Alle inzendingen over huis

het stond eens als een huis 987262 ik wist je te bereiken doorgelegen stierf mijn moeder op nummer 28 en het huis was niet meer dat huis dat ooit bekend stond als thuis…

De grenzen van het territorium heb je niet zelf zo uitgedacht er was ratio zonder opperwezen en gevoel zonder verstand je begon ergens te wandelen zag een oude pop in een sloot vroeg officiële papieren aan voor het nieuwe huis dat vol met water stond naast kleurrijke schilderijen bracht je woorden in beeldentaal je herkende het grensgebied…

Langzamerhand Zie ik jullie Een voor een Vertrekken, Het ouderlijk Huis dat zo Eigen voor jullie Geworden is, Voor jullie leeftijd Misschien wel Te eigen - tijd Om te vertrekken En op eigen benen Te staan - jullie weten Als geen ander Dat ons huis Ook altijd jullie Thuis zal zijn, Onvoorwaardelijk Vangnet waar je…

Voor Albert Het regent eikels En liefde vandaag, De herfst die Zich van zijn Zachtste kant Kennen laat, Hondengeblaf dat In de oneindigheid Verwaait onhoorbaar Zacht in de wind En jij die ons Ouderlijk huis verlaat Voor altijd in Geborgenheid ons kind…

De fundering is goed en stevig maar we bouwen het opnieuw op Vol vertrouwen want dat zit goed als ik na maanden ga kijken Weet ik niet wat ik zie het is meer zand dan cement Daar staat het nieuwe huis in aanbouw ik kijk ernaar dit is niet het huis De oude fundering staat er nog dat is het enige wat echt is Weg is het vertrouwen als ik wegloop…

Deze dag laat zien dat jij de mond van God beroerde Dronken van liefde fietst Hij luid zingend zon- der woorden op weg naar Huis…

We hadden ons buiten huis gewerkt dus tijd om te kamperen in eigen tuin, dat wel hij joeg wat stokken in de grond ik zette het doek op poten van een tafelzeil met lenteprint waar we nooit aan aten hij pufte waar ik zuchtte en op opgepompte lucht haalden we adem…

gaan wanneer het huis zijn geluid behoudt en ik me enkel in de stilte veilig voel hoeveel afstand heeft het huis werkelijk afgelegd behoudens de jaren die veranderden met de tijd…

Geen weg terug zo ver van huis; een behouden ziel voelt zich overal thuis.…

niet dat ik haar zoek of juist wel het zal de lente zijn die mij beroert of verlang ik naar mijn huis waar de duif koert ik zie hem vaak in de ochtend op het hekje waar nu, zo neem ik waar, iets gevlekt in een prille struik loert verlang ik naar jou of juist niet verzamel ik enkel stenen om te stapelen en sta ik op mijn…

Frank en om niets anders dan ongefundeerde haat; liet 'Mein Kampf' het huis achter in desolate staat.…

Tegenwoordig wordt de ridderlijke religieuze beleving in het Duitse Huis met een exclusieve hotelfunctie gecombineerd; in het aangrenzend 'Grand Hotel Karel V' kan in een middeleeuwse ambiance worden verpozen en gedineerd.…

Onze wereld is een huis. Nog steeds dat schitterende bouwvallige thuis. Bereidt de mens met een gespeelde naïviteit nog steeds al de benodigde ruimte te geven. Een benodigde ruimte die zij krijgt; wanneer zij in duurzaamheid beseft, dat zij als een goed huismeester dient te zorgen voor het leven.…

Men dronk er kroezen wijn en at van ’t wonderbrood doch een vreemde Heer die het maal aanbood hijzelf bewoonde nooit een huis, sliep ooit in een stal… Het huis staat niet ergens maar in liefde overal!…

Hier heb ik gewoond, waar nu mijn huis niet meer staat – al blijf ik zoeken.…

een kamer, gevuld met achterkant van deuren een bed met ingebouwde nacht stapelbaar en net zo bestaand gordijnen, van goede kwaliteit vitrage, sanseveria’s, lekkend dak een voortuin met grensconflict verder landinwaarts dient zich de factor mens aan door muren gescheiden in gemeenschap van goederen…

Voor geradbraakten is er een opgaande lijn als de dag aanvangt.. Ik reis in die trein met één voet op het perron waar de vraag rest, hoe.. geketende jongens die gebroken hoofdbrekens dragen zonder zin. Zeg je kinderen dat zonde erg jammer lijkt als ze is begaan.. gevuld met leven gokken, spijkerbroek breien en bezonnenheid .…

je liet het licht branden toen je de deur dichttrok op de bank lag een deken klaar misschien om mijn koude lijf te verwarmen de zielenpijn te smoren?…

last man standing je belicht met zorg het huis zo roerloos zo stil legde je alles vast in je ziel en met je hart…

ik heb mijn denken in het huis gelaten wat ik wil doen is een ontastbaar feit bij wat ik deed krijg ik amper respijt hier op het erf voel ik me verlaten de beiden paden ernaast en de tuin zijn voor mij in gebreke gebleven ik wil er naar toe en er weer leven en brokstukken opduiken uit het puin of ik daar nog iets terug kan vinden dat mij…

toen de bomen zacht bewogen in de plooien van de tijd verdween je lichaam onder zwarte aarde verborgen voor het ruisen van de dag toen de wind aria’s zong met regen en nevel door de heuvels trok werd het zoveel stiller je naam bevrijd van zijn letters vleugels die niet uitslaan nu de bomen zacht bewegen voor het huis zonder hart…

als de torenklok zes uren slaat is het tijd om te gaan eten zal je daaraan denken en het niet vergeten dat zei mijn moeder elke dag als ik ging voetballen op straat ik vergat weleens te luisteren u weet wel hoe dat gaat veel later een kleinzoon op bezoek hij wilde voetballen op straat en oma zei: maar snel naar huis als de torenklok…

Gezichten mijner dood, ik draag in mij De klare blikken van uw teedre heerschappij, En ’t warme strelen van uw glijdende gewaden… Ik ken u niet, maar ben in u verblijd, Want gij blijft jeugdig door de tijden, en de tijd Breidt om uw haren heen de zachste dageraden. Ik min u. Ge zijt mijn; ik leef, ik léef van u, Gij, die mijn dagen als een…

waren er in de winter juist onze hoogtij gezinsdagen… kinderen, pa en ma rond het smyrna waarom heb ik het beeld van houtje-touwtje jasjes met zorg gebreide dasjes naast elkaar op de kapstok die warme eenheid raak ik die kwijt… waarom schuift de zomereuforie zich naar de achtergrond… iemand heeft de deur gesloten van het behouden huis…

Ween aan mijn borst den schat der tranen die rijk me maken van uw leed, ik die van wankelende wanen als gij het talmend smeken weet; ik die, mijn kind, op andre schouder om eendre vreze heb geschreid, maar van elke onmacht oud en ouder, weer om een nieuwe hope lijd; ik die het goud van alle transen voor de as van oude zonnen ken…

Zomergenoegens uit het verleden Even een terugblik in mijn oude versleten fotoalbum. Een blik naar het ververleden van mijn zomergenot. Waar mijn strakke lijf langs de kust lijn paradeert, en waar de mannen blikken lonken. En mijn neus de geur van de zee tot zich neemt, en waar de roep der meeuwen nog steeds hoorbaar is. En wat zich in…

Tussen het tastbare verleden weeg ik af wat ik kan opruimen, weeg ik af wat ik kan Al deze vertrouwde spullen kleinigheden, een grote koffer voor een grote reis, met een kopie van mijn paspoort van toen Voor ik de dozen open, draai ik het opschrift naar me toe Ja, ik weet het nog Het is er nog, stofvrij Keukengerei en serviesgoed…

Hier woonden reuzen, hun botten hebben we verzameld in musea, hun geesten in mijsea van status en macht, trots en begeerte Wij zijn de blinkende olielampen waarin de geesten leven van wensen die we soms niet in de hand hebben Dan ontsnapt er een en waart hij rond over de aarde die hem gewicht geeft en zwaar maakt een reus die veel te…

Zolang de verf nat is schrijft mijn vinger bont overvloeiend mijn dagboek Onuitgesproken vragen tint na tint en krul in krul op het topje van mijn vinger gedoopt, laag op laag een toverbal van herinneringen die ik langzaam aflik, elke keer dat ik hun smaken wil proeven en mijn leven herlees…

Niet uit elkaar gegroeid nog even vertrouwd, veranderd /door elkaars aandacht Meegegroeid in de ander in wie we zijn Voor alles kan er een tijd zijn Voor langzame dagen /Voor dichter bij huis Voor steeds weer orde scheppen Voor nieuwe projecten en oude vrienden Af en toe een bericht zonder houvast /of het past in het moment en…