Alle inzendingen over familie

November Het zonnetje Schijnt Uitbundig Ik ben Samen Met mijn Kleindochter We maken Een wandeling Het zonnetje Schijnt heerlijk Op een pleintje Een beschut plekje In het zonnetje Staat uitnodigend Een stoel Kijk eens Zeg ik Tegen mijn Kleindochter Speciaal Voor ons Een stoel Ik ga zitten Mijn kleindochter Op schoot…

Alomtegenwoordig vol minachting hamerde ze bescheidenheid in onze hoofden. Nu en dan nam grootmoeder een stoel, klom er op, opende het patrijspoortje en zette de wijzers naar haar hand. Lichtjes duizelig gleed ze terug naar beneden alsof haar vingers daarboven in het kraaiennest iets onwerkelijk hadden beroerd. Onder het slaan verstomden…

Wij waren drie broers; doch daar ik gesneuveld ben in 't beleg van Leien, Zo zijn we nu nog maar met ons beien.…

Alleen mijn naam Je bent uit mij geboren Wij samen, een band Onbreekbaar voor altijd Tegen alles bestand Voor elkaar door het vuur Samen tegen de vijand Maar door de tijd gebroken Of was het jouw hand? Mijn ziel doorboord In jouw hand het zwaard Een leugen voor een leugen Verraadde jouw aard De lijn in mijn hart gebroken Niets werd…

Mijn Moeder Dochters en partners Kleinzoon Kleindochter Zussen Broers Ik vind Het Steeds Zo een klus Hoe Blijf ik Betrokken Hoe vind ik balans In het Geven en ontvangen Ik heb jullie lief En wens jullie De vrijheid Van het leven Ieder zijn eigen weg Vrij van elkaar Ook voor mijzelf Vrij zijn Niet van alles Moeten…

bij mij hangen ze niet aan de muur worden ze desondanks niet weggestopt of ontkend de binnenkant van m’n hoofd daarentegen is er mee vol behangen met hen die ooit op beeld zijn gevangen elk willekeurig moment kan ik ze bekijken in elke gewenste tijd iedere dag ieder uur en als ik wil kan ik ze ook ontwijken…

Toen de jonge vogels uitgevlogen waren die op eigen vleugels wilden gaan met de wens, nu zelf een nest te bouwen en ook te beschermen, als het heftig waait. Het getuigde van veel zelfvertrouwen want de eerste storm werd goed doorstaan bomen hadden diep gebogen, maar hun bouwwerk bleef naar wens bewaard. Zo leerden wij dat zorgen slijten…

Je zegt ik heb geen grenzen leren stellen, klopt, mijn moeder waar altijd alles kon en mocht en zacht 'k leerde daardoor dat niets zwartwit, grijs ook wat is en grauw en crème en in elke vrouw zit wel een man een haar in elke hem Maar jij, jij hebt een held're lens Jij voelt gelukkig wel die scherpe grens Wees blij! Jij leert nu mij…

het mooie van broers en zussen is dat je in hen heel veel van je overleden ouders herkent door hun typerend gedrag blijven ze je bij toch ben je blij dat jij volstrekt heel anders bent jij hebt jezelf meen je uitgevonden en dat het hun andere kinderen niet is gelukt zichzelf te vinden blijft eeuwig zonde een mij bezoekende…

Meisje Ik mis je Wil met je spelen Wil met je zingen Of gewoon maar Naar je kijken Bij jou zijn Er Zijn…

Dit is niet van mij Ik geef het terug Waar het thuis hoort Het is niet mijn probleem Ik geef het terug Ik heb geen probleem Ik geef het terug Waar het thuis hoort…

Jou pad, jou leven Zwaar op mijn schouders Is niet van mij Ik geef het jou terug Het is niet van mij Het is niet mijn probleem Ik geef het jou terug Ik ga van jou pad af Ruimte maken Voor de weg naar mijn eigen pad…

Het was bijna altijd onweer thuis bij mij in mijn ouderlijk huis binnen bliksemafleiders hielpen niet een dof, grof gerommel kondigde nog meer angstige keiharde knallen aan bijna niemand deed voor elkaar onder een ieder had wel het gelijk aan zijn kant grote monden, nog vaak met eten vol ze lagen elkaar niet, we lagen elkaar niet als flitsen…

Ik ben zo moe Altijd dacht ik aan die ander Was ik bezig met wat wil hij zij En nog vond ik van mezelf Dat ik er niet genoeg was Voor de ander Dit was zo mij hardnekkige patroon Dit koste zoveel energie Zodat ik in dat verhaal verdween IK..daar was geen ruimte meer voor Nu al een poosje Mijn eigen weg aan het zoeken Bepalen Dit…

Een blik in broze dozen Bewaard voor tijd van leven Wel gekregen Nooit bekeken noch gelezen Geboortekaart Een zoon een broer Gekozen oude namen Dankbaar van God ontvangen Bevestiging na groot verlangen De laatste dag van t jaar geboren Leek een oudjaarsavondfeest Echter op de nieuwe morgen Gaf je reeds de geest Wederom een kaart Dezelfde…

Het lange wachten is begonnen de stilte na de storm van kleuterpret, puberluim en brommer en lessen in de goede vorm gestold hun levenslust in vastgeroeste patronen gekrompen hun postuur veel kleiner dan hun zonen. mijn vader, die eens met een schop blafte naar mijn dwarse puistenkop: je komt dit huis niet meer in! sloft nu als een…

O lach naar mij, gij klein kalf Daar ik je moeder ben Mijn liefde voor den uwe persoon is meermaals ten proeve gesteld Uwen vader heb ik allerwegen gezocht. Ik ken het gif der schaduw Ik weet dat de noten der aarde geschikt zijn als voedsel Dus, wees niet bang We zullen uw vader vinden in 't woud Lach en speel, nu! Want in 't woud leven we…

Toen ik klein was zat ik op jouw schoot vertelde je verhaaltjes van een reus oneindig groot die ooit een draak met zeven koppen had gedood van kaboutertjes knap en klein die werkjes opknapten in ’t geheim van wondermooie feeën en elfjes vederlicht en zacht die alleen kwamen in je dromen bij een sterrennacht……

Vergeet je wel eens je vaders klok op te winden? ja, ik vergeet wel eens mijn vaders tijd te te vergeten draag je wel eens een strohoed een ooglap een vadermoorder? nee, ik draag een gedicht op, een zomer van bladgoud schrijf je wel eens de laatste lippen om te verwoorden? ja, ik ontcijfer een kus van bemodderde rozen loop je wel eens door…

DE MOEDER Ik draag u aan mijn hart, al ben ik járen-zwaar. Voelt ge mijn adem als een vlamke op uw haar?... DE ZOON Ach, zwijg: ge zijt een vróuw langs lege levens-straten... DE MOEDER Hoe, heb ik niet mijn zoen op uw gelaat gelaten? DE ZOON Uw zoen is op mijn mond gelijk mijn tranen: zóut... DE MOEDER Mijn…

Met een vrucht in de schoot en een tas in haar hand stak ze weifelend de Weichsel over. Want de Rus naderde 't Kasjoebenland, die primaat, die hongerige rover. Weg uit Pommeren, verstoken van brood, wie had er in zo'n eind van de oorlog geloofd? Een brave bakker deelde haar nood, ze treinden naar 't Waasland, berooid en beroofd. Hoe pover…

met zijn hakken in het zand verankerd denkt hij boven haar uit te toornen gewapend met zijn dekmantel waant hij zich onfeilbaar zij zet de dans in, hij pareert en kotst opgekropte woede over haar heen spiegelt feilloos zijn eigen gedrag in de hoop haar te kunnen raken gewapend met liefde ontwaart zij hem als gevangen in zijn eigen pijn…

Mijn grootmoeders huis had een tuin vol geheimen, verborgen viooltjes die ik mocht zoeken. Zij maakte mijn kop chocola in haar kamer, die vol stond met foto's, diepzinnige boeken. Mijn grootmoeder wist zich omgeven door geesten. Zij zag de kleuren van het goed en kwade en las je gedachten. Zij was onbevreesd, dit had zij bereikt door haar…

Grootmoeder zat in de wagen, En al de kindren erbij: "Ik moet er zelf naartoe gaan, Ik ben de jongste", sprak zij. Haar oudste broer kwam haar tegen, Aan de ingang van zijn woon, Het haar om de kale schedel Gelijk een zilveren kroon. 't Was de speelgenoot van haar kindsheid, Zij zuchtte en zei: "Och Heer!" En hij hielp ze van de wagen…

Ik lig op de bank, Verveel me dood. Dan baart de spermabank Weer zorgen in mijn hoofd. Het risico blijft groot Zoals de dank. De nood is hoog Het aanbod slank. Loopt hij mank? Wordt hij joods? Is hij blank? Of toch rood? Ligt hij op schoot Warm bij Frank, Die overspelend voost Ondanks gejank? Word je bang Blijf je het ook?…

kijk ik woonde in een huis met 7 papegaaien ik hoefde niet te praten kijk ik was slecht in kunstjes ik keerde me zwijgend naar binnen kijk te midden van 7 papegaaien wist ik niet of ik daar nou werkelijk was…

om negen uur in pyjama ontbijten gebakken spek eten en je boterham in het nog kissende vet soppen bruine suiker d’ er op twee klontjes in de koffie een wolkje melk je goed uitrekken en luidruchtig geeuwen de hond het konijn de kat op je gemak voeren dan weer wat in huis of in de tuin liggen rondlummelen soms fluitend de krant gelezen…

Ik heb mijn moeders ogen Ik heb mijn moeders kin Ik sta net zo af te drogen Ik schenk net zo koffie in Ik heb mijn moeders haren Ik heb mijn moeders blik Haar neus en haar gebaren Maar wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Ik ben voor een deel mijn moeder Maar wat van mij ben ik? Ik heb mijn vaders handen Ik…

De laatste levensglans lag over hem In afscheidnemen en ontzeggen moeten Van kleine vreugden, die het leven zoeten, En iets gebrokens in gebaar en stem. Hij liep behoedzaam, en de wandelstok Werd losgehouden, of hij nog niet steunde, Maar als hij statig in de tuinstoel leunde, Trilden zijn knieën, en een kleine schok Ging door zijn fijnomzilverd…

Beatrix in “88 in een tv interview sprak “het is moeilijk om met oude ouders te leven" ik, Jan Jacob, bij de gratie van mijn bestaan 2020 “het is moeilijk met oudere zussen, broer te leven want ergens blijven ze het altijd beter weten en voelen ze zich ver boven je verheven wat je ook doet, wat je ook presteert altijd beter weten dan het jongere…