Alle inzendingen over Station Assen

Daar stonden wij dan weer eens met z’n allen Te kleumen op een troosteloos station. Men riep hier om dat niemand verder kon Omdat de laatste trein was uitgevallen. Maar goddank klonk voor het gestrand publiek Toen Mozarts “Eine kleine Nachtmusik”.…

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

Een woord dat meer betekenis omvat Dan winkel met een stoel en haardroogkap In Rotterdam temeer die vette hap Met kaas en saus, shoarma en patat En afgeleid heet in lokaal jargon CS inmiddels Kapsalon Station…

Hoe alles wil vertellen, wuiven naar jou toe hoe fijn, hoe mooi om jou te ontvangen hun waaiende pluimen vol zaad, de grassen en sprieten groeten mee op het station Ze overladen, verwelkomen of zwaaien uitbundig afscheid…

Ze staan bekend als nuchter en bescheiden, maar als die snelheidsduivels op twee wielen zich laten zien, dan zijn het net debielen, dan laten ze zich tot iets geks verleiden. Drente spreekt voortaan een woordje mee, aldus de nieuwe Drentse kreet “Olé!”…

die haar bevolken en die haar rode lava laten braken zij is ook aardevrouw en haar hete zwavel daalt traag en treurt als gloeiend bloed met sissende stoom die mij huiveren doet en mijn koude zee verkleurt zij is soms boete en haar verdriet schroeit mijn ziel en haar pijn wordt mijn als het vlees verkoold en zwart tot grijze asse…

's avonds raast de wind langs krimpende daken kaarsen weren duisternis en ver open ramen ik dompel me onder in onzegbare woorden verzamel letters en assen en oude paragrafen ik veer op uit de sluimer het tikken sterft weg herinneringen en liefde ooit samen oprecht de kamer blijft rustig, verwonderd kijk ik rond maar zelfs…

In dimensies langs assen zit hij op een puntenwolk. Zijn zenuwen gieren boos door de strot van wetenschap. Sissende statistieken sussen drijven brandslangen uit. Hij vlamt van ongeloof dat hem wordt geboden. Gemartelde zekerheden werpen hem vooruit. Het toekomstig Eden bijt zich in hem vast.…

‘Versuiker de asse der geschiedenis’, fluistert het hees in het vuur waar zij gaat.…

Wie dood wil en graag voor een trein wil springen Komt niet meer zo eenvoudig bij het spoor Daar staan steeds vaker grote hekken voor Toch weet ik iets voor depressievelingen: Je trekt een dikke jas aan met wat draden En rent naar een station en roept: 'Bin Laden'…

ik ben alleen en ben van slag omdat ik geraakt ben door jouw antwoord, omdat jij me verliet, de trein reed het station uit en ik ben van slag het sein op rood alleen in m'n kamer ben ik van slag om- dat jij wegging en zing ik op de gitaar een treurig lied.-…

Gekweld tijdstip van opgespelde plichten Herkent door trotse ogenblikken Die gedetaïlleerd verdwijnen bij het uitstappen Een station met koffers latend Tranen wekken wat verwijst En geschiedde klanken herrijzen Zo baadt met kronen Zijn ark schonk.…

Een team met Molly, Noortje en Gravin Ging ondergronds en vorderde gestadig Victoria, de captain, groef krachtdadig Het laatste stukje naar Station Rokin Zo werd zes kilometer pijpenla Geboord met zegen van Sint Barbara…

in Frankrijk zijn stations waar geen treinen meer rijden het loket blijft gewoon open want je koopt er een kaartje voor de bus de rails weliswaar roestig doch ze liggen er nog alsof elk moment de trein uit Vittel binnen kan rollen…

Het is mooi weer, de bus brengt mij naar “Stad”. Van 't witte Peerd een stief kwartiertje lopen naar d'Olle Grieze. Eerst een ijsje kopen bij Talamini. Zo wie doet me wat. Nu weet u wat beroemde dichters doen als ze een keer niet werken voor de poen!…

Een hoge paleiskoepel overhuift onverstoorbaar statig het gekrioel van mensen, die zich spoeden naar hun doel, als de trein met gedender binnenstuift. Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift. Druk zoekende ogen en jachtig gevoel zijn in de spijszaal plots aangenaam koel, waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift. Bedaagd marmer prijkt…

De venter die met koeken liep te leuren Stierf lang geleden uit op het station Maar straks komt er meer blauw op het perron Als conducteurs daar knippen en bekeuren. Bij een volgend plan voor nóg goedkoper reizen Zal de machinist zijn plaats moeten bewijzen.…

Er hangt in Warrington op het station een bord dat, wegens de hoeveelheid mensen, een kus verbiedt om goede reis te wensen. Al vind ik dat het plaatje beter kon. Sinds ik dit weet heb ik goed opgelet, dat ik vóórdat ik kus m'n hoed afzet.…

Wijs me naar welk station ik moet gaan, om daar dan de juiste richting te kiezen. Het geluk te gaan zien in het leven, help me om die goede weg weer te vinden. Zodat ik niet het verkeerde spoor zal volgen en met de goede trein verder zal reizen.…

in de metro zat je en je schreef een gedicht tussendoor op je ipad het gerommel in de tunnel in het donker van het ene station in je leven naar het andere alvast het verlangen naar een cappuccino en wat kletsen in de kantine en dat elke keer weer gelukkig nog net voor die dodelijke knal…

dag oude vriend zei ik net aan het station of misschien dacht ik het alleen de weg wordt krap en ik moet achter je gaan lopen ik herkende je aan je jas nu over je smalle schouders als een vaatdoek op een houten stoel het stof paste zich aan je jaren aan…

De aarde gromt, de scheuren door het boren Schieten in boerenschuur en akkerland ’t Is Bommen Berend uit het Drentsche Land De noodklok roept van de Martinitoren Gij volk verlaat terstond uw woningen Weldra gaat alles boven Groningen…

accident de parcours en wraakengelen zijn bereid de zonde van zelfdoding te brengen tot in de huiskamer der gelovigen waar ze heilige kaarsen branden opdat de opperchristen snel een verzoenend Woord zou richten tot de vertoornde andere massa voor die haar kritieke punt bereikt en tot ontploffen wordt gebracht met nieuwe kruistochten uit de assen…

Een Arlequin in watergroen versleten roze draagt Colombine de hof is groot de bomen hoog het roodste rood van de ahorn op 't diepste groen van dennen wij stappen kleine stappen -hoe is de kiezel scherp aan uw satijnen schoen- het pak van Arlequin is watergroen opdat het passe bij 't versleten roze van uw rok en als de schaduw zij van uw assen…

tijdens mijn reis naar Assen liep de treinwagon zo vol dat ik maar ging verkassen want het werd me echt te dol maar de trein bleek veel te kort er was geen plek meer vrij het had iets van een veetransport er kon geen mens meer bij ik kon het echt niet snappen het leek de derde wereld wel ik liep zowaar naar lucht te happen en stond daarbij…

reizigers kijken onbeschoft in de intimiteit van de achtertuinen langs het spoor zij kijkt bleek naar het vermoeide ochtendgelaat in het raam met vluchtende achtergrond één zak op het tafeltje één zak in haar schoot het station van Leuven rukt haar weg uit zijn dromen…

Achter het station strekt zich de polder uit. Er staat een boom op het punt al haar bladeren te laten vallen. In de vroege novemberzon toont zij nog eenmaal haar volle pracht. Hij denkt aan treinen die hij wel gehaald heeft. Wordt dan de boom. Blij als een schoolkind met een geschonken uur.…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…

Daar zijn de dagelijkse namen weer van de stations op vastgestelde tijden, men leest ze en voelt dan vaag het oude zeer dat men zich uit die sleur eens wou bevrijden. Men kan als willekeurig reizend heer aan krant en sigaret zijn aandacht wijden en zich verblijden dat men meer en meer in 't rechte spoor en op de rails blijft rijden.…

Al sinds de ochtenddauw in touw verbonden met een lijn verbeiden aanwezig voor gezette tijden routine lijkt in ogenschouw De vreugde daar te staan, te staren op langsvarend bries bravoure aan zijde lokt het zijn retour naar waar de wezens innig waren Elke vezel voelt gerust iedere tel verwacht de hang herkenning in zichzelf te slaken…