt…

Geronnen over mij en buitenshuis mij ingesponnen, bloedgeile zon die nodig moet. De man de vrouw en het tonggruis dat ons verstommen doet. Bij het zwembad zoekt een rug afkoeling. Dat blauw moet jou te binnen zijn gevallen; je armen tillen het oppervlak. Het water een krater onder de gloed. Ik zie jouw buiging over de rand. Ongemoeid zoek…

In tere schaduw zilverblauw sloegen witte wieken en een gerucht voer om; er werd een grote zucht gewekt, een wensen, dat ver weg wou. Gij en ik, o wij gaan wel trouw samen, wij vliegen uit in éne vlucht en laat het zijn naar het ver gehucht van mijne ziel en gaan wij gauw Dat ligt in de bergen, men vindt het nauw…

Bij Konings, Kageling en Arjen Keene Geef ik de tijd heel eventjes belet Mijn hersenraderwerk wordt stilgezet En de poëet in mij moet even wenen Ooit nemen namen hopelijk een keer Op 't puntje van mijn tong of in mijn geest Al is er nu geen dichter die hen leest Ja zelfs van Hettema hoor ik niets meer Waar zijn ze heen gegaan…

Ik zou tot al mijn vrienden willen gaan - Ook wel tot hen, die niet mijn vrienden zijn - En vragen: Heb mij lief, gelijk ik ben En stel aan mij geen eisen. Zie, ik kan Niet onderhoudend praten, niet gevat Of geestig zijn, en niet vertrouwelijk Vertellen van mij zelf of van mijn ziel.... Wat zouden we ons vermoeien voor elkaar? Laat mij maar…

de brug zien en hem wegdenken aan de overkant een wuivende vriend zonder telefoon zonder adres weg als je je omdraait buigen het water zien en weg denken dan vissen nummeren en opbergen niet de vriend vergeten maar meenemen en begraven diep in het zand je door een ander laten dragen nieuwe vriend kiezen…

De halve wereld is vrij en viert vrede op aarde met elkaar, maar een vriend van mijn man heeft problemen met zijn vrouw, hij logeert een tijdje bij ons (gezellig) 's Avonds vertelt hij hele verhalen over de vreemden in onze stad waar hij niet zou willen wonen bang voor de ongenode gasten bang te verliezen wat hij heeft zijn inkomen…

Weet ook gij dat stille diepe huis? Achter brede blinde poort Kruisen eindeloze gangen en portalen Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort. Weet ook gij dat stille diepe huis Door welks schaduwige vree Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree? En zijn plotselingen…

Twee parels aan een glooiing saamgegleden, Zo lagen in omstrengeling van leden, Op een rustbed van gloeiend karmijn, Twee meisjes in verinnigd samenzijn; Een als de een zich teder overboog, Rees teerder nog de ander naar omhoog, En als twee zwanen tot elkaar gegleden, Omsnoerden zij elkaar de bleke leden … En als twee zwanen, een bleek zusterpaar…

Oude vriend – Old friend, Ik herinner me de dagen dat we jong waren, de muziek van toen, niet te evenaren. Je was fan van de Beatles of de Stones, Je eerste kus toen “Yesterday” een tophit was, of was het “I Can't Get No” van de Rolling Stones. De sixties, we zetten de wereld op z'n kop, het werd tijd, het moest anders. Flowerpower en…

Bedoel je Josje met de kleine ogen? Nee, met de grote. Bedoel je Josje met de schelle stem? Nee met de mooie. Bedoel je Josje met het haar dat naar niets ruikt? Nee, met dat fijn ruikt. Bedoel je Josje aan wie je nooit denkt? Nee, aan wie ik altijd denk. Bedoel je Josje, die nooit Engelse woorden wil opschrijven? Nee, die dat…

Een postuum eerbetoon - klein maar fijn - aan mijn vriend Albert Weijman, bioloog, dichter en levensgenieter (1947 - 2021) O filomuze Filomijn Je filomuzi- kaal kwatrijn Was dichterszang Lyriek op maat In kort en lang Zat dynamiek Poëet, van huis Uit bioloog, Zag waartoe dicht kunst hem bewoog Een woord ontbood Zich, klank verwoord…

Liefde en vriendschap zijn soms moeizaam Er is geen aansluiting Je bent te vroeg of te laat Je spoort niet met elkaar Maar in het schuren bij het passeren is er contact en blijf je verbonden, wederzijds een stukje wereld dat gewoon doorgaat Er is aandacht die je nodig hebt, ook al kun je er niets mee Want je wilt zeker weten je…

Ik miste je al een héle tijd Iemand met wie ik van gedachten Met wie ik kan lopen En toen je kwam mistte het We zagen de bruggen bijna pas als we eronder We liepen langs zendmasten Langs bomen Langs plastic zakken voor vissers afval Soms wisten we niet waar we liepen Maar er waren snelwegen waarlangs, kanalen Niets was duidelijk Maar 't…

Annelies had veel moed Zij wist veel van de oorlog En was altijd vrolijk en soms wat direct Ik mis haar best wel erg Al 91 jaar liep ze rond op deze aarde Als beroep was ze hoofdverpleegkundige En ze was dementerend Maar dansen dat ze deed Geen schroom hoe anderen mensen Over haar dachten, zij wist wel hoe Ze over een ander dacht We hebben…

Als mijn vriend komt hoef ik helemaal niets te doen om iets te laten gebeuren, schaamteloos zijn we wie we willen we laten warme adem in ons bloed spelen met geluk en ruilen woorden voor hapjes vrede in onze buik - de kleine wereld ...van tevredenheid ...in de grote wereld ...van het streven - tot we verzadigd en uitgelachen zijn…

Ik woon in een half thuis uren van de stad in een steenslagdorp waaruit de jeugd verdwijnt en waar ik geen taal hoor die mijn pols versnelt Ik ken de jassen van mijn buren en denk dat ze nette mensen zijn vreemden die ik groet en van wie ik niet meer wil weten dan van mezelf Het is allemaal duidelijk een vraag naar vriendschap of er…

Een vriend is niet, die U aan 't hart wil sluiten in Uw geluksuren en zich niet genoeg doen kan, Maar die de balling bij zich binnenroept en dan, de deur toeslaat tegen de wolven buiten.…

Je vrienden - of ze er nu zijn of niet, altijd zijn ze om je heen. Ogen die je volgen, stemmen die je dragen. Reisgenoten waar je ook gaat, bondgenoten, droomgenoten. Altijd hun wiekslag, wiekslag die je herkent, je eigen wiekslag. Altijd hun hartslag - je eigen hartslag. ------------------------------------------ uit: 'Woorden…