Netgedichten

netgedicht (nr. 25.726):

Blind en ontevreden

De wereld draait rond, vol met mensen,
Ze zijn gehaast, verbaast, zoveel wensen.
Carriere maken is vereiste nummer één,
We zijn met zo velen, maar toch alleen.

Waar gaan we heen en wat is de reden,
We zijn blind, ongelukkig, ontevreden.
Wat we ook hebben, het is niet genoeg,
Zien het juk niet wat de zwerver droeg.

Die in armoe leeft, in feite niets heeft,
Maar ons toch, zwijgend, lessen geeft.
Leert hij ons te begrijpen, om te zien,
Om anders te gaan leven, misschien?

Of blijven we onszelf maar verrijken,
En liever nog de andere kant op kijken.
Laat de zwerven z’n juk maar dragen,
Terwijl wij om méér en méér vragen.

De wereld draait rond, vol met dwazen,
Die zich nergens meer over verbazen.
We heffen, blind, de champagneglazen,
Zelfs nu de crisis maar door blijft razen.