282 resultaten.
Je Ziel Gekrast
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
624 Terug getrokken in jezelf
je ziel gekrast
door duizend krassen
woorden verloren
Ga je jezelf te lijf
je kunt niet meer
dit leven is voor jou
te moeilijk...
je Moeder zit aan je bed
haar hart is gebroken
door wat jij deed
sprakeloos...
Zal het nu anders worden?
Tranen vallen, in stilte
lijden ondragelijk
hoe moet het nu?…
Terwijl de kaalgeschoren dagen huilen
gedicht
3.0 met 35 stemmen
11.389 .
-------------------------------
uit: 'Krassen in de was', 2001.…
Koningen
gedicht
2.0 met 23 stemmen
5.413 Koningen
lieten hun portretten hakken
in stenen wanden van tempels
in het licht van de sterren
herleefden hun hoofden
koningen past eeuwigheid net als goden
Wij krassen onze namen in basten
van bomen, op toiletten, hangen foto's
op om koste wat het kost te blijven
blinde vlekken op blinde muren
------------------------------------
uit…
Tanden in tijd
netgedicht
4.0 met 17 stemmen
433 schittert ontstaan
in licht van verlangen
opent een mond
witte kristallen
gloren daarin
sprankjes hoop
passen en meten
een hechtere vorm
gedragen in de verorberkom
tot op zonnewende kaatst
het licht in lach
over
en weer
buigt een prisma verleden tijd
keert witschijn om
in eindigheid
vlakken getuigen van slijt
in gele krassen…
Gesloten boek
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
323 Gister is nu, vandaag is nu, morgen is nu
slechts onderbroken door korte verhaaltjes
uit een onvoltooid maar lang verleden tijd
die zich blijven herhalen in het absolute nu
als krassen op een oude langspeelplaat
de bladzijden die ik nog graag
met haar zou willen lezen
zijn vastgeplakt en opgesloten
in haar onvoltooide levensboek
ik heb…
GELOOFSBRIEVEN
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
52 God hoeft
ze natuurlijk
niet te overleggen
z’n geloofsbrieven
wij kunnen ze immers inkijken
naar eigen believen
ook al kun je
geen woord lezen
kijk om je heen wat
zou hij ons nou nog meer
moeten bewijzen in wezen
hoe moet hij ons nog meer gerieven
ga niet in ze zitten krassen
is een van zijn adviezen
maar we gebruiken onze oren…
Jij hekste
netgedicht
2.0 met 13 stemmen
673 ik stak je hart
op een staak
brandde met vuur
in op je geesten
verjoeg ze als beesten
naar een kring rond de maan
jij hekste
bezemde angst in
de nacht zonder licht
toch droop in rood
het bloed van de muren
zag je vernacheld gezicht
maar in het wit
van opkomend licht
kleurt onschuld de dag
het zwart in mijn lijf
de krassen van nagels…
Waarom, lieverd?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
232 Waarom zou ik ooit vermoed hebben
dat je de draaiing van de schaduwkant
zou nuttigen om me weg te krassen
voor het gezang van een nieuwe lokroep
Waarom, lieverd?…
koning in zijn luchtkasteel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
505 ik heb de verte
in je blik gezien
geen melk en honing
of koning in zijn luchtkasteel
wel drama dat ik met je deel
de gouden zee
in golven van serene rust
een blauwe hemel tart
het geel van zand, het strand
waar jij mij zwakker kust
het bloedend rood van
een geschelpte roos
doornen krassen dromen
als tatoeages in je huid…
Opmerkelijke liefde
netgedicht
3.0 met 13 stemmen
2.495 Op de terugweg
stapt hij af,
zet zijn fiets
op de stander,
loopt door de velden
met hoge passen,
ontloopt
tussen prikkeldraad
de krassen,
springt lenig over
modderplassen,
bukt zich
en plukt
kamille, sigaren,
korenbloemen, aren,
goudsbloem en grassen.…
Dansen in de nacht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
221 Schuifelen
op platen met krassen
die hangen blijven
tussen dag en nacht.
En als je dan de slaap verwacht,
ben je vast al weer vergeten
dat de slaap nooit hoeft te komen;
in je dromen, in het diepste van de dag en nacht.
Maar dat ben jij.…
Grafschriften...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
87 zagemeel al vissenvoer
verzonken in vale vijvers
doorboorde eksternesten,
onttroonde kruinen,
verlaten lijsterplaatsen
alleen kraaien krassen
de ziel met grafschriften
anderen dan ik vergeet je niet
landman gaat stil voorbij
hier rust een leven
totaal vergeten
laat me zonder vergeven
vergroenen door regen
en ontij
mijn naam…
Stilte
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
135 Waar geen geluid heerst
koestert zich de stilte
wij horen haar niet
niet in hoofd in hart
zij is het wisselgeld
te betalen om onze
huidige welvaart
binnen te kunnen halen
krassen kraken
graaien schrapen
jachten jagen
wanhoopskreten slaken
het kan niet zonder
wat maakt het uit?…
Kraaienvriend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
122 De zon slaapt achter wolken
het is middag in de herfst
een merel zit op een tak
bij het graf dat je bezoekt
je ziet er gezond uit
op het najaarskerkhof
waar je de doden bezoekt
een merel fluit je toe
onze toekomstdromen
zullen voor altijd
bij de vogels zijn
ze vertellen ons verhalen
van onschatbare waarde
de kraaien krassen
woede…
luisterleiding bij de hand
netgedicht
4.0 met 12 stemmen
1.834 hoort men in juli
vele krassen
op een plaatje
zonder stoppen
in het riet
men beluistert
eerste rang
het gezang
van levende karekiet
daarentegen in april
dan een ander plaatje
hoger toerental
zonder twijfel
de gewone rietzanger
de karekiet
wacht langer
voor de nestel
in de vlecht
uit vers riet
in januari
blijf zoeken
desnoods…
Brandmerk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
217 Bloemen bloeien overal
frisse kleuren vouwen
steel en blad soms samen
handen grijs en grauw
sluiten een verbond met nummers
geslagen maar voor altijd naamloos
zij duikt onder
en graaft in het onnozele
waar verval ooit
eigen wetten schreef
letters krassen tijd
waar onbekend rust
en een kaarsje brandt
bloemen bloeien overal…
Tegelvloer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
221 Littekens door krassen van stoelen.
Het marmer versleten en grauw.
Hij zal het nog lang moeten voelen,
het drukke geren, zo hard en zo rauw.
Al zullen ze hem nog jaren vertrappen,
een gedachte dooft veel van de pijn.
Zullen de zolen die op hem stappen
er over honderd jaar ook nog zijn?…
we wikken woorden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
330 we wikken woorden
wegen zinnen op
een gouden schaal
maar de betekenis
gaat weer voor ieder
aan de eigen haal
wat naadloos lijkt
te passen geeft bij een
ander soms gemene krassen
een bloem die geuren moet
zet bij een derde
onbewust kwaad bloed
toch laten we de poëziezon
schijnen al verbreken eigen
wolken soms haar…
Er is sneeuw voorspeld
netgedicht
3.0 met 19 stemmen
626 kille schaduw van de winter
ik haast me door het gebladerte
schraap zinnen van stugge takken
voor deze zich overgeven
aan het troosteloze gerucht
van gewillige, grijze wolken
vanuit de aarde
verkondigen ze het sterven
terwijl de nacht wordt meegesleept
in de herberg van mijn angsten
ik houd de adem in
en langzaam, met twee handen
krassen…
Utopie der Liefde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
92 Onvolmaakt en robuust
zou je liefhebbend de schrammen
van dit intense gevoel in ons krassen.
Nietig als wij zijn
zullen de littekens ons gedenken.
Vol wanhoop kijk je me aan
want de realiteit wil
dat we onbeholpen gissen naar liefde.
Verlangend naar de ander
echter in eenzaamheid heen zullen gaan.…
licht zal om zijn schaduw vragen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
365 handen krassen
cement uit de muur
voren sporen met vandaag
wolken grijs zonder structuur
ze schrijven pijn
met scherpe messen
vonkenregens intellect
zwermen stof nog onontdekt
gaan ze me bevrijden
de handen van mijn lijf
of komen ze nu tussenbeiden
om af te dwingen dat ik blijf
muren heb ik zelf gebouwd
om hoon en spot niet te verdragen…
Het bloedt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
25 Ik weet het
vaders falen
als de grote man
die de buitenwereld kent
bij wie je veilig bent, en blij
wanneer hij trots op je is
die je meeneemt en wegwijs maakt
in zijn domein, en stap voor stap
ga je zien dat het anders is
In het begin telt dat niet
maar ineens is het over
Dan luister je niet meer
naar je koosnaam, vecht je
krassen…
Herfstmorgen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
796 Steenharde krassen op het canvaslijk
van een stilleven.…
Geen terugkeer
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
701 moeizaam wring ik me tussen
de regendruppels door richting
uitgang langs de lange oprijlaan
staan mensen zonder gezichten
de ruggen naar mij toegekeerd
stampvoetend op de grond naast
de bomen eikels vallen muziek
van Beethoven wordt gefloten
door het zangvogelensemble
abrupte stilte als ik passeer
wegvliegende zwarte kraaien
krassen…
Je bracht bomen
netgedicht
3.0 met 22 stemmen
475 ieder uur
sleept de hemel
naakt
het dodendoek mee
over doorkruiste nachten
schaduwengelen krassen
planken
tot stilte zich herhaalt
op grijze, afgeleefde
grond
zonder
me aan te raken
en zonder een woord
zocht jij wat
werd omgebracht in mij
voordat mijn strakgetrokken
handen zwegen
en ik het hoofd afwendde…
een uitgemaakte zaak
netgedicht
1.0 met 7 stemmen
392 ik hoor je nog narrig
dat ik je niet begrijp
mijn koeterwaals geen taal
in jouw verfijnde wereld
waar niet met bakstenen gegooid
op onbegrepen hoofden
ik hoor je pen nog krassen
met de felle githeid zoals
alleen gevallen kraaien kunnen
bij het pikken van een lijntje
om dan in de stilte
van de wereld ontkleed
mijn liefde uit te drukken…
zinkochtend
netgedicht
3.0 met 13 stemmen
389 de spaken aluminiumwolken krassen
met plexiglas steentjes de bussen gokken
haalt - niet- één rennende scholier
aan de oevers van de zinkrivier
zuchtende; spugende; jammerende wagens
naar de oppervlakte gesleurd
achter de ramen- satellietoren, satellietogen
van hun baasjes schouders volgend, spinnend
verwonderd- waarom is iedereen
nog voor…
fluïdum
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
94 de zwart-witte
pentekening spat
krassen en lijnen van
bloed en bloedbanden
die verloren zijn gegaan
hoe ver loopt
het poreuze ik op
een nevelig pad om
ooit samen te vallen
met wortel en tak
hoeveel stenen moeten
het diepe water raken om
aan de overkant het
spiegelbeeld te vinden waarin
je iemand anders ziet
ze zegt:
het geheugen…
Jouw zachte delen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
915 Zonder jou, kan ik niet
men kan er evengoed voor pleiten
dat ik mezelf in vier moet splijten
als kwartslacht van mijn liefdeslied
Ik schenk, te krassen door de kraaien
warme kassen waar wouden planten
gelukkig wormen door mijn restanten
een tierig bos, dus laat maar maaien
Slink, stink, rot mij onherkenbaar
zwam en schimmel, kom bot welen…
Raar leven
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen
389 Het leven blijft me verrassen,
eerst met die ellende en pijn,
me helemaal onder krassen,
er niet eens meer willen zijn.
En toen die omkeer,
naar het licht vanuit de duisternis,
geluk ken ik weer,
en ik ben blij dat het leven er is.…