Alle inzendingen over eenzaamheid

Wie mij wenen hoort of klagen, Vraag mij niet waarom. Voog'len zingen in de hagen Vinden alles wat zij vragen; Maar mijn smart is stom. Volg mij niet, als het hart, in duister Sombre beelden kweekt; Eng'len dalen dan vol luister, Brengen mij met zoet gefluister, Wat mijn ziel ontbreekt. Laat mij eenzaam zijn in 't leven Eenzaam met mijn…

het is graven met versleten materieel dof en bemodderd maar scherp als de rechter van het leven…

Verscholen tussen gesteenten uit een middeleeuws verleden ligt een nauwe doorgang, een kloof van schimmigheid Het zonlicht probeert haar zonnestralen te doorklieven op het stenen plavei van vergeten eenzaamheid Langzaam verteren de stralen in het duister De kloof verdwijnt in een mist van onzichtbaar verdriet Een gedaante schuifelt zich een…

Hier zit ik dan weer, helemaal alleen. Iedereen heeft iemand en ik ben weer een buitenbeen. Waarom doet iedereen mij zoveel verdriet. Ze noemen me lelijk, raar en een miet. Nooit doe ik eens iets goeds of maak ik iemand blij. Ze zijn alleen maar aan het zeuren op mij. De andere jongens zijn allemaal zo stoer. En ik kan geen ene moer. En…

Ik heb niets meer om handen hoofd gebogen, handen op m'n rug zo loop ik naar mijn einde bewogen kijk ik op 't begin terug!…

Zwijgend vermeed zij het zilver terwijl de woorden zich ophoopten tot onbereikbare zinnen vol gouden druppels die verdampten in een zilte zon Slechts de dromen spraken in geuren soms in kleuren Zwijgend wachtte zij in eindeloze stilte op onbereikbaar goud…

Het is geen ramp dat ik mij aan het verleden vastklamp ik omarm de gedachten van toen ik verwarm me aan de schaduw van jouw zoen het is geen ramp dat ik onvoorstelbaar veel aan je denk ik ben nooit meer eenzaam door de schaduw van je lichaam jouw schaduw volgt mij in het vage licht van mijn lamp maar ook in het volle licht van de zon…

Het wordt stil in mijn kloppende kamers alle kaarsen zijn gedoofd konden we samen opnieuw beginnen paardenbloemen zijn heuvels beklimmen als het kind dat armen gespreid, vogel van binnen blindelings zeilt op de wind ooit, onder bloesembomen bliezen we zaden als bellen omhoog ik dacht, en denk dat nu nog soms misschien besta je niet…

Het speelt mij parten dat ik mij laat tarten ik mis het inzicht terwijl ik mij erop richt ben ik soms te begaan om op eigen benen te staan ik laat alles nu maar gaan als je toch niet weet waar je moet staan dan is er alleen een open weg waarop ik mijn gedachten leg het wordt een reis in een dimensie die ik niet ken en ook niet zie nu…

Spelen met gevoelens is geestelijk oorlogvoeren als de balans wordt opgemaakt zijn er alleen verliezers wijs naar de aarde aanschouw de hemel besef de oneindigheid aanvaard het licht ook midden in de nacht samen met mijn schaduw ga ik nu toch weer op pad we raken maar niet uitgesproken er is één en al zelfbeklag mijn wijsheid is begrensd…

ver weg verder dan ik van jou onvatbaar omdat de rozen niet rood zijn in mijn hoofd de hemel onbeloofd is donker als de wereld omdraait als jij de as in mijn hart allang vergeten was…

Als ik dan hier mijmerend zit krijg ik een goed gevoel mijn wensen worden steeds vervuld mijn gedachten zijn in nevelen gehuld al dwalend ga ik over bergen heen ik zie veel rotsen dus veel steen ik voel ineens daar moet ik heen het is een panoramapunt, kijk om mij heen al kijkend zie ik vergezicht voel een heel intens gedicht vol weemoed…

Dromen Waarom droom ik nog steeds van jou Jaren lang was jij mijn vrouw Onze liefde is niet meer Het leven zonder jou doet zo zeer Waarom droom ik nog steeds van jou Het is door gesneden dat sterke touw Dat eens ons gezin samen bond Wat voor kracht en veiligheid stond Het touw is door een van ons los gelaten De ander had het niet echt…

De namen van wie eens mijn vrienden waren werden tot as tussen mijn tanden, en ik spuw ze uit. eenzaam schijnt men te moeten zijn in deze dode landen, het leven dooft in kaars na late nachtkaars uit.…

Help me mijn uitingen te veranderen help me mijn woorden beter te kiezen help me mijn naaste niet te kwetsen help me mijn geliefden te waarderen leer mij beheersing te hebben leer mij mijn gedrag te veranderen leer mij mijn uitstraling aantepassen leer mij nederig te aanvaarden breng mij niet in moeilijke omstandigheden breng mij op plaatsen…

Het knaagt en zuigt en vreet Werkelijk alles is teveel Het maakt niet uit Hoe laat je opstaat De vermoeidheid eist zijn deel Opgejaagd, bij alles wat je doet Geïrriteerd om werkelijk niets Niet weten waar je het zoeken moet Ontbijten is al iets Langzaam slepend door de dag Je komt echt nergens meer aan toe Moeizaam ga je aan de slag Terwijl…

Ja, ik ben bedrogen Ja, ze is gek Nee, ik mag niet meer geloven In de sprookjes die ze zegt Maar vannacht lispelt de mist Het sprookje van haar natte ogen En geloof je: elke koningszoon Vindt zijn Doornroosje Elk lied een Hooglied Elk zinnetje een spreuk Elke lach breekt door En elke traan een wolkbreuk Ja, ik stap uit het konijnenhol…

Door de Via Veneto in Rome langs Hotel Excelsior omgeven door dames en heren in dure, elegante kleren Op de zorgvuldig geplaveide trottoirs opgemaakte jonge vrouwen met achter muren geheimen en platvloerse raadsels over hoe rijk te worden en dus oud tevreden met weinig te zijn medicijn en eenzaamheid ontdekken als…

Zij heeft nog een paar lege uren kijkt ietwat mistroostig om zich heen waarom moeten dagen maar duren December, de maand van heel alleen weken lijken voorbij te kruipen donkre nachten duren dubbel lang ‘s avonds zet zij het op een zuipen de wintertijd maakt haar stervensbang dan is daar plots het licht van vrede het blijft ook bij haar…

De wolken dreven wondersnel, De bomen bogen naar elkaar. O mannenliefde! o wolkenspel! Luid sloeg mijn hart, van weemoed zwaar. Fel blies de kille winterwind De loverloze lanen door. 'k Had willen wenen als een kind, 't Was of die wind mijn hart bevroor. Toog ooit zo bleek, zo stil…

Jij, je bent er wel, maar eigenlijk ben je er niet. Geestelijk weg, ver weg van mij. De nacht is daar, met vele sterren en de maan, ik...ik lig dan zomaar wakker te wezen, te mediteren, te denken... Wat moet ik anders dan even praten met de maan, kijken naar al dat sterrenmoois De maan, die hoort me wel, denkelijk... In mijn gedachtegang…

'k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis. Waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. 'k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Dat goor is met die gloor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo'n stille…

Het is gestopt Mijn adem is weg. Niet meer beweegbaar. Zoveel tijd en niks gezegd Alles is veranderd Maar waarom? Alles is weg. Weggevaagd door de tijd. Het is gestopt Mijn adem is weg Niet meer beweegbaar. Help me.. Ik zit vast, Vast in de tijd.…

je bent altijd bij me maar soms toch zo ver weg kom je terug? weer terug bij mij? want 's nachts als de sterren aan de hemel staan zit ik hier weer alleen te praten tegen de maan ik probeer je daar te vinden en hoop dat je daar dan bent aan de andere kant of ben ik gek...want laat mij maar gaan praten tegen de maan ik voel me telkens…

Ik laat mijn moede hoofd maar hangen nu ’t zo zeer naar neerslachtigheid neigt Mijn levensgeluk laat zich niet vangen nu zelfs het diepste van de stilte zwijgt Ik staar in zwarte duisternis, vele uren nu mijn hart vreselijk huilt van verdriet Hoe lang moet toch de duisternis duren vraag ik de tranen. Ze antwoorden niet Ik leef nabij de afgrond…

Achtergelaten in een onherbergzaam oord wachten, vol verlangen, totdat iemand mij hoort. Tot ik gevonden ben knagend weten diep van binnen dat alleen ik de coördinaten ken…

Waar ik was keek ik naar schimmen die wilden fluisteren. Volgde ik willoos woorden en echo's van wachtende stemmen die bleven roepen maar geen momenten vroegen. Want de stilte lieten ze waken zolang ik niets uitdoofde in de vluchtende kou waar ik mijn eenzame geluk weer mocht vinden dat leeg en verteerd niet meer dan een…

Piekeren in de nacht helpt als je wilt dat het helpt, dan helpt het ook overdag piekeren... piekerse!!!…

de mooiste bloemen bloeien gedompeld in rust even vergeten het grote niets breekt open waar een mond geen spreken kent…

in de nacht zing ik sterren een oud lied van mens alleen nee geen schreeuw maar sereen en zacht: breekbare melodie als een donkere vogelvlucht angst tillend voorbij de dood…