Alle inzendingen over Warmte

Lange wandelingen, alleen met jou, zonder strubbelingen, warmte of kou. Lange autoritten, samen met jou, zonder vitten, warmte en kou. Lange nachten, alleen en samen met jou, zonder of met slapen, alleen warmte geen kou. De rest van ons leven, met alleen warmte, soms strubbelingen, gaan we gewoon, SAMEN BELEVEN?!…

Voor mij is de warmte een woord dat ik bedenk als je schaduw lijkt op wie ik bijna vergeten ben.…

we hadden niets meer te verhullen het vuur ontstak door lichaamstaal wanden weken, leegte liet zich vullen kwartsext-akkoorden op ons manuaal de warmte was omhoog geschoten waarden ontstegen elke schaal circuit was even niet gesloten een zucht ontluchtte integraal de vlam ging uit was onbewaakt nu mis ik de hitte van je huid en warm…

Ik draai me om en schurk me als een kind aan wollen warmte die mij om zal dopen tot trage slak die vrijelijk mag hopen op duurzaamheid, de luiheid welgezind.…

de rosse avondlucht verraadt een eerste koude nacht – een boer die langs zijn dieren gaat terwijl de winter wacht. de deuren dicht, ontsteek het licht, het houtvuur trekt al aan de dag voorbij kom jij bij mij laat ik je nooit meer gaan.…

Iets van lente hangt al in de lucht: het zalig-warme en de tover van het licht; de glimlach van de mensen, en regels voor een nieuw gedicht. Al zal de winter nu nog niet zich echt gewonnen geven, er zijn al duizend tekens van het nieuwe leven.…

Wandelend in zonverwarmde heuvels groen weldadig onder blauw jij en ik ver van de wereld arm in arm en hand in hand verliefd als in de beste dagen paradijs hoeft niet ver weg te zijn als je de sleutel maar hebt de naald van je kompas die richting liefde wijst…

De zomer (zon schijnt onophoudelijk door dagen warmte heeft een hoge prioriteit ’s nachts is slaap nog slechts te vatten in volkomen naakte overgave doch vakantiegangers dompelen zich in vreugde evenals de vele gewassen) is in volle gang.…

Ik hou je vast en druk je tegen me aan iets zegt in mij laat hem nooit meer gaan Die openheid van geest jouw interesse zo oprecht luister ik naar jouw woorden die nog nooit iemand heeft gezegd Zo dansen we dan samen al innig door de nacht voelen wij ons veilig daar het geluk ons toelacht…

Ik vang mijn hoofd nog net tussen de kussens zo zwaar de zomer op mijn netvlies rust. Zo even nog toen ik mij zwalkend naar de keuken toog de koelkast open-boog en met een glas ijskoud glibberend tussen mijn vingers met een geluidloze schreeuw want het is te warm om woorden te verspillen. Straks stroomt het hongerige leger muggen…

de vruchten van mijn lach zijn zo eenvoudig te plukken kijk me gewoon maar aan het moet al gek gaan mocht dat niet gelukken laat het onbegrensde binnen de mond hoeft niet open geen hand hoef je te reiken zelfs stormen nemen af en gaan op strelen lijken zie maar in mijn ogen en de rimpels daar omheen je bent dan uiteindelijk, zo weet…

vriendschap is onbetaalbaar een boutade vol intimiteit twee wezen die elkander vinden en adopteren tot hun familie een ziel te proeven met vreemde kruiden gelardeerd met wat eigenheid de enige ode aan het leven die er voor elkaar toe doet en dan samen aan de koffie met suiker en wat rum verhalen over het onvertelde gij, mijn mens…

Je slank contour glanst als albast in schijnsel van de open haard zo puur stil… roerloos vol verwachting lijkt het wel ik aarzel een moment maar strijk dan toch behoedzaam warmte in het wachten en kijk geboeid hoe magisch vuur je zacht tot smelten gloeit voor ik geknield het hoofd buig en mijn handen samenvouw voor jou……

En weer ligt er een pasgeboren kind gehuld in grauwe, haveloze lappen kribbig ’t plantenbedje plat te trappen omdat het stekend stro niet lekker vindt een engel daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op…

Dan maar knopen in mijn zakdoek Balpenkrabbels op mijn hand Memoblaadjes in mijn dagboek Advertentieteksten in de krant Tatoeages op mijn billen Wasemhartjes op het raam Extra veel geheugenpillen Non-stop inprenten van je naam Spiekbriefjes op vele plaatsen Viltstiftteksten op de plee Je zult het bijna zielig vinden Overal neem ik je mee…

Laat me van je houden zoals niemand je graag heeft gezien. Elkaar omarmen en verwarmen. Elkaar beminnen in diepte van dagen. Stil en innig, zij aan zij, onmerkbaar nabij. Herfst en winter vervulden mijn hart. Nu voel ik lente en zomer in volle pracht.…

zelfs in de winter geeft een vorstelijke nacht zomerse warmte…

Momenten Hoe jij, in het leven staat vrolijk, blij of even kwaad ogen,die dan kunnen spreken je gevoelens aan me laat weten. Het zijn jouw spiegels, die zeggen veel zijn echt, oprecht en spelen geen toneel als jij dan even in jezelf zit te denken over je gevoel wat je zo kunt schenken. M'n plaatsje,soms wel een hindernis er gaat in…

in het daglicht straalde jij de warmte van de zon met een liefde die mij overwon in de schemernacht straalde jij je warmte door mij heen met een liefde die nooit meer verdween…

Deze zomer zal niet paraderen in een dodenmars waar ’t verdwijnen zich classificeert als nummer één terwijl de hemel tergend traag de zon doet rijpen brengt mijn groet de warmte die zich schorpioent tegen het grijs van de komende herfst, het lijkt een visioen die het gif laat vloeien en het sterven overtreft met leven dat nog ongeschonden…

Dichter bij zee bewondering in het ontmoeten gelijk herkenning bij de eerste oogopslag wat ben je mooi mannelijk sterk lief vertrouwd droomprinsen bestaan een glimlach een zachte fluister in de wind ik wilde dat ik jonger was onhoorbaar een illusie armer een vriend voor het leven rijker het stille weten die kaart vijf euro…

gisteren fluisterde de wind haar woorden toe na een warme nacht vielen ze als rijpe vruchten in haar schoot de zaadjes van het goed luisteren hadden wortel geschoten juist het on uit gesprokene werd koesterbaar in de palm van hand en hart liefde straalde uit twee paar mensen ogen zo mild en zacht…

verlicht de pijn met zachte handen die langzaam gedachten verlichten dat eenzaam gevoel verdichten want soms doet kou de huid verbranden wel duizend ogen gingen voorbij slechts terloops een glimp verliezend twee ogen, ze bleven onvindbaar misschien wel verloren voorgoed verwarm mijn pijn met zachte handen die strelend gedachten verlichten…

in de ochtend als de zon zo straalt streelt de warmte van jouw handen golvend want ik ben toch zo verdwaald als ik in jouw ogen kijk drijf ik in verborgen liefdesblaadjes want samen zijn we toch kleurrijk mijn allerliefste prinses en jij bent de engel die mijn hart deed kloppen want het is toch zo attent hoe jij mijn ogen naar jouw…

Die warmte, tederheid en geborgenheid De bekommering om mijn gezondheid. De zalige knuffel en het speelse kusje, zomaar Een paradijs op aarde toverde je voor me met attent gebaar. Je behandelde me als een prinsesje uit 1001 nacht. Lief, ik mis je, de pijn brandt en wordt niet verzacht. Ik... mis je.…

Noem het geen liefde Noem dat het niet Noem het lust Genot, gemis Verwerking van verdriet Noem het geen liefde Nee, niet zo Want dat is het niet Noem het warmte Een teder moment Gemeenschappelijk gebruik Dat vertrouwd raakt Dat zo went Een overeenkomst Tussen mensen Altijd eenzaam en leeg Die nooit durfden te wensen Wat een ieder hier…

Waar de kou weer spreekt ben ik het verhaal dat begint met de wens die de wakende dag vraagt om elke eenzame echo te veranderen in een belofte van warmte en gebaren die elkaar vinden met een liefde zonder zwaartekracht en ogen die beloven dat woorden van afscheid niets meer zullen uitdoven.…

Op de planeet die ik sinds kort bewoon Heb ik als mens het voor elkaar gekregen Dat wereldwijd de warmte is gestegen, Doch ondank is ook dit keer 's werelds loon: Ik doe mijn best de wereld warm te houden, Maar telkens maakt de wereld mij verkouden.…

Soms even een traantje verpinken om zoveel genegenheid Warmte, samenhorigheid en vooral geborgenheid. Lieverds, na regen komt echt weer zonneschijn 't Bewijs werd gisteren geleverd met mijn jarig zijn!…

achter het montuur van huisloze wolken scharrelt mijn drift en treft de arme stratenaars liefdevol opeengepakt in het bos zonder groen het was gekapt tot en met de wortel hoe kansloos en toch bedaard staart de laatste zucht mij in het gelaat ……