Alle inzendingen over Herleving

Het is dat de wind haar gezangen zingt Dat de zon het psalm van haar ziel in hem geschreven heeft Dat de bomen haar heupen in de wind laten wiegen Dat het groene gras glimlacht naar haar borsten Dat het lieveheersbeestje haar sproeten tot realiteit verheft Dat het mos haar blonde pracht doet herleven in zacht fluweel Dat het water haar gezicht…

Na jaren verder weg dan ooit leek geluk weer wat dichterbij misschien wel voor het grijpen tot de dreiging van het beest weer plotseling genadeloos broos herstel de grond in boorde herleven weer veranderend in angstige onzekerheid hoeveel cellen kozen reeds de zwarte zijde van het beest hoeveel cellen pleegden verraad aan hun tak: het…

Maar zij beven Beiden door bange ontroering overmand: Het is als zal hun diepst verdriet herleven - Tot zij weer samen voortgaan, hand in hand, Elkaar hun droom verhalend als zo-even, Hun ziel doorgloeid van liefdes zachte brand.…

brieven te omschrijven na iedere zin voel ik de droomvlucht erotiek van mijn solitaire vleugelslag haastig verfijnend door muze van tijd na elke komma proef ik heimwee naar het verwelken van bloemen terwijl mijn libido voortschrijdt maar tenslotte besef ik dat het niet te vermijden is opnieuw zal ik voelen hoe mijn eenzaam zijn moet herleven…

niets meer te zeggen, oh ja het deed je pijn, je liefde te moeten vergeten, nooit meer zul je samen zijn, nooit meer samen eten, maar buiten schijnt de zon, en die lacht naar iedereen, al is er geen antwoord op waarom, je bent nooit echt alleen, leef nu maar je eigen leven, niemand heeft een hart van steen, jouw ogen laten je ziel herleven…

Bid ik God om herleving. En om bevrijding van het kwaad. Want als ik om vergeving bid Vraag ik om een zuivering. Maar tot op die dag. Vergeeft God onze schulden naarmate wij onze schuldenaren vergeven.…

Soms doemen doden op zoals gisteren mijn moeder (1913-2009) toen geen vliegtuig vloog geen trein noch tram reed vrachtwagens omwaaiden voetgangers vleugels kregen bomen auto’s vermorzelden sommigen een engeltje droegen op het nippertje uitwijkend voor vallende brokstukken van daken, gevels en muren Mijn moeder zou niet wijken zij zou met…

Thans keer ik weer : mijn God heeft mij vergeven, En Zijn genade wreekt de wegen niet, Waarlangs ik zwierf bij spel en ijdel lied, Zijn liefde doet mijn stervend hart herleven.…

Diep verborgen in de warmte van mijn hart Spin jij draden van liefde mijn lieve schat Omgeven door rozengeur doordrenkt met hoop Besef ik dat ik nooit eerder zo heb lief gehad Jouw komst is als een warme omhelzing Je aanraking en tederheid laten mij zweven Ik straal van geluk als jij even naar mij lacht Jij laat het vuur in mij keer op keer herleven…

waar een verzonken woord op straat nog fluistert van vervlogen dagen rond de sierlijke gevels bij vlagen zich in oeroude klanken horen laat waar de nar en troubadour herleven de stem van een roomse toren klinkt die de stad in al haar pracht bezingt zo hecht met de Zoom verweven waar het verleden huist in elke steen de oude muzen hier…

De tijd keert licht in schaduw om, de kleurenbeelden trekken krom, herleven kort, maar sterven dan voorgoed in de hoge hoed van de herinnering.…

verandering van seizoenen en nuances in het spel van sneeuw en clair-obscur wat zij nog weet van het spel van handen en mond is het waagstuk van woorden die de streling verbeelden wat zij nog weet van zijn woorden neemt zij mee op haar reis, maar wanneer stilte haar vindt wordt herinnering een droom waarin spel en streling woordloos herleven…

is de verandering van seizoenen en nuances in het spel van clair-obscur wat zij nog weet van het spel van handen en mond is het waagstuk van woorden die de streling verbeelden wat zij nog weet van zijn woorden neemt zij mee op haar reis, maar wanneer stilte haar vindt wordt herinnering een droom waarin spel en streling woordloos herleven…

winterwit er wel heel snel uit sprongen in de vol roodbruine glans van het zonlicht voorhanden zonder mijn vel ernstig te verbranden eindeloos goddelijk was het zonnebad dit jaar waarin de koude noorden wind met veel misbaar zijn plek opeiste na wat korte handen reiken met een winter die in vorst en ijs historische namen deed herleven…

mooier dan ze ooit was dan bestook ik haar met vragen waarom is nu altijd maar even gisteren legde een vriend het allemaal zo goddelijk vast bij alle foto, s die zij heeft genomen dacht ik wat mooi dit éne moment Maria kijkt alsof ze wil zeggen als je naar die plaatjes kijkt wees dan blij dat het nu weer even in toen mag doen herleven…

De oude tijd doet mijn gevoel herleven. Ik ben weer terug in mijn eerdere leven. Je praat en je kust en je lacht. Net als toen in die eerste nacht. Het was een feest met alleen maar geluk Voor ons kon de toekomst nooit meer stuk.…

herleven gebeurtenissen, en fluisteren je naam... Dag lieve lieverd, we moeten nu verder zonder jou. Je gaat voor altijd, weg uit ons leven. Maar we vergeten nooit meer, wat jij ons hebt gegeven. Daag lieve leverd! Tot ooit...…

Ik huiver van de nacht, ze laat gillend alle dode woorden weer herleven.…

Ik huiver van de nacht, ze laat gillend al de dode woorden weer herleven.…

ik draal nog even, keer dan terug naar vertwijfeling verdwijn in de onbekende stem van mezelf het is koud, al te schuldig en de hemel is zo hoog een silhouet geeft zich over aan de stilte stapt over chaos, die van die dag die van alle dagen van de maand die van de onontkoombaarheid zal ik een naam voor hem vinden in een vraag herleven…

bewolkt grauw somber en koud geen plek waar nog warmte is te creëren huilen van de wind door troostloze bomen de velden leeg en dor zelfs mistige horizon in mijn brein slechts verlangen naar de zon wanneer zal ooit het nieuwe leven komen maar in mijn hart vonkt stil het hopend vuur dat straks na rusttijd onder witte deken kiemkracht en herleving…

Jij bent mij Al, hebt me al gegeven : 'k lag dood in 't graf, jij deed m'herleven !…

Ween maar lieveling, ween nu maar kom toch en schrei gerust maar even Donkere wolken maakten je ’t zwaar laat je vreugde echter weer herleven Ween nu maar lieveling, huil gerust laat al die tranen gerust maar vloeien Schei maar tot je in slaap bent gekust laat de liefde in je hart maar bloeien Ween maar lieveling, doe ’t nu maar ik ga die…

ingewikkelde verhalen of de projectie die raakt soms naakt en onbeholpen in het bewegen in de herfst op straat onder de regen is het de herkenning die je aanraakt over woeste golven merkwaardige helden avonturen in de nacht vrouwen met zalmneusjes bij de sloot zitten een paar fazanten in de verte staat een vervallen boerderij oude tijden herleven…

Het zwarte vloerkleed wordt langzaam door het blauw verdreven, en als de laatste vol met passie dansende vlammen ten onder gaan, laat het maanlicht een mystiek schouwspel herleven, De gestorven koning, het zwaard nog vastklemmend, de diepte in, zijn kinderen aan de kust ontdaan.…

Tussen bladgetril In koude wind glimt blauw een fosferstraal: Herlevend, wat 't verleden van mijn stam Joeg naar de grot, vol licht van veil'ge vlam, Vlucht, vlucht naar huis mijn angst primordiaal. --------------------------------- Brahman, deel I, p. 61…

ik zie je hollen op het perron overal is het donker rondom waaruit de droomster gehuld in deernis voor het kind met een schok ontwaakt en vervolgens alsof het een profetische droom is de levensgeheimen als een puzzel probeert te ontraadselen plotseling tuimelt het hart dat de herinnering doet herleven aan de tijd van het bedrog het…

statig veroveren tall ships de stad, stilschuimend, ingetogen, glijden ze voort op de adem van al lang vervlogen tijden, een golvend eerbetoon aan prachtige schepen, bemand door Russen, Zweden, Noren, Italianen en, natuurlijk, de Indonesische matrozen die in volle glorie, staande op de brede ra's, de historie van bruisend verleden doen herleven…

Zij zoekt het land, de stad, de zee, de kracht van Zoete aarde, het milde ochtendlicht dat beschijnt De marmeren gedenkstenen met regels uit gedichten Weerspiegelt in grafmonumenten; innige bloemen Treden mijn verdriet binnen, spreken geheimenissen Diep bewogen herken ik de taal dat het geheugen Doet herleven door een zee van schaduwen reiken…

Maar herinneringen blijven, dat mag, ze laten jou eventjes herleven, brengen een beetje zon op een regenachtige dag.…