Alle inzendingen over eenzaamheid

Waar dwaze lieden aan de zijlijn staan en de branding aan de vloedlijn grenst Waar koude het nachtelijk uur passeert en honger mijn droevig hart vermoeit Daar vind ik nieuwe zin in voltrokken versregels en schone kunsten in frivole tekens Daar hervind ik het leven in warm stromende beekjes in tuinen van smaragd Gedistilleerd tot een…

Een vleugje kind Aan de rand Van het bestaan Waar wind en vaandel Het gezicht beitelen In jaartellingen Die nog zijn te gaan…

de honinghommel zoemt de karper jongleert in de vijver hagedissen verlaten hun huid een waterlelie verschiet van kleur zwarte slijmerige slakken ontvluchten de zomer tussen de buien door verzengt zich mijn denken doelloos in het kroos een doorweekte tennisbal de eenzame tocht door het bos schenkt mij geen vreugde vandaag toch / reken…

Wat is stilte geen enkel geluid alles stil om je heen. Tot ik haar hoorde en begreep dat je ook stilte kan horen.…

Ze zuigt mijn geesteskracht op Ze haalt het kwaad in me naar boven Ze antwoordt mijn liefde niet En na alles wat we samen als een gezin mee hebben gemaakt is ze me erg ondankbaar, is ze van me vervreemd en laat ze me mezelf afvragen: waar ben ik in beland Ze zuigt mijn geesteskracht op Na alles wat ik voor haar gedaan heb Krijg ik alleen een…

Het alleen en eenzaam zijn doet mij soms pijn al zijn er mensen om mij heen voel ik me nog alleen ik vraag me af ligt het aan mij wil ik geen liefde en gezelligheid en wat aandacht op zijn tijd wat is er mis met mij gaan mijn jaren zo voorbij een klein beetje vreugde en geluk zou dat er voor mij nog zijn?…

De regen breekt je laatste weerstand en je staakt het rennen, door moedeloosheid overmand laat je het water in je haar in je kleren trekken. Trekt een paar gekke bekken omdat je nu eenmaal een clown bent, maar inwendig kun je het niet verwerken, ze heeft je verlaten en je schreeuwt een paar harde woorden, niemand die je hoort door de wind…

mijn geest kent komkommertijd niet dat hij bezonken rust of bruist van ongedurige verveling neen, mijn muze is door derden verleid waarom vertel ik u dat zo uitvoerig omdat dit de bestaande leegte uitdijt daar mijn aard neigt naar complexiteit zoekt hij troost in het dichterlijke moeras normaal toch bron van inspiratie uit…

Ik voel me de laatste dagen zo depressief Ik zie alles zwart en negatief Ik verzet me er steeds tegen Ik heb het voor iedereen verzwegen Ik hou dit niet lang meer vol Ik word van binnen helemaal dol Ik zou het liefste willen sterven Ik ben toch ieders leven maar aan 't bederven Ik word van dit alles zo moedeloos Ik vind m’n leven toch…

net als ik de zoon van een dominee en beiden verslaafden aan het dichtwerk, dat omhoog voert tot in de hemelzee, via wijze vrouwen, niet de kerk die dood maakt wat zij claimt te doen, niet de wereld die in onmin leeft, maar via hun ogen, Mathilde toen en anderen nu, wordt de ziel doorleefd van wat het ware dichterschap toch is: een grote…

Zoek, niet wetende wat je zoekt Hoop, op datgene wat je niet kan vinden Ren, het leven voorbij Sluit je ogen en Vlieg in gedachten je vlucht Een vlucht in de wereld waar je eigenlijk niet wilt zijn…

Als je huilt om een bloem, die in de knop is geknakt. Om een liefde die niet kon en mocht ontluiken. Een hart, dat niet werd verstaan je in het donker liet staan. Zal je toch eens weer horen dat de vogels buiten fluiten. Dan stap je uit de schaduw om in de zon, verder te gaan.…

Met gierende banden, door de grijze nacht Lang getwijfeld, ja het was doordacht. In de smoezelige kamer, brak alles los in bittere tranen Al snel jankte ze mee, als prille tiener koesterde ook zij wanen. Zacht zei ze: ik werk hier voor mijn kleine meid Dat sloeg aan, ook hij leefde voor zijn zoontje, altijd! Beiden waren opgelucht, dat sex…

Ik wil je gedenken, ik wil je vasthouden, ik wil je niet missen, ik wil jou Ik wil je koesteren ik wil je omarmen ik wil je beminnen, ik wil jou Ik wil je liefde verklaren, ik wil je ten huwelijk vragen, ik wil dit alles en wil dat met jou Ik wil je alles geven, ik wil alleen met jou maar leven, ik wil dat alleen maar met jou. We wilden…

Betekenisvolle leegte Gevuld met tonen van verdriet De wereld valt samen Zodat je stilstaand beziet Ontschermd door tijd Bestaat alleen nu, Zonder moeten alleen moment en puur gevoel Zonder angst Ruimte voor essentie Leegte maakt heldere Emotie…

In het schimmenrijk van mijn hart Leven demonen in het duister Fluisteren wanen in mijn hoofd Zetten mij aan tot razernij Op de rokende resten van wat eens was Vernietigd door een van de zeven Ontwaak ik uit mijn woeste roes En heel even huil ik om het verlies Alleen en veroordeeld tot dragen Van leed jou en mijzelf aangericht Slijt ik…

Ik kan mijn gevoel niet omschrijven Daarom kan ik maar beter wegblijven Als ik het allemaal zou kunnen uitleggen Zou je mijn verhaal dan wegleggen? Zou je de scherven van tafel vegen? Met een gerust hard verder leven? Ik wil jou reactie niet weten Want bij jou of bij mij Zal er iets diep van binnen In heel veel stukjes breken Nu leef…

Door het open raam het geluid van de vallende regen een ritme van druppels op de bladeren dat rustig maakt Was jij hier dan konden we samen naakt een eindje stappen weggaan en terugkomen met grote spetters op de huid Elkaar afdrogen en ontdekken waar het in het lichaam gloeit Jij blijft het meisje van Brazilië het land waar jij van houdt…

In de krochten van je ziel Door leed en pijn verhard Woelen onrustig je geheimen Verduisteren je bloedend hart Het harnas verroest door tranen Sijpelt het verdriet door de muur Je vesting zal snel vallen En verteren door het vuur Het vuur van je verlangen Dat iemand je echt kent Die je dan zal omarmen Om wie je werkelijk bent…

Wanneer je het zwart van de nacht in mijn ogen ziet ben ik er even niet maar wacht op mij het donker voorbij dichterbij de bron van het bestaan waar het hart van wolken breekt en zoute tranen uit een zee van spijt in rook zijn opgegaan waar het licht weer dag wordt en mijn glimlach zich uitstrekt in oneindigheid wacht…

Je ego Is net als lego Je moet je zelfvertrouwen Steentje voor steentje opbouwen Dat is de hele stratego.…

Smachtend naar het Groene Goud ontwaar ik vele dromen In het Maanlicht hoor ik niets wat mijn Hart vervullen kan Uren leeg en zonder weemoed ook de Toekomst is nog ver In mijn oorschelp heerst de Stilte van een onbewogen lied Van diepte en van dalen Dralen wordt mijn hoogste nood… Hoor die vilten voetjes stappen op een harde ondergrond…

Zijn stukgeslagen hand knijpt de katjes in het donker Toch blijkt hij niet somber onder het toeziend oog Zijn zacht gezalfde wond is als een verre pijn die kronkelt Toch springt de gewonde man bij laag en bij hoog te trotseren waar hij eerst bang voor was “De zonde gaat vooraf aan de wonde!” Het toeziend oog knijpt zich toe…

mi lanct naar het land mijner jeugd waar ik ongestraft blaaskaak kon zijn verkondigend wat waarheid was of had moeten zijn mijns inziens vandaag is het al omzichtigheid wat de schrale klok nog slaat het besef van falen en ongelijk gelukkig gaat het nog maar om een paar jaar…

Het aantal stoelen om de tafel blijft eender, het aantal borden, zet ik steeds weer neer, alsof je er nog bent. Ik dek nog steeds met je servet, de ring die ik oppoets, nauwgezet, glinstert in al haar glorie. ‘k Schil nog steeds zoveel piepers als voorheen en als de slager vraagt: mag het iets meer zijn, zeg ik nog steeds,…

TRANEN OP HET VENSTER Tranen druppen op het vensterglas het weer heeft alweer zo’n verdriet Het mist zoals ik het levenskompas mijn tranen, die vloeien echter niet Kleine beekjes vormen zich aldaar ach wat huilt ‘t weer toch vreselijk Net als ik, heeft het weer het zwaar mijn pijn is nochtans..ongeneeslijk Grote druppels roffelen…

Stilte, even een snel bewegen geen enkele blik van emotie zie je in zijn ogen. Hij staart in de verte, zonder werkelijk te zien zoals, een schim zonder enig gevoel.…

Klein meisje eenzaam en alleen. Niemand die haar begrijpt. Altijd toekijken vanaf de zijlijn. Voelen dat je niet goed genoeg bent. Klein meisje nu een vrouw. Een vrouw die haar verleden afsluit. Op weg naar een betere toekomst.…

Het is en blijft natuurlijk wel een beetje gissen of jij nog weet wie ik ben of was of wat ik in je leven was. Het is misschien ook wel een beetje dom normaal kijk ik niet zo heel vaak om maar ik was gewoon benieuwd of je mij zou missen.…

Ach, weef en zing, Tot ik dat uiterst oord vergete, Waar stil de witte nevel hing Op 't stroomloos nat der bleke Lethe; Dat ik de weg niet weder wete Naar 't kilst van mijn herinnering, Ach, weef en zing. Ja, zing en weef, Opdat Uw sluier 't heir der schimmen Bont met zijn beeldenspel omzweef; Bedek het bloed, waar zij naar grimmen, Verberg…