inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.616):

Voor de Mis II

Op zondagmorgen is mijn vader steeds
gehaast. Hij jaagt ons op, hij bidt
en raast en pas wanneer wij naast hem
zitten in de lege, houten banken vindt
hij rust. Daar ligt zijn troost, zijn
lust en elke zondagmorgen wil hij daar
als eerste zijn. Hij wil de eerste
klanken van het orgel horen; hij wil
getuige zijn hoe het koor opnieuw
geboren wordt door het binnenkomen van
de zangers, één voor één. Mijn vader is
nog voor de dienst begint al heel ver
heen; ontroering snoert zijn keel toe
en zijn blik wordt stom. Wij zijn zo
dom om stilletjes te keten, onwetend
van de zwaarte van zijn ziel, en dat hij
'soms als ons' wil zijn: precies zo zwak,
precies zo klein. Een kind dat om zijn
Vader roept, en zich bemind wil weten.

Schrijver: Ria Zifkamp, 1 september 2010


Geplaatst in de categorie: ouders

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 356

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
marije Hendrikx
Datum:
2 september 2010
Email:
maryama37hotmail.com
een kind dat om zijn vader roept en zich bemind wil weten.......
prachtig gedicht!
Naam:
Adeleyd
Datum:
2 september 2010
Email:
rosa.olaertsskynet.be
Mooi eerbetoon aan je vader!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)