Alle inzendingen over vrouwen

‘Het onbehagen bij de vrouw’ bestaat nog steeds: te weinig vrouwen in de top Ze krijgen af en toe een schouderklop en horen dat die bloes zo prachtig staat De man, hij heerst; de man, hij eerst en dan… maar lekker sjoemelen, als ’t effe kan…

Het onderste, diepste, intiemste van de vrouw het is als een kruiswoordpuzzel: vulva, vagina, zwellichamen, clitoris nou laat ik zeggen: "Alle dertien goed!" want wat dacht je van kut, kutje, , moes, moesje doos, doosje, muts, mutsje etc. tot het nieuwste woord poenie, poenietje:: “poenie kom je binnen spelen” en dan gisterenavond o.l.v…

Ik heb besloten niet te treuren om mijn geboorteland, de bomen van mijn jeugd, ik wil geen foto's Ik heb besloten niet boos te zijn op mijn vader, zijn regels en de trotse familie die zwijgt Ik heb besloten geel te leven zon in mijn huis, op de muren mijn buik en mijn blote voeten Ik heb besloten te dansen mijn eigen verhaal te zijn…

Er valt heel veel op mij af te dichten op alle terreinen des levens uit je gerust, leeg je gemoed maar doe het wel in dichtvorm als je wilt, als je kunt, durft of een doorlevende hartenkreet dan valt het lichter voor mij als dichter maar wil je me echt raken op de man, de mens af ga dan maar tekeer of negeer 'gooi het badwater maar weg…

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken - dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan - bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan. 's Avonds lacht ze in een stille kamer,…

Zoals zo dikwijls aan haar denkend, sluit ik het boek, waarin ik las; en ogenschijnlijk aandacht schenkend aan blauwig bloeiend juligras wil ik 't geheim - haar goedheid - weten. Ik vind de woorden, die ik zoek in een klein, oud, bijna vergeten versleten catechismusboek. Grijsheid, waarin we soms ontwaken, modder en mist, en brand en as…

mystificatie en verheldering samen ooglid in hand een licht conflict en over het witte blad gaat de witte mier de ware jacob met een zucht van vermoeidheid heet geen Jacques bal van energie met scrotale compressie voor jonge vrouwen de koe in de kerststal laat zich de eerste tijd gewillig lijden…

Ken ik haar, ken ik hem, de vrouw, de man, de mens, die moedig door ons leven liep? Ik kan en wil haar niet vergeten, mijn gestorven moeder, die wijze vrouw, die me het levenslicht liet zien. Ken ik mezelf? Die man die vijfenzestig jaar geleden, in het logeerbed van zijn oma sliep. Begrijp ik hem? Die oude man, die ik in de spiegel zie…

Het gezicht rimpelloos uitdagend en nooit boos. Jong en sectie. Lippen zo rood als rozen doen menig mannen blozen. Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien nog. Laat het door het lachen…

Een vrouw is het lover de man haar boom zonder lover heeft de boom geen echte kroon kaal zonder juwelen is hij niets valt bij gelijken uit de toon is niets meer dan een obstakel Zij is het lover dat zingt spreekt in orakel en die de boom tot boom zijn dwingt Het is een feit als zij hem z’n lover geeft dan pas beseft de boom weer dat…

Ik wil een grote bos krullen en een wipneus grote, bruine ogen en een ondeugend lachje Ik wil een grote bos krullen die zwiepen als ze naar me omdraaien wanneer ze naar mijn hand rijkt Ik wil een lach met sterren en billen als de maan rode lippenstift alsof de zonsondergang me zoent Ik wil gegiechel in een rookwolk ik wil muziek improviseren…

Alle vrouwen -die ik ken- zeg ik dank met dit boeket bloemen Mijn moeder die me het leven schonk Mijn gade die in 'geven' uitblinkt en blonk Mijn dochters een 'levendig' drietal kun je hen noemen Kleindochters op Opa's knie voor elk een En dan meteen het noemen van de rij 'goede vriendinnen' die vriendschap…

Kunnen vrouwen ontaarden in monsters gewetenloze beesten die wandaden in het groot kunnen begaan zoals in de geschiedenis De mensheid is overkomen Of zal in de wereld door meer vrouwen aan de top zaken kunnen worden voorkomen Het mannelijke versus het vrouwelijke verdergaande emancipatie van het vrijgevochtene met dure lessen over omgaan…

Ze was een vage vrouw en niemand die wist wat ze nou eigenlijk echt wou ze hield altijd alles voor zich ze was nooit eens heel erg duidelijk, nooit open altijd omgaf ze zich met mist ze was een vage vrouw toen er iemand kwam die zei ik hou van jou vond zij dit eerst wel prachtig en genoten zij zeer godallemachtig van zon en zee en strand…

ik koester de warmte van jouw handen van je lippen je rug en je stevige billen ik streel je dijen je buik en je fiere borsten ik wil je het liefst in mijn armen sluiten om je vervolgens vurig te beminnen dat zou ik werkelijk dolgraag willen…

het zijn haar ogen die me opeens troffen niet haar borsten, haar benen of haar steile blondeharen noch het minirokje of haar fraaie ronde billen 't was haar blik die me subiet mijn bril deed afstoffen andermaal keek ik haar aan, nu door propere brillenglazen blik gericht op dat glimlachende schepsel tegenover mij de verleidelijke mond die ze opeens…

Buite' in de heldre wereld vol bewegen weefden de mannen hun glanzende taak, zij vulden saam de uren tot de zege, de ogen ware' op hen als op een baak. Zij stonden in 't sterk licht, om hen het rennen van vijande' en der vrienden krijgsgezang; Hoop wiekte rond op glanzend-groene pennen, zij voelden haar suizen tegen hun wang…

Vele vrouwen ik ben ze allemaal geweest nee, ze bleven niet om ter langst hebben zich maar even in mij verschanst ze kwamen en gingen als de seizoenen soms ijl en vluchtig als ochtendmist dan weer nadrukkelijk luidruchtig aanwezig, hier of ginder zoals stemmen klinken op een zomeravond laat dan weer langoureus verstrikt in de nostalgie…

Hoeden? je droeg ze zelden zondags misschien Bij de klok van kwart voor tien de kerk een kwartierke lopen Een hoofddoek om je kapsel te bewaren bij wind uit zee Die herinnering neem ik mee wandelend -zoveel jaren later- door mijn geboorteplaats.…

Haar... heb ik gestrikt Een oogje hád ik op haar Zij was in voor een flirt Haar dans kon ik niet ontspringen.…

Vriend, herzie uw jeugdgezellin: Eens te tenger voor de extase, Zeg, veranderde zij snel in Een welvarende bourgeoise? Zij liet zich leiden door de avond, Maar niet verleiden tot liefkozen; Gelooft gij ook, dat zij haar gade Liefde bewijzen blijft door blozen? Nu geeft zij feesten vol genade En baadt zich blank, den morgen lank,…

Wie.... droomt zich geen kasteel een gracht met ophaalbrug Een jonkvrouwe die met een blos... aan haar venster staat te wachten Het 'teveel' niet of nooit binnen handbereik naar aardse nuchterheid terug De lakens in dekens verknoopt en verward onder het bed op zoek naar sloffen Kasteelheer... in het diepst van m'n gedachten…

Laat af, die 't Zwak Geslacht met bittre gal bespat, Of gij verdiende 't niet, dat gij een Moeder had. 1789…

Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Maar ze had haar Lieve Heer Waardoor haar het soms nog lukte Spijts hij uit het leven rukte Hen haar dierbaar, telkens weer Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Al haar vreugde en haar zeer Hoe ze vroeger soepel bukte En dan veldboeketten plukte Hoe…

Twee stoelen werden snel klaar gezet koffie later... met 'wat' erbij De zon zou ons -na de plensbui- weer gaan beschijnen Gek ben je.... op zoete koek met vlakken blij met lijnen Je blik rustte op de koek 'n ster misschien? kon je er in zien Was het niet.... op dit terras? dat ik je plots op m'n schoot trok…

Je raakt me, met de zinnen die je schrijft. Betekenisvolle korte duidelijke woorden. Krachtig als een waterval die ik onderga. Het meer waarin ik sta, vult zich met jou. De temperatuur van het water stijgt, evenredig met het peil. Alsof een bad zich vult. In de spiegeling zie ik je steeds beter, zoals jij mooi bent.…

Mocht ik de woorden kunnen vinden waarmee ik jou zeggen kan dat het licht van de sterren me niet meer opvalt. Dat ik geen mensen meer zie als ik door de stad loop. Dat er geen stip is aan de horizon, maar een lijn waarachter jij, met de zon, verdwijnt. Mocht ik de zin kunnen vinden waarmee ik jou vertellen kan dat er meer is dan…

Je loopt aan hen voorbij de stokrozen aan de zomen van het grillig pad Je veegt je schoenen schoon aan de keukenmat je bent... de stokrozen al vergeten Wat wij niet al weten van 'de roos der rozen' hun geur en kleur een boeket voor vele vrouwen Het is een teken van 'hou en trouw' menig vrouw kijkt ernaar uit Maar een…

Laat me inspireren door de rust van jou. Geef me ruimte om te zien wie wij zijn. Wat we niet weten, komt in rust met ons mee. Ontdekking is veel meer waard dan verleden tijd.…

Mist hult de straat in semi-onzichtbaarheid als een negligé een vrouwenlichaam met de nodige nonchalanche bedekt: de essentie van lijnen en vormen zijn nog wel te ontwaren maar de details worden overgelaten aan de verbeelding. Miezerige sliertjes winterregen snijden zachtjes door de nevel als tranen over de wangen van een zwartgesluierde weduwe…