Alle inzendingen over ziekte

de spanwijdte van mijn vleugels is niet groot genoeg om het gevallen woord te dragen hemelhoog dondert de echo door ik vlucht om wat ik hoor en hoor en hoor klapwiekend ankert naklank koortsig en rauw klampt zich vast, hecht aan vergroeiing in mijn gekraakt karkas…

Hij loopt stevig door in de harde wind. En stamelt woorden voor ja, voor wie? Fluisterend, als een ondeugend kind. Hij is een nette heer Maar zijn woorden kloppen niet. Ik pak z'n arm. Voorzichtig, keer op keer Hij kijkt me donker aan Alsof ik hem bezeer. Met lege ogen, ja, van wie? Het is een nette heer Maar zijn ogen kloppen niet.…

Geen volle bos Sneeuwwitte haren Deze haren waren witte ragfijne haren Als engelenhaar, gesponnen door het vocht Een vorst in aantocht Zo wit als sneeuw door de jaren daargelaten Was nu zijn in stof verweerde stoel verlaten Enkel de verhalen werden er nog verteld Want vroeger dat telt De rillingen liepen over mijn rug De sneeuw kwam vast…

“Het is goed zo”, Waren haar laatste woorden Die dwarrelend vanaf haar bedstee de kamer vulden. Een vreemd gezicht, Het meisje van Nulden Ze was, Net als Tussaud…

Lieve, lieve jij morgen ben je jarig we weten allemaal dat het je laatste verjaardag hier op aarde zal zijn de artsen spreken over enkele dagen misschien weken die wetenschap die doet afschuwelijk veel pijn je blijft opgewekt bent niet opstandig zegt, als het zo is dan heb ik een mooi leven gehad je was altijd al een tevreden mens…

Gelukkig is haar bed door iemand voor het raam gezet. En naast haar in het witte kastje is alles wat ze nog bezit, geborgen in haar damestasje.…

Dapper gestreden als ridder te paard voor haar kind'ren hier op aard. De ziekte kwam velde haar neer op bed ieder was ontzet De krachten namen af de pijn nam toe staan of lopen was een onmogelijk gedoe Toen is haar steel geknakt haar schoonheid was verloren De strijd is gestreden Niet tevergeefs toch is haar levensdraad nu afgesneden…

Euthanasie wordt een optie als wetenschap is uitgedokterd.…

Hier glijd ik van de trap traag maar gestaag het ongewisse in Hier stuitert mijn besef van lijf zegt ho en boem is weer opnieuw beginnen Hier wacht ik hoog of laag op een naakte trede Dag roede dag loper hier glijd ik.…

Met een boortje schoot hij uit Het ding boorde zich in zijn pols Zomaar. Hij gaf een kreet, doet ie wel meer Ik keek niet meteen, wel bij de 2e keer Vanzelf De schrik was compleet, bij ’t zien Van zoveel bloed, ’t was zo’n klein machien Echt waar Stoppen met stromen, handdoeken erop Drukken maar De broeders kwamen, zagen en overwonnen…

Veel woorden niet uitgesproken alleen dat ene Waar nietsvermoedend de vinger wordt gelegd De broosheid van het achterlaten is alles mee gezegd…

Ongezegd de woorden het onderwerp taboe niet dat ze stoorden maar niemand wist nog hoe de juiste troost te geven om in plaats van de dood te kiezen voor het leven ook al is de kans niet groot…

Wanneer de houten deuren wijken op de tocht (op avonden van harde wind en hoorbaar sissend water), is zij het steeds die bleek & rechtop in de kussens de kamer binnen komt - ze zegt geen woord, maar speelt haar weemoed in gegiechel om een alledaags verleden (haar vroeger naakt, ooit glad & harig van verlangen), en laat zich gaan vanuit…

Hij Verwachtte ons reeds lang Berustend glimlachend - Hij Met ingevallen mond In zijn steriel-witte bed Fluisterend zeggend Kom gerust dichterbij Kom Wees niet bang…

In bed Wakker Stakker Licht Verlicht Met bonkend hoofd Verdooft Het veertjes gordijn open deed Krrrraakkent Wat een week Ik keek uit mijn boven licht Aha, daar schijnt de zon Wat zie ik bleek Ik draai me om Vlug terug in bed Nog even kamille thee zet En naar het toilet Bibberend Trillend Pijn in mijn benen Het zeurt Mijn pijnlijke…

Mijn wil wijst mij de weg Mijn wil leidt mij door het leven Mijn wil brengt verdriet en geluk Maar wat nu, als mijn wil mij vergeet Dan kun je mij helpen Door een vriendelijke glimlach Door je warme handen Door je onvoorwaardelijke liefde Mijn weg weer te vinden…

gebroken in de regel vallen scherven uit jouw mond geduldig voeg ik mijn woord bij halve zinnen en plak wat niet te rijmen is jij kijkt naar binnen achter regen langs het raam…

Opstaan zuchtje kreuntje pijntje plasje scheetje Snottebel Gestel hoestje rillinkje kuchje Snottebel Remedie asperientje koekje dropje snoepje toastje Snottebel…

gebroken in de regel vallen scherven uit jouw mond geduldig voeg ik mijn woord bij halve zinnen en plak wat niet te rijmen is jij kijkt naar binnen achter regen langs het raam…

Midden in de nacht, donker buiten, stil op straat. Ik lig in bed, lig rustig te slapen. Dan opeens, een nachtmerrie! Ik verdrink in een meer, word steeds verder ondergetrokken. Ik schrik wakker, krijg geen lucht! Heb de kracht niet om, om hulp te schreeuwen. Ik ben bang, zweet over m'n hele lichaam mijn ademhaling piept. Het voelt…

op een dag na plaatselijk ongemak is er een gesprek met een tafel er tussen in een kamer met licht, hout en veel ruimte het licht wordt dof, grijs en verstilt de ruimte beklemmend wit vriendelijke afstand met heldere zakelijkheid niets is meer zeker het lijden wordt zichtbaar en fysiek…

Drie jaar collega Aardig en attent Sloom van lichaam en geest Een wandelend vraagteken Maar fel met woorden Snel met tranen Onrecht voelend in elke zin Altijd met dat rokershoestje Terwijl ze al vier jaar gestopt was Het zal wel meevallen Zei ik in maart Toen ze naar de dokter ging Kanker zei hij En haar leven was voorbij…

zo lang bovenmenselijk gevochten zo lang in mezelf geloofd zo lang trots en waardig nu spat mijn leven in scherven uiteen god gun me nog alsjeblieft de kleurschitteringen weerkaatst in't gebroken kristal…

moeder, mijn vader heette Klaas welnee, zijn naam was Jan maar die is er niet meer, helaas hij was een heer niet de gemakkelijkste, een echte ouderwetse baas moeder, ik ben uw zoon net als Gijs en Kees ja, jouw pa had de hond nog voor de aardappelenkar riep zij oprecht maar o zo in de war moeder, mijn vader heette…

(bij het huwelijk van mijn dochter) Huisje van glas kind van ons hart. Daar lag je zo klein zo teer. Je was, van was. Breekbaar was je. En wij mama en papa totaal geen ervaring met zorgen, keken uit naar elke dag. Naar elke morgen Huisje van glas dat is bij ons gebleven. God wat was je ver weg voor ons! Maar dat glas hield…

De nacht bevrijdt mij van de zorgen, een paar uurtjes vrij, tot de nieuwe morgen! Eventjes je zorgen vergeten, en je pijn, even verlost van alles zijn! Je lichaam en geest even tot rust laten komen, als je geluk hebt beleef je mooie dromen. En als de nacht weer henen gaat, begint opnieuw de dageraad. Met nieuwe moed begin ik aan de nieuwe…

Ze ligt op bed een lief gezicht wel bleek. Ze kijkt me aan en zucht ik lig hier al een week. Hoe is dat zo gekomen vroeg ik haar. Ach dat moet u me niet vragen ik hoor hier niet ze doen hier raar. Mijn kinderen zeggen niet klagen Bent u boos omdat u hier bent. Ja knikt ze, en begint te snikken niemand de me hier kent. Ze laten je gewoon…

Ik beweeg en soms denk ik laat het maar stoppen voor altijd! Gevangen in een willoos lijf. Geketend in een kerker is waar ik verblijf. Ik beweeg en soms denk ik kwam maar een einde aan alles. Vandaag nog! Handen stil even controle. Los van de ketens is wat ik wil. Ik beweeg en soms denk ik ik dacht er niet…

Onzichtbaar, maar pijnlijk voelbaar chaos en pijn in m'n hoofd veroorzaakt door het monster dat migraine heet die me danig van m'n bestaan heeft beroofd en ik dagen niet eet in duisternis gevangen rijg ik de dagen aan elkaar aan bed gebonden als een kluizenaar met bizarre gedachten en slapeloze nachten Maar dan opeens... Na drie dagen…

Omdat mijn woorden niet toereikend zijn. Klinken klanken vanuit eenzaamheid en pijn. Ik wil je verstaan, verward is jouw praten. Vaak heb je mijn onmacht in de gaten. Soms botsen mijn woorden, met je kreten. Maar ik ben bij je, zal je niet vergeten! Terwijl jij steeds hetzelfde doet en zegt, blijft je gezicht eerlijk, helder en oprecht…