Netgedichten

netgedicht (nr. 12.284):

zie maar in mijn ogen

de vruchten van mijn lach
zijn zo eenvoudig te plukken
kijk me gewoon maar aan
het moet al gek gaan
mocht dat niet gelukken

laat het onbegrensde binnen
de mond hoeft niet open
geen hand hoef je te reiken
zelfs stormen nemen af
en gaan op strelen lijken

zie maar in mijn ogen
en de rimpels daar omheen
je bent dan uiteindelijk,
zo weet ik zeker,
verre van alleen