Alle inzendingen over maatschappij

vrijgekomen zielen schreeuwen om hulp nu de deksel van de doofpot wordt gelicht zij zijn alleen hoorbaar door hen die de gruwelijke waarheid onder ogen zien de last niet meer kunnen dragen van al die opeengestapelde feiten veel te zwaar voor kinderschouders om te dragen laat staan voor hen zwijgt de waarheid nog steevast op de bodem…

wij hebben alles uitbesteed zelfs in relatie dragen wij het door de coach geëiste boetekleed van baby tot student het kind heeft in die periode zijn ouders slechts gekend waren familie en gezin het vaste baken nu zijn school en opvang voor die zaken er is geen hechting meer in voor en tegenspoed onafhankelijkheid is ego’s grootste…

jij bent niet vrij maar leeft onder het juk van de moderne slavernij artsen die hun dokters eed verkrachten door te snijden in gezonde huid mensen die geen ouderdom belijden maar hun nekken strakker laten trekken geld uitgeven dat gedeeld zou moeten worden met hen die vechten voor wat eten weg met de terreur van geld en macht…

het broeit de ogen glanzen weer mensen pikken het niet meer zij willen vogels horen fluiten zonder stress naar buiten het economisch groeien kan hen niet meer boeien geen jacht op geld en macht breken met afhankelijkheid van kapitaal en speculaties een eigen koers zonder hun malversaties de maatschappij zal in zijn voegen kraken…

Zeg groenteboer...wat kost de koffie tegenwoordig? Ik stel het op prijs dat u dat vraagt. Ik zal direct voor u naar de AH gaan hier om de hoek. Ter plekke zal ik mij terdege laten informeren over de prijs en kwaliteit etc. En de afkomst niet te vergeten. Daarna zal ik dringend doch beleefd vragen.... mag het een boontje meer zijn?…

twee rumdoorbrande ogen parelden daar had dus je hut gestaan even zonk ik tot de knieën in jouw shit ik voelde hoe ellende tussen tenen kruipt je hart was lichter dan het mijne je tanden een puinhoop - en mijn leven dan? - toen explodeerde je gezicht in de oerknal van een lach zo schept elke god zijn wereld mijn shirt leek te wit voor…

Ruimte in golven eindeloos en roep van blanke vogels vrijheid tot verre horizon wind als onzichtbare streling geen grens die bindt aan herinneringen vrij naar de kim in hoopvol streven volgt op afstand verleden mee gedachten gelijk woorden verborgen in vreugdvol gevoel het oog gericht op toekomstig doel.…

In je trekken staat de geschiedenis van je volk geschreven fascinerend, jouw volk almaar verloren en weer teruggevonden wij staan aan een angstige oever wachten op de mensen eindelijk mens geworden de jouwe en de onze eindelijk verzoend Is de grote Barouch niet in deze straatjes opgegroeid? --------------------------------- uit: 'Hollandse…

In het land van oude wetten Vechten kinderen in een kooi Toeschouwers van laag allooi Volgen gretig hun vedetten Bobby’s kunnen niets beletten Toys en Indianentooi Zijn vervangen door gegooi Stompen, slaan en wonden betten Anders gooit hij vast met stenen Naar een bus of draagt een mes Zegt een vader van zijn zoon Nee dan liever tegen…

fietsen als stille getuigen evenals een jas op de grond patronen raakten benen verwardheid overmeesterde en zette om in een daad welke onomkeerbaar bleek…

ze beweerden dat het leven een toverbal zou zijn voorzichtig lik ik het zoete rood geel en groen volgen opeens wordt alles grijs in mijn mond bah, wat vies de kikkerprins sabbelt op een gouden knikker…

Heb je al eens nagedacht ons leven bestaat denk ik dan toch alleen maar uit lijnen nieuw banden op je wagen daarna uitlijnen vissers gooien hun lijn uit dames willen per se elk voorjaar lijnen dat is natuurlijk de bikini kwestie je kleurt het liefst kan je het al raden binnen de lijnen zelfs ieder kind weet dat als productiearbeider…

laat me maar drijven op een oneindige zee oeverloos deinen met eb en vloed mee de wind als mijn vriend golven als huis in hun eeuwig geruis heb aan de hemel mijn leven getekend met wolken in buien en regen als sluiers daar waar zij raken de lucht en het water streept horizon bol eist bestaan weer zijn tol want grenzen verleggen…

De dwaas bemint de lof alleen, De zoetste zoetigheden En strooit ge er wat kritiek doorhêen Hij ’s boos en ontevreden. Wel, ’k min de- lof zo goed als hij, Doch meng me vrij Wat kritisch kruid er onder Uw lof wordt door die specerij Slechts eedler en gezonder!…

Stille stem van het woord van niet zijn en wel zijn zal in de naad gespleten worden waarachtig het stijgt me op de lippen het warm te zeggen hoe lang nog duren uren kleuren gegooid tegen de regenboog blijven dan nog mens spreek van geen begin zeg van geen eind geheimhouding trilt in vertrouwde klank geeft nieuwe woorden met bestaande kleuren…

Ze waren aan het proberen, Het orgel te intoneren. Als alle pijpen hun eigen toon laten horen, Klinkt het orgel als herboren, En komt de eenheid naar voren. Als we ook eens onszelf intoneren, Om als één klank functioneren.…

Ze roepen mijn naam nog een hond begint te blaffen er groeit een besef in mij dat het niet mijn hond is maar de gevreesde hond in de donkere straten van een verlaten stad op zoek naar vriendschap voor de dood.…

ik doop mijn kwast in liefde en met een hele grote haal schilder ik de wereld… een stukje leuker voor ons allemaal…

De maatschappij vraagt veel van de mens, zijn en functioneren in absolute perfectie, terwijl het zelf niet draait naar behoren, wie zijn wij om 'n ander te ontnemen z'n wens. Een wens om gewoon te mogen zijn in wie je bent, oordelen, veroordelen, daar is men goed in, meedogenloos niet iemand kunnen doorgronden, weggedrukt in onzekerheid, verschrompelde…

Hoe konden we geen machines worden in een land vol machinerie Hier heerst de wet van wetmatigheid, rationaliteit en zakelijkheid Koud en kil staan zij daar, ratelend en pruttelend Wij namen hun als voorbeeld en nu staan we hier Warm en kil tegelijk zwijgen wij…

hoe gezegend zijn we in 'n wereld waarin wij kunnen horen hoe beperkt zijn zij als ze zonder gehoor worden geboren hoe gezegend zijn we bij het horen ruisen van de zee hoe geïsoleerd raken ze, tellen ze zonder gehoor wel mee een operatie stemt tot hoop doch garantie minimaal emotionele achtbaan is geluid nu ineens kabaal de hoop…

Wanneer alles vanzelfsprekend is, wanneer men niet meer verrast opkijkt bij een attentie, wanneer men zelfs een bedankje niet meer door de strot krijgt, wanneer vanzelfsprekendheid een bijwoord verworden is, dan mensen, ja dan alleen is het in de gehele maatschappij, zo ontzettend mis.…

Er is geen mens blij met het antwoord: NEE, maar degene die het woord moet uitspreken, zit er dan ook 't meeste mee!…

Wolken tussen bomen steken af tegen hemelsblauw krabbers versus skyline welke schoonheid mij ontgaat eet ik een broodje bladgeritsel en drink 'n kopje zonneschijn…

De druk van mijn bestaan gebonden in een traan Het stromen van gevoel langs mijn wang De getergde ziel klinkt door in mijn gezang De harde val kwam nadat ik er heb gestaan De zwarte pagina is gewoonweg om te slaan Woede lost op in het gepeupel en gedrang Wijn voelt zo zoet, maar de nasmaak wrang Elk stukje van mijn bestaan vergaat met…

De koning spreekt: „Dat zijn mijn landen Ik ben de Heer, ik draag de kroon Dat zijn mijn bergen en mijn stromen Dat is het erfdeel van mijn zoon" De landheer zegt: „Deze velden waren Ons eigendom van overoud Mijn vader erfde van zijn moeder Die weiden en dat donker woud" Het knaapje toont de vogelkopjes Half weggedoken onder 't mos…

The Gay Canel Pride meer dan vrolijk meer dan trots rots in de branding van zijn wie je bent dat mag je beleven dat is je leven dat mag je vieren en vooral mee-vieren aan de Amsterdamse grachten en na de afterparty gaan we in Nederland verder samen: ho, he, bi en gender amen amen amen…

als ik na zou moeten denken hoe er over mij wordt gesproken of gedacht wat voor leven heb je dan? bezig zijn met in te vullen zorgen maken en dom lullen argwanend leven, dag en nacht zoveel tijd aan niets besteden valkuilen, gebroken treden wat vermoeiend al dat denken om te zien en aandacht schenken hoe men nu weer naar jou kijkt over…

Iedere zucht wordt breed uitgemeten in een te nauwe context Peinzend schrijf ik “ zelfbezinning “ in ledige hoofden Hun woorden schreeuwen op de blinde muur die zij steen voor steen bouwen, liefdeloos Zij donderen als jaloezie hen messcherp souffleert en zij zachtmoedigheid verwoesten Als kleinzerige dwazen verbranden zij…

straattaal Als ik droengoe ben en oso skraffa als ik ga slanging dan ben ik een beckenbauer cutty ranks smocho standaard stamma ja stanko ye kot vonk yo tjappie ye hossel n wittie daaie ja walla ik ben een wakka mang als ik ’t standaard denk heb ik no spang normoelulu heb ik n pitt dan is t ordes gi wan pingi nan da yo op een feest…