inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.302):

Weerspiegeling?

Wijsgeren gehuld in een wijsgerige deken
daaronder hun amulet, blijven transcendent ,
ongrijpbaar, ik heb mij daarop stuk verkeken,
wel de uithoeken van mijn ziel verkent.

in die gedachteloper verloopt het zand
in de richting die hand van welke hersen-
kant hem plaatst, we kunnen hem blijven
draaien, met de ons aangemeten tijd.

aan de kapstok van herinneringen
verwaaien aan de waslijn van de wind,
in dat prisma zie ik alle kleuren breken
in het kristal van het ongebluste kind,

dat ik aantoonbaar in mij draag, mijn
hersenschors bewaart het hart dat ik ooit
in bomen heb gekerfd, waarin de rafels
door de jaren heen in de levensringen altijd

zichtbaar bleven, grafieken in wit en zwart
slaan naar alle kanten uit, mijn fabels
weerspiegeld in gedichten, door de wol geverfd.

... Illustratie: Bron: Weerspiegeld ...

Schrijver: Pama, 9 december 2019


Geplaatst in de categorie: filosofie

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 38

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)