Alle inzendingen over onsterfelijk

Dansend In je stralenkrans Zing je een lied Van vergane glorie Eindige glans Zorgvuldig gevlijd Midden talrijke twinkels Geef je lichaam En gezicht Aan 't oneindig wijd Hemels groot firmament Een glimp van onsterfelijk Over donker gespreid Ode aan de zon Klein vergankelijk licht…

Onsterfelijk moedig. Oneindig lief.…

fonteinen rijgen de nacht aan elkaar tuinen neigen uren verglijden palmen wuiven dadels rijpen ogen beklijven nu stilte wijden aardig luisteren het water horen welgevallig zijn niet slapen gaan tussen sterren staan de maan inlijven elkaar omarmen onsterfelijk blijven…

Gods eeuwige Boodschap is een peperstruik die pittig geurend wenkt bij hem te toeven binnen zijn luchtige twijgen ritselt bescheiden spraak vol onsterfelijke liefde en opbeurend vermaan wrijf maar een van mijn vruchtjes tussen je handen fijn het zal dan altijd huizen in heel je wezen mag geheimzinnig werken onvoorziene zegen brengen…

Onsterfelijkheid voor elke wereldburger en hemelzoeker.…

Ongeboren leven, is onsterfelijk en tijdloos. Wij zijn een onmogelijkheid, die toevallig mogelijk werd. Spontaan. Geboren leven is sterfelijk. We kunnen kiezen, maar ik besef, dat ik maar weinig te kiezen heb. Wel kunnen we vandaag besluiten, om ons machteloos verzet te staken.…

Wat zij schrijven en lezers willen lezen, blijft onsterfelijk bestaan.…

Driftig, astmatisch, onsterfelijk door de muziek die je neerschrijft om de zonen die je niet krijgt bij de vrouw die je niet hebt.…

In de middeleeuwse stad Van een eeuw geleden Die zo echt is als Manhattan in het plaatjesboek Lopen wij doelbewust en Kristalzuiver in onze bedoelingen Naar de versnippering, De ontluistering door het verlies Van onze namaak In de kunstmatige stad Om in onze ziel De zucht naar onze vergetelheid Onsterfelijk te maken: Een verspilde nacht…

peking 4 juni 1989 het plein der hemelse vrede is geen plaats voor vrijheid duizenden schreeuwen hun onmacht ten hemel tonnen staal rollen in beeld om het woord te vermorzelen een chinees blijft pal staan en de moordmachines stoppen zijn schreeuw om vrijheid wordt overal nog gehoord de onsterflijke stem van het geweten…

kom laat me nog eenmaal bewegen onder boomtakken van licht en woorden van water uit golven ontstaan zoals het kind, in bloemen gehuld en blauwe zee in zijn ziel omsloten kom laat me nog eenmaal opgaan als bladeren in de wind, je vochtige mond en wat de maan heeft geschreven ik denk aan vroeger, de vogels onsterflijk voor later…

als ik in het tintelmaanlicht luister hoe de adem gonzend langs je lippen verdwijnt dan wil ik alleen maar bijna in je kruipen in je armen zoveel zachter nog dan de plukjes dons in een hulsel van linnen als een kat liggen spinnen op je hartenkloppen wat sluimerend vertoeven tussen waken en dromen als in een onsterfelijke zomer…

reanimeren gedachten na de dood doodgeschoten, ondoorgrondelijk weggestopt en begraven de koele brise verandert in een zinderende hysterie vat ongrijpbaar licht de dag schuift somber tot aan de rand van de dood jaren vinden bevrijding uit innerlijke ademnood betrachtelijk als kinderlevens protesteren ze demonstranten onsterfelijk…

de aarde beefde bergen spuwden vuur regens van keien roffelden men hoorde de schrikwekkende galm van de grenzeloze zee onsterfelijke goden wispelturige titanen gruwelijk luide monsters voerden hun strijd verwoestend en hongerend naar macht en wraak verweesd bleef Moeder Aarde achter in een geblakerde wereld…

Omhoog kijken naar de ster van Bethlehem die eenzaam en groots aan het hemelse zwartblauw prijkt bij een half gesloten oog rekt haar onderste punt zich uit tot een lange straal die de aarde treft daarbij door hart en brein glijdt vrij maakt van zwaar denken onsterfelijke genade van Heer Jezus laat voelen.…

je sprak glorie en maakte de wereld onsterfelijk maar veel is vreemd in voorbijgaan op het laatst viel regen als rood fluweel op tongen gedragen zonder stem ik zal je huilen om elk onwennig woord telkens de dood jouw gezicht bedekt en rouw de stoelen vereenzaamt robijnen zijn slechts stenen op lippen stil en lege kamers…

De bloemen nooit in onsterfelijke bloei tussen het malse gras op jouw graf onze vriendschap is niet overleden als een vlinder of veulen in draf hier geuren seringen in ‘t serene zwijgen onder sombere wolken lopen kleine insecten op zoek naar verpozen ik overdenk mijn defecten die zonnestralen bedreigen nu de dood jou heeft…

toen we onsterfelijk waren al wisten we het niet rolden de woorden uit onze monden met de snelheid van het licht op een dag haalde de tijd ons in we hunkerden naar vertraging woelden te hooi en te gras naar brokstukken van toen we zagen hoe op zee een storm opstak onze woorden bereikten het het uiterste licht niet langer we oefenen…

Het gevoel gaat verder dan driedimensionaal en ook dan onsterfelijkheid. Toeval is slechts voor de dommen al mag ik dat niet zeggen want oordelen is niet goed. Sterren vertellen mij te delen in het leven en hen te volgen naar jou omdat in de liefde -uiteindelijk- alles rust…

Niet dat we onsterfelijk waren, maar we voelden ons nog zo jong. Zo...lichtvoetig. Dat het leek alsof de tijd geen vat op ons leek te hebben. Maar de kalender houdt zich voor niemand verborgen. Bij haar viel er iedere dag een blad af, die er bij ons bij kwam. Langzaam kwamen we tot rijping. En nog weer later tot inzicht.…

Onze onsterfelijke zielen dragen eindeloze liefde voort, die diep in het heelal onstond en die op aarde voortbestaat. Dankzij een wereld die volstroomt met liefde. Ondanks een wereld, die leegstroomt van haat.…

maken voor duizenden jaren, voor iedereen een as van eeuwige waarheid en schoonheid, beschermd tegen de eigen wetten van vandalen, het leger van zwarte torren op bommerdommerdagen het geweld van de tijd in de marge waarvan mensen scharrelen naar onsterfelijkheid…

't matineuze losmaken der handen het vingervlugge duizendnotenspel in razendsnelle duivelse Etudes afgesloten met een Impromptu In Parijs schreef hij tientallen oden aan zijn geboorteland, in Polonaises, Mazurka's schreef hij als om tijd te doden Maar moest ik kiezen, liever een Sonate een Fantasie, Berceuse of Ballade En de onsterfelijke…

Fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor de onsterfelijken onder ons Zeus ketent de held aan een rots de adelaar koning onder de vogels Kijkt hoog in de bergen uit naar de avond hij vliegt elke nacht Naar zijn hulpeloze prooi Prometheus’ geschonden lijf wat nu als Zeus Uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders…

En 'k heb niets dan de stem van mijn hart, die mij 't eeuwige leven belooft, En de heilige onsterfelijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd.…

Heilig verklaard voor haar prachtige werk in de sloppen van Calcutta; een heldin met geloof, hoop en liefde als handelsmerk Lieve Theresa, uw leven was en blijft een onsterfelijk meesterwerk.…

“De avonden” zijn gisteren gestorven, om onsterfelijk te zijn. In toekomst en hiernamaals zijn zij niet voor niets gestorven. In de doka van het absolute zijn leven zij voort over het versteende bruidsbed van Dresden heen. Naoorlogse antihelden met een missie, boodschappers van het gemene goed, die deels nu gestorven zijn.…

de manen zijn dood zoals het dansend lichaam in mijn dichtersdroom verstild, afwezig de wind vergeten in de graven rondom mij ben je daar, mijn vlinder of twijfel je nog door de kus die ik je gaf slaperig, de avondgod diegene die nog wenen moet om het antwoord van de sterren glijd omlaag, jij witte vlinder en zing nog een onsterflijk…

vaak houd ik mijn ogen gesloten om de nacht te ervaren wanneer hij aan mijn zijde slaapt om te voelen wat hij voelt zonder begrensde ruimte of, opnieuw, een andere dag mijn vingers aarzelen willen overhellen naar het ongeschonden zwart dichtbij de reis van vroegere dromen de verbinding met een volle zee en de vele onsterflijke…

touw van liefdeskoorden Het ritme laat ons verliefd zweven Over toppen van zalige wellust Dansend laten we ons vervoeren In een droom van wolkend roze Het drijven naar een samensmelten Maakt ons tot een zalig genot Dansend laten we ons wikkelen In een satijn van strelende handen Het voelen naar het ultieme hoogtepunt Maakt ons heel even onsterfelijk…