Alle inzendingen over wol

Maar kom niet met de praat van veel te vol Ik hou van al die klanken, kleren, kleuren, omhels mijn stad die zo hard welkom roept geverfd door een pallet aan kleuren wol hoe smaakvol de melange van etensgeuren (terwijl de Duitse herder op het Singel poept)…

Mijn snufferd in zijn wol gestopt. Ik denk dat ik warmte zoek. Vandaar. Tijdens het blaten zing ik er zoveel mogelijk kinderliedjes overheen, ook al denken mijn buren dat ik seniel en infantiel ben.…

ik huis in pluizen wol hoor het oeverloos gemekker ze maken me steeds gekker en ratelen me horendol woorden dansen op de hei een lied dat niemand ziet of hoort, de melodie wordt in de wollen vacht gesmoord de kudde blaat en drijft gedachteloos voorbij verzamelt zich al eeuwig worteltrekkend in een rij makke schapen achteraan die…

Lieten haar twijfelend achter Een meisje nog Dat haar voddenpop martelt En niet maalt om mijn hoofs gezwets Ze wet het mes en dartelt Ongenadig om haar prooi Drijft het diep in de strot Het lam ligt spartelend op het offerblok Haar greep wordt slapper Door mijn ader gaat een koude schok Zo schoor nog het karkas En voerde haar kraag met mijn wol…

Bolletje wol, maar dan beweeglijk, dik en lief, mijn kameraad. Grappig zacht, maar ook karaktervol, rond en macho, veel kattekwaad. Robbertje vechten, maar vol tederheid, stevig en vlug, mijn kattebeest. Zalig lui, maar niet onachtzaam, pluizig en stoer, ondeugend geweest.…

pasgeboren kind gehuld in grauwe, haveloze lappen kribbig ’t plantenbedje plat te trappen omdat het stekend stro niet lekker vindt een engel daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op vertrouwt heeft wol…

Smakelijke waarheid wordt gewoon op alledag lopend, bereid gevonden tot dansen, vol als knopen van wol in warme sokken, is het boodschappen- briefje een lied voor de eenzame man. ‘Meid…’ ‘…wat een heerlijk recept. Heeft Oma dat nog aan jou gegeven?…

Hij wil omhoog zweven als een pluisje wol, voorgoed kleven aan 't verste twinkellicht, daar nieuw heelalgebeuren beleven. Dan turen naar die woelige woekerbol. Krijgt deze eens een vredig aangezicht, dat samendenkt met het ruimteleven?…

Het geliefde fjorden- en woudenland heeft veel kunst, uit huislijke vlijt geboren: hout en wol, betoverd door rustige hand, mogen heel de wereld blijven bekoren. Denkende ogen worden overmand: eerbied zal steeds als het poollicht gloren!…

alle zaken steeds meer deel van jou uit te maken bij jou te gaan horen zoals de oude kerktoren met zijn klokkenspel er zijn emoties bijgekomen waarvan jij eerder niet zou dromen zoals de knusheid in het samenzijn waarbij ook de pijn van gemis duidelijk aanwezig is in deze contreien breide jij het harde leven met knotjes zachte wol…

Medusahoofd wol gruwelijke slangen, onrustig golvens of juist vastgezogen. Maar alle zeemansmythes zijn gelogen. Dit dier zal nooit de Nautilus*) omhangen. Alleen de krab versteent, die wordt gevangen. Het weke dier krimpt om zijn onvermogen om meer dan kliederaar met inkt te zijn.…

Misschien vertel je over ’t meisje op de fiets of over iets dat je niet langer wil bewaren, maar ’t kan ook gaan over een verre toekomst ooit of over heldendaden die je wil vertonen, maar denk dan maar: zoiets dat haalt de kranten nooit en mogelijk wil je ook wel in vrede wonen, want veel geschreeuw en weinig wol, dat is geweten, dat zet…

Het hart is moedig, maar stervensgroot beklemt door de wol geverfde kamers twee ruimten, gegoochel met het meubilair publiek verdwijnt in de plooien van het jacket lief en leed gelijk gedeeld als bouwpakket.…

Misschien vertel je over ’t meisje op de fiets of over iets dat je niet langer wil bewaren, maar ’t kan ook gaan over een verre toekomst ooit of over heldendaden die je wil vertonen, maar denk dan maar: zoiets dat haalt de kranten nooit en mogelijk wil je ook wel in vrede wonen, want veel geschreeuw en weinig wol, dat is geweten, dat zet…

Misschien vertel je over ’t meisje op de fiets of over iets dat je niet langer wil bewaren, maar ’t kan ook gaan over een verre toekomst ooit of over heldendaden die je wil vertonen, maar denk dan maar: zoiets dat haalt de kranten nooit en mogelijk wil je ook wel in vrede wonen, want veel geschreeuw en weinig wol, dat is geweten, dat zet…

nooit gegeten omdat het bij de buurvrouw groener was je maakt woorden van gemekker componeert hun lied naar eigen keus alleen het zwarte schaap zit jou niet lekker de kudde kent een kneus jouw staf heeft haar geslagen de hond haar opgejaagd toch blijft zij bij de anderen grazen hoe zwaar jij ook haar leven maakt want als de wol…

God's wijze liefde had 't heelal geschapen: Vol lente, net als de appelbomen bloeien; Weldadig-groen liet voor het vee Hij groeien Het gras, voor ons doperwtjes en knolrapen, 'T varken om spek en ham, om wol de schapen, Om boter, kaas, melk, leer, vlees, been de koeien; Waar steden zijn, liet hij rivieren vloeien; Het zonlicht spaarde Hij…

De scheper zegt: gezegend, Het regent witte wol. De schipper ook lacht in zijn baard: Bravo! dat's water voor de vaart! Hoe hou 'k in huis het vol! Het regent al te dol.…

Hij wees me op Adam en Eva in de tuin, hoe rond en zacht haar buik was, roze, bijna bruin gekleurd na zoveel eeuwig zonlicht: dingen ontstaan in stilte, dragen namen, getwijnd als wol, geborduurd op hun werkelijkheid en vol van eigen ongedwongen schoonheid.…

Op de vertrouwde hoeve kneedt haar hand ruwe wol, dikke wrongel en weke kaas, terwijl ze koningsgedachten doorziet. De Engelse vorst begeert het Frankenland, wiens bange kroonprins leeft voor dom feestgeraas. Jeanne d' Arc boert met krijgszucht, vredesverdriet.…

stromend rood door het bloed zochten het dal met al haar groene weiden je was een ridder in haar leven onder het maanlicht van de middeleeuwen bestond er geen oranje, maar geel was de gloed en haar ogen, smaragdgroen, keken weidser dan haar aanbelandende velden een boezem, als een fruitschaal naast versleten ondergoed, een zinken teil om wol…

De door de wol geverfde prof deed opwaaien veel oud stof Hij maakte zichzelf graag het hof dit was economisch gezien erg tof Maar is, als je je eigen ruiten inslaat met de hamer van de verzekeraar, of bewust niet naar huis toe gaat, als je de weg kwijt bent, zelfplagiaat ?…

leven in mensenhoofden, onder stenen, tussen rottend blad witte sporen van paddenstoelen wel gesponnen, net niet klaar om te gebruiken, vervloekt door herkomst en afkomst doorzichtig glas, onbreekbaar als druppels regen in een schemerplas hun gelijkenis met de maat der dingen, ongenaakbaar als onvoltooide tekst te spellen, kluwen wol…

centre in het verder kale landschap), aan de voet daarvan, als een stil meer, slagschaduw, waarin ik tranen spui, tranen die in de zandbodem wegzinken, jij bent de aarde waarin de hei wortelt, kronkelt, groeit, een eigen slagschaduw werpt schapen slapen daar, herkauwend, herkauwend, herkauwend tot de hei is gesponnen tot grove wol…

Daar zit ik dan, in deze kamer waar ooit de kind'ren sliepen, speelden, nu vol portretten en verleden Volle zakken bollen wol, lappen waar iets van gemaakt nog, kleren, kleden?…

Wegvliegende plukjes wol plakken nu in de bomen en zijn het web waar de lentezon rustig aan haar winterslaap begint.…

Als zij nadert zie ik zeer precies -sinds gisteren heb ik overigens sterkere glazen- dat zij een groene jas draagt afgeboord met wol. Met grote halen rolschaatst zij over de asfaltweg. Zij wuift trots lachend in mijn richting. Ik beloon haar met bewonderende ogen.…

jouw handen verstopt in bont en wol Je capuchon maakt een portret van je gezicht glimlachend, met rode wangen en neus en ogen als glinsterende ijsdruppels die schitterglansen door invallend zonlicht.…

Verdwaald in het labyrint van gedachten en aangeleerd gedrag, in een carrousel getransformeerd, herhaald in bewegingen die ik in schaapskleren vertaal, waarin dichters herder z'n zwarte wolven hoedt, zich niet laten kooien, zich op de literaire vlakte houdt, waar ik de kale zinnen pluk, wordt mentaal voedsel niet verteerd, vergaat wol…

kleuren breken in het kristal van het ongebluste kind, dat ik aantoonbaar in mij draag, mijn hersenschors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, waarin de rafels door de jaren heen in de levensringen altijd zichtbaar bleven, grafieken in wit en zwart slaan naar alle kanten uit, mijn fabels weerspiegeld in gedichten, door de wol…