Alle inzendingen over gehaastheid

Op zondagmorgen is mijn vader steeds gehaast. Hij jaagt ons op, hij bidt en raast en pas wanneer wij naast hem zitten in de lege, houten banken vindt hij rust. Daar ligt zijn troost, zijn lust en elke zondagmorgen wil hij daar als eerste zijn.…

Ik ben niet gehaast vandaag Want de zon schijnt zo mooi Als een echte lichtekooi 'k drink m'een stuk zon in m'n kraag Dus ongehaast vandaag De zon hunkert naar hooi Als een volleerde lichtekooi Alleen 't refrein is van bedenk'lijk allooi Kom droom met wijdopen ogen een lied voor de zon en de maan En we slepen de nacht naar de morgen…

rijke historie herleeft in gedachten Kanalen, dijken, plassen en weelen Stille plekjes en vogels die kwelen Rietkragen, inlagen, schorren en slikken Licht, ruimte, de tijd hoort men tikken Noeste werkers en getekende gezichten Inspiratiebron in schilderingen en gedichten De zon gaat er onder als nergens op aard Met wolkenpartijen, gehaast…

De wereld ging hem uit toen hij de uitkomst niet kon velen en dus suste hij de schade met een vinger op haar mond Toe - zeg maar niets mijn liefste Lieve zuster die hem wat kon schelen en hij trok gehaast de deur dicht met een sleepspoor op de grond Het was gebeurd - niets aan te doen wat zand erover - liefst kastelen al wat overbleef was…

zo enorm veel te geven in dit o zo snelle leven liefde schiet er vaak bij in tegen beter weten in daar schuilt nu juist het punt niemand die iemand nog wat gunt zo lijkt het bijna wel ieder is gehaast en snel denkend aan een eigen sores maar een straat verder krijgt iemand van mores alles gaat aan ons voorbij niets lijkt nog op een beetje…

de tijd gaat vandaag heel traag, langzaam gaan de minuten voorbij, mijn hoofd zit vol met die ene vraag, wanneer kom je nu bij mij, auto's komen fietsers gaan, mensen lopen gehaast op straat, de tijd lijkt hier echt stil te staan, maar mij is het allemaal waard, daar ben jij dan, de liefde van mijn leven, eindelijk sluit ik mijn armen…

plotseling zijn verleden zich opdringt uit steviger grond om allerhande achterstallige inzichten op te eisen vreemd gewichtloos weten voor vergeten takken die gehaast teruggereikt worden aan een stam geen heeft naar buiten toe een belang een slinks verwijt leeft even of het valt terug naar het ongeloof waarvan het nuchter licht boven de bomen…

" Maar toen de 'goede' man ook langs hem kwam gehaast zag hij alleen maar hoogmoed in zijn ogen.…

Omdat ooit jouw vader wel twintig woorden wist voor whisky en vrouwen mocht dat de pret niet drukken als hij in zijn boot ging varen om zijn ellende te verdrinken bleef jij achter met de andere kinderen en kon jij alleen niet langer verhinderen dat de liefde overboord sloeg bij jouw moeder in de kroeg door haar gehaast en haar gezwoeg…

hand alles is zo licht als een blad op het water de regenboog wijst naar stralende diamanten, die hun schittering over het water verspreiden klapwiekend verandert de reiger van stek de avondzon kleurt alles rood ook het donker in het water wordt één en al transparantie de vissen lijken te zwemmen in een luchtledige een kreeftje zoekt gehaast…

Maar een antwoord krijgt hij niet Te midden van gehaaste mensen Die niet op of om kijken, stelt hij zijn vraag Waar gaat iedereen heen?…

soms te gehaast, 'k had weinig tijd, de weg was nog zo lang, totdat 'k ineens, heel onverwacht, een rimpel tegenkwam, ik struikelde en viel voorover in het zand. Veel voeten gingen langs mij heen, niet één hield bij mij stil, ik was, beneden hen in 't zand, gevaarlijk noch belangrijk meer.…

En als ik ga gehaast, Genaderd en genaast Door de jagende dood, Hoor ik de troost Van ’t eendre golfgeruis, Dat is als het vermengd gejuich Van al haar schipbreuklingen, al haar meeuwen, Aanbreken over de eeuwen, Die mij verzwijgen en verteren.…

De wereld draait rond, vol met mensen, Ze zijn gehaast, verbaast, zoveel wensen. Carriere maken is vereiste nummer één, We zijn met zo velen, maar toch alleen. Waar gaan we heen en wat is de reden, We zijn blind, ongelukkig, ontevreden. Wat we ook hebben, het is niet genoeg, Zien het juk niet wat de zwerver droeg.…

En als ik ga gehaast, Genaderd en genaast Door de jagende dood, Hoor ik de troost Van 't eendre golfgeruis, Dat is als het vermengd gejuich Van al haar schipbreuklingen, al haar meeuwen, Aanbreken over de eeuwen, Die mij verzwijgen en verteren.…

In 't dorp bleek iemand vreselijk gehaast. Bij de bakker brandt nog licht. De buschauffeur doet gauw zijn deuren dicht, en aan mijn hand loopt met grote ogen mijn allerliefste kleine meid.…

Gehaast tikken leren schoenen op de tegels, hun gesteven broekspijpen willen ze losweken.…

Op een ogenblik besloot ik Een betere thermostaat te kopen […Te vervangen met een simpele klik Waarna warm water spoedig circulair begint te lopen…] Helaas de simpele klik blijft achterwege Onderwijl komen de elfsteden bijeen gehaast Buiten immer nog min negen De eerste tochten zijn uren geleden al geschaatst […Draai alvorens te beginnen…

Met deze stand van zaken, de vonk bleef uit, het schoorvoetend tasten verweesd, naderde met de tijd die voortschreed het schrikbeeld van het als een zondaar hartbrekend door een wout te worden beboet voor een date na een geproefd fiasco; het broze gehaast bracht een domper in de auto.…

schreeuwt nog steeds om waardering die in het oude voorheen nimmer openlijk is getoond nimmer is aangeleerd zelfs vaak nu nog als kinderlijk wordt weggehoond of dat hij nog steeds het gelijk van het duistere geweten beloont zo leeft menigeen op haast niet op te laden levensvreugd weinigen staan stil, voortdurend vluchtend, vermijdend en gehaast…

mogen eindigen over de dood heen, wil ik nog zeggen dat ik echt van je hield dat ik intens naar je verlangde dat ik altijd bij je wilde zijn nu achteraf bezien waren we eigenlijk hetzelfde jij hoorde mij niet en ik jou niet ik zag je wel, maar keek niet goed we dachten aan de toekomst maar vergaten het heden jij had nooit tijd, je was gehaast…

Verhoogd ritmisch bonzend hart Sigaret walmt in de hand Mijn tweede pakje, net gestart Ontleed gehaast de krant Weer koffie waar mijn lijf om vroeg Dozijn nadert al snel Van koffie krijg je nooit genoeg En je bibbert minder fel Verweerde uitslag op mijn lijf Brandt door van teen tot oor Jeukend, schrijnend, pokdalig stijf Dat komt wel…

geweest gaf raad waar nodig en troostte was begaan met al ons wel en wee nu zie ik zoveel dingen anders 't lijkt of ik niet met de tijd mee kan gaan tja, 'k ben misschien wat ouderwets met een verleden waar ik nog steeds met hart en ziel achter blijf staan de jeugd heeft de toekomst maar ik been ze bijna niet meer bij alles gaat zo gehaast…

De Joodse raadsman loopt gehaast: lange vlechten zwaaien heen en weer. Die olijfbomen zien geribbeld, verschrompeld: vervallen eeuwen. Bij de klaagmuur staan mensen stil, _ lopen dan rond, oppgewekt en verlicht! Via Dolorosa: kleine winkeltjes beuren nare straten op. Hier liep de Man van smarten naar dood van verheerlijking.…

jou een beloning voor de boef die sneuvelt Zeer diep gaat vallen Speer in 't gelid Wet overtreedt Hoewel de duivel zijn dagen afsluit, hevig vuur De wind, aangewakkerd, de loef van liefde afsnijdt boort de machine voort, als verblijd mensen geen gat zien in die muur zonder licht Die oneindige, behalve de spurt van liefde Zeer gehaast…

Gehaast lap jij de ramen om het leed dat er is te vergeten. Ik begrijp hoe lastig het is door te gaan met de kinderen. Nu vooral je geliefde, jouw ware althans waarop je immer had gehoopt je in de steek heeft gelaten. Toch mag het je niet verhinderen verder te gaan. Het leed dat aan je vreet gaat voorbij, het slijt.…

de zon kleurt de einder rood .in het teken van de roos op een maagdelijk witte merrie rijdt de dood, die nooit gehaast is, gezapig door het landschap zwart geharnast en ongenaakbaar gekroond met de witte kroon van Osiris die heerst over de onderwereld rondom hem dansen geraamten obligaat hun knekeldans de zeis hakt knopen door en…

ruis horen van dichtbij Wegen met tijd banen voor me uit De straten hebben zich gedoubleerd De stad is stil en baadt in geduld Ze huilt zacht wat rimpels erbij Ik zie de kringen in het water En staar naar wat buiten passeert Weer wolkt voorzichtig avondlicht In lange silhouetten voorbij Stappen van een vrouw lopen langs De echo raapt gehaast…

oktober, het is herfst de mensen lopen met gebogen hoofden en opgetrokken schouders over de straten door de wind die ongehoord sterk en hard geselt huid en gezichten meedogenloos striemen doet door regen de zomer...voorbij koud en nat zonder op te kijken vervolgen zij gehaast hun weg binnensmonds zacht verwensend waar het klimaat in dit…

nauwelijks m'n bed uit komen strompelde de trap af ik zag haar afgelopen nacht sinds lange tijd weer in mijn dromen Ik verviel in die tijd met haar dat leven, die vijf en een half jaar met elkaar gedeeld Een verloren gevoel als een film heb ik de beelden in terugverlangende gedachten afgespeeld Ik greep een foto van haar en kleedde me gehaast…